Úrval - 01.05.1967, Qupperneq 104

102
ÚRVAL
þarna skjálfandi af ótta og gat ekki
yfirgnæft hávaðaseggina. Það heyrð-
ist ekkert til hennar, því að þeir
héldu áfram að blístra, stappa og
krefjast þess, að Victor Hugo kæmi
fram. En ótti hennar breyttist brátt
í reiði. Bardagahugurinn náði tök-
um á henni. Hún gekk fremst fram
á brún leiksviðsins og rétti fram
hendurnar, líkt og hún væri að sár-
bæna fólkið um að þagna.
Smámsaman dvínaði hávaðinn, og
Sarah sagði skærum rómi, og það
mátti greina íbyggni í rödd hennar:
„Vinir, þér kjósið að verja málstað
réttiætisins. Ætlið þér að gera það
á þann hátt að gera Monsieur Dumas
ábyrgan fyrir brottför Monsieur
Hugo?“
Bragðið hreif. Áhorfendur fóru að
hlægja og síðan að klappa. Ólætin
hættu, og leikritið hélt áfram án
frekari tafa nema ákafs lófaklapps
öðru hverju í viðurkenningarskyni
fyrir hinum stórkostlega leik Söru.
Og þegar leiksýningunni var lokið,
spenntu bandóðir stúdentar hestana
frá vagni hennar og drógu sjálfir
vagninn með Söru í um stræti Par-
ísarborga og hrópuðu hástöfum:
„Víkið úr vegi fyri henni Söru okk-
ar.“
UMSÁTRIÐ UM PARÍS.
Allt frá árinu 1869 var Sarah ein
af vinsælustu leikkonunum við
Odéonleikhúsið, og venjulega seld-
ust allir miðar upp, þegar nafn
hennar birtist í auglýsingunum.
Þótt heilsa hennar væri aldrei sterk,
lét hún slíkt aldrei hafa áhrif á starf
sitt né lífshætti sína fyrr en sumarið
1870. Það var alltaf líf og fjör, þar
sem hún fór, og allt í háalofti. En
sumarið 1870 fékk hún blæðingu,
sem varð til þess, að kraftar hennar
þrutu í svo ríkum mæli, að henni
var skipað að hvílast í nokkra mán-
uði við heilsulind í Suður-Frakk-
landi.
í júlímánuði þetta ár hófst ein-
mitt stríð milli Frakka og Prússa,
og þegar komið var fram í septem-
berlok, höfðu 160.000 þýzkir her-
menn hafið umsátur um Parísarborg
og höfðu þegar komið sér fyrir í
yztu úthverfum borgarinnar. Hið
mikla umsátur um París var nú haf-
ið. Þegar Sarah frétti um hinar
miklu ófarir franska hersins, hugs-
aði hún ekki lengur um að öðlast
fullan bata, heldur æddi hún til
Parísar þvert ofan í skipanir lækna
hennar. Henni tókst að koma litla
syni sínum og öðrum ættingjum
burt úr borginni, og síðan settist
hún að í íbúð sinni og bjóst til að
taka því, sem að höndum kynni að
bera. Hún var næstum ein í íbúð
sinni. Þar var aðeins eldabuskan
hennar og Maddama Guérard, gömul
vinkona móður hennar, sem hafði
hugsað um Söru, er hún eignaðist
drenginn, og haldið áfram að starfa
fyrir hana sem einkaritari hennar.
Flestum leikhúsunum hafði nú
verið lokað, en þegar Comédie var
opnað sem bráðabirgðasjúkraskýli
fyri herinn, ákvað Sarah, að Odéon-
leikhúsið skyldi einnig breytast í
skýli fyrir hina særðu, og hún ákvað
að skipuleggja þetta fyrirtæki upp
á eigin spýtur. Lögreglustjórinn,
sem var vinur hennar, gaf henni
leyfi til þess að koma fyrir 32
sjúkrarúmum í forsal og and-
dyri leikhússins.