Úrval - 01.09.1969, Síða 7

5
ing Thorsteinsson lyfsali rétt nýbú-
inn að kaupa og hafði þegar greitt
fyrir hana mikið verð, þótt hann
hefði ekki framkvæmt það enn að
koma henni heim til sín.
Jæja, konan fór með myndina
heim til sín, en Kjarval smokraði
sér í nýja vestið og skundaði yfir í
Reykjavíkur Apótek.
Hann kom að máli við Scheving
lyfsala, stakk þumalfingrunum í
vestishandvegina, dró djúpt inn
andann og sagði:
Hvernig lízt þér á þetta vesti?
O, ætli það hafi ekki kostað
þig tíu krónur, svaraði lyfsalinn og
fannst fátt til um flíkina.
Nei, þetta er dýrasta vesti í
heimi. Það kostaði 1200 krónur, og
þú borgaðir það, svaraði Kjarval
cg gekk á brott.
o—o
EITT STNN mætti prófessor Árni
Páisson Svía á götu, sem vatt sér
að honum og spurði:
Er Ni Svenskare?
- Ne-e-e-nei!
- Er Ni Svenskare? spurði Sví-
inn aftur.
Þá svaraði prófessor Árni hátt og
skýrt:
Nej, jeg er et menneske!
o—o
PÉTUR JÓNSSON á Gautlöndum,
alþingismaður og síðar ráðherra,
var eitt sinn á ferð frá Gautlöndum
til Húsavíkur, er hann var formað-
ur Kaupfélags Þingeyinga. Á leið-
inni gisti hann hjá konu vinar síns,
sem var fjarverandi, og fór þaðan
snemma morguns.
-- Heldurðu, að þú gleymir nú
engu? spurði konan, er þau komu
út á hlaðið.
Pétur klappaði utan alla sína
vasa og sagði svo hlæjandi:
— Nei, áreiðanlega engu. Ég
held, að þú megir eiga það, sem
eftir er.
Síðan kvaddi hann, en konan
gekk inn og fór að taka upp rúm
það, er Pétur hafði sofið í. Fann
hún þá seðlaveski með mikilli pen-
ingaupphæð undir koddanum og
sendi þegar með það á eftir gestin-
um.
Pétur brosti, er hann fékk vesk-
ið sitt aftur í hendur og sagði með
sinni alkunnu hógværð:
— Stundum kemur það okkur
betur að vera ekki teknir alvar-
lega.
0—o
SAGT ER, að
Tómas Guð-
mundsson skáld
hafi eitt sinn ver-
ið ástfanginn af
danskri stúlku.
Þegar leið að jól-
um, sendi hann
stúlkunni jóla.
kort og skrifaði
aftan á það eftirfarandi vísu:
Du ved ej, hvor jeg længes
min elskede, eftir dig.
Jeg tror jeg vildi hænges,
hvis du blev hængt með mig.