Úrval - 01.09.1969, Qupperneq 104

102
á laugardagskvöld — var Condon
hinn rólegasti. En fjölskylda hans
var í mesta uppnámi. Gamli maður-
inn var sá eini, sem séð hafði John
og gat þekkt hann aftur; það væri
því vel hugsanlegt, að John kæmi
til hugar að gera óskaðlega eftir að
hafa fengið lausnarféð 1 hendur þá
einu manneskju, sem hann hafði
haft beint samband við. Lindberg
tók þessa athugasemd til greina og
bauð Condon að draga sig í hlé, ef
hann æskti þess.
En Condon vildi alls ekki hætta
við áform sitt.
Stundarfjórðungi fyrir klukkan
átta nam leigubíll staðar fyrir
framan hús Condons, og sem fyrr
afhenti bílstjórinn honum umslag
og ók á brott. í bréfinu var beiðni
til Condons um að sækja bréf, sem
falið var fyrir utan vissa blóma-
búð í Bronx-hverfinu nálægt St.
Raymonds-kirkj ugarðinum.
Lindberg ók sjálfur með Condon
þangað.
í bréfinu, sem þar var, stóð:
,,Farið til suðurs eftir Whitemore-
stræti. Hafið peningana með og
komið einn. . . . “ En Condon lét
kassann með lausnarfénu vera
kyrran í bílnum hjá Lindberg,
kvaðst vilja tala við John.
Condon gekk eftir götunni, unz
hann var kominn fram hjá kirkju-
garðshliðinu. Þá sneri hann við og
gekk sömu leið til baka. Mannvera
reis upp að baki legsteins og gaf
Condon merki um að koma á eftir
sér. Síðan gekk maðurinn króka-
leiðir milli leiðanna og nam loks
staðar bak við limgerði. Er Con-
ÚRVAL
don kom þangað, þekkti hann óð-
ara John.
„Eruð þér nú með þá, — pening-
ana?“
„Nei,“ svaraði doktor Condon.
„Þeir eru í bílnum."
— John krafðist þess að fá féð
þegar í stað, en Condon andmælti
því og svaraði: „Ekki fyrr en ég
fæ miða með nákvæmri lýsingu á,
hvar barnið er að finna.“
John sagði þá, að hann skyldi út-
vega þetta á nokkrum mínútum,
ef Condon vildi sækja peningana.
„Heyrið nú, John“, mælti gamli
maðurinn. „Lindberg ofursti er
ekki sérlega vel stæður maður. Af
hverju sýnið þér honum ekki dá-
litla sanngirni?“ Condon minnti
John nú á, að fyrsta krafan hafði
hljóðað upp á 50 þúsund dali og
þá upphæð gæti Lindberg lagt
fram, en ekki 20 þúsundin, sem bætt
hefði verið við. Raunar sagði Con-
don ekki satt, hvað þetta síðasta
áhrærði.
„Ef ekki er hægt að fá sjötíu
þúsund, verðum við að láta okkur
nægja fimmtíu“, svaraði John,
snerist á hæli og skundaði brott.
Condon gekk aftur til bílsins og
tjáði Lindberg frá þessu samkomu-
lagi, sem hann hafði gert við John.
Lindberg þakkaði honum fyrir,
tók minni seðlaböggulinn upp úr
kassanum, sem hann síðan rétti
Condon.
Condon gekk aftur til kirkju-
garðsins og tók sér stöðu við lim-
gerðið. Fljótlega sá hann dökka
mannveru nálgast milli legstein-
anna. John birtist og kvaðst hafa
meðferðis miðann, sem beðið var