Úrval - 01.10.1970, Síða 33

KYNFERÐISLEG VANGETA ...
31
segja annarri konu, eða karlmaður
öðrum karlmanni.
Eftir alhliða líkamsskoðun hittast
svo hjónin og báðir læknarnir á
sameiginlegum fundi í fyrsta sinni
þriðja daginn. Læknarnir útskýra
fyrir þeim, í hverju þeir álíti, að
hinir kynferðilegu erfiðleikar séu
fólgnir, hvers vegna þeir hafa
myndazt, einnig um hvaða líkamleg
vandkvæði er að ræða, ef slíku er
til að dreifa, og hvernig hinir sér-
stöku kynferðilegu erfiðleikar
þeirra séu raunverulega afleiðingar
ófullkominna tjáningartengsla og
tengsla og samskipta þeirra í milli í
hjónabandinu. Þau Masters og
Johnson leggja fyrst og fremst
áherzlu á það við sjúklingana, að
kynmök séu mjög eðlileg tjáningar-
form og að þau grundvallist að
miklu leyti á ósjálfráðum viðbrögð-
um beggja aðila og því beri að
skoða þau í slíku ljósi án þess að
hafa allt of miklar áhyggjur eða
velta allt of mikið vöngum yfir
ýmsu, er þau snertir, því að þá muni
allt koma af sjálfu sér og kynmökin
verða fullnægjandi. Á þessum sam-
eiginlega fundi með báðum læknun-
um uppgötva margir sjúklingar í
fyrsta skipti, hverjar eru tilfinning-
ar makans gagnvart kynmökum og
ástæðuna fyrir því viðhorfi makans.
Hjónunum lærist það líka, að þrátt
fyrir vansældina og sjálfsgagnrýn-
ina, sem þau eru haldin, þá eru þau
ekki ein á báti í þessum efnum,
heldur eiga mörg önnur hjón við
einhverja slíka erfiðleika að stríða.
Svo bera þau Masters og Johnson
fram tvær ósköp einfaldar uppá-
stungur. Þau stinga upp á því, að
hjónin haldi áfram að forðast kyn-
mökin fyrst um sinn (eins og þeim
var ráðlagt, er þau komu) og að þau
afklæðist tvisvar sinnum, áður en
þau hitta læknana næst, og láti vel
hvort að öðru með því einu að
snerta hvort annað og strjúka án
þess að snerta þó helztu kynörvun-
arsvæðin. (Þau Masters og Johnson
kalla þetta að komast í „snertifók-
us“). Fyrst má konan „veita mann-
inum ánægju", þ.e. strjúka honum
léttilega og klappa um bak, maga
eða handlegg, svo hún geti fundið,
hvað honum þykir bezt í því efni.
í fyrstu eru slík atlot ekki gagn-
kvæm, heldur veitir aðeins annar
aðilinn þau í einu. Þau eru þannig
laus við hvers konar kvöð um kyn-
ferðilegar framkvæmdir og neydd
til þess að láta sig öllu skipta til-
finningar makans og sín eigin við-
brögð við þeim (Masters og Johnson
kalla slíkt „að gefa í þeim tilgangi
að öðlast“). Flest hjón finna það
fljótlega, að þau eiga auðvelt með
að sýna jákvæð viðbrögð við slíkum
atlotum og að þau viðbrögð verða
mjög eðlileg, þ.e. þegar hin einstak-
lingsbundnu viðbrögð hætta smám
saman að verða einstaklingsbundin
og breytast í sameiginlega, gagn-
kvæma reynslu.
Eftir einn til tvo daga byrja þau
svo undir leiðsögn læknanna að
undirgangast sérhæfðari meðhöndl-
un, sem miðar að þeirra sérstöku
kynferðilegu erfiðleikum, hvort sem
þeir eru í því fólgnir, að karlmaður-
inn nær of fljótt hámarki eða hann
getur ekki fengið sæðislát í konunni
(kallað sæðislátvangeta), eða hann
er haldinn vangetu til þess að hefja