Úrval - 01.10.1970, Blaðsíða 111

KGB — SVÖLUHREIÐRIÐ
109
stigi að lokum yfir þröskuld land-
ráðanna, en þaðan yrði síðan ekki
aftur snúið.
Samkvæmt KGB-áætluninni átti
Gribanov aðeins að styrkja vináttu
sína við Dejean fyrst um sinn. Því
betri vinir sem þeir yrðu þeim mun
auðveldara yrði fyrir Gribanov að
gera upp sakirnar við Dejean síðar
í París. Gribanov skipaði svo fyrir,
að sendiherrann skyldi nú fá að
njóta félagsskapar Lydiu að nýju,
svo að honum liði sem bezt og hann
yrði ánægður. „Dejean er meinilla
við. að lifa bara á föstumat“, sagði
Kunavin við Krotkov þessu til skýr-
ingar. í hlutverkum sínum sem Gor-
bunovhjónin buðu þau Gribanov og
Vera Dejeanhjónunum enn oftar
heim og út en áður og veittu þeim
af mikilli rausn. Þau fóru með þau
í ferðalag til Svartahafs og dvöldu
þar í sumarhúsi í eigu ríkisins. Síð-
an fóru þau með þau í tveggja vikna
ferðalag um Eystrasaltslýðveldin,
sem útlendingum er yfirleitt bann-
að að heimsækja.
Gribanov minntist nú aldrei á
ástarævintýri Dejeans og Loru.
Sendiherrann gerði sér heldur aldrei
grein fyrir því, að hans góði vinur,
Gorbunov, sem hann ræddi oft við
og trúði fyrir ýmsu, var í rauninni
hershöfðingi, sem stjórnaði 2. aðal-
deild KGB. Hann grunaði heldur
aldrei, að Lydia væri KGB-njósn-
ari, sem skýrði KGB-mönnum frá
hverju hans orði og verknaði.
Meðan Gribanov sá sjálfur um
sendiherrann, hélt Krotkov áfram
að snuðra um ýmsa aðra sendiráðs-
starfsmenn ásamt ýmsum öðrum
KGB-njósnurum í leit að einhverj-
um snöggum blettum, sem þeir gætu
notfært sér. Og sumarið 1961 fundu
þeir líka snöggan blett. Louis Gui-
baud og Ginette kona hans, sem
KGB-menn höfðu einnig setið um i
upphafi framkvæmdar Dejeanáætl-
unarinnar, höfðu farið frá Rússlandi
árið 1958. En þau höfðu snúið þang-
að aftur til þess að gegna skyldu-
störfum við sendiráðið. Og með
hjálp hljóðnema, sem faldir voru í
íbúð þeirra, komust KGB-menn að
því, að þau rifust oft og illilega. í
augum KGB-manna var þetta merki
um, að þeir gætu hafið sóknina gegn
þeim.
Þeir fóru eins að og í Dejean-
málinu. Þeir létu hverja svöluna á
fætur annarri verða á vegi Gui-
bauds, þangað til einni tókst að tæla
hann til fylgilags við sig. Ástarævin-
týri þeirra blómstraði og dafnaði,
þangað til dag einn í byrjun sumars
árið 1962, er þrír borgaralega klædd-
ir menn héldu á fund hans. Þeir
voru kurteisir, en gengu samt beint
til verks. Þeir lögðu bunka af
hneykslanlegum ljósmjmdum á
borðið fjmir framan hann, og voru
myndirnar teknar á ástafundum
hans og svölunnar. Svo buðu þeir
honum grimmilegt val. Annað hvort
yrði hann að vinna með KGB eða
þeir gerðu þetta að opinberu
hneyksli, sem mundi setja opinber-
an smánarblett á hann.
Ginette fann fljótt, að það var
eitthvað, sem kvaldi mjög eigin-
mann hennar. Þ. 30. júlí varð hún
svo áhyggjufull, nokkrum augna-
blikum eftir að hann fór til vinnu,
að hún ákvað að elta hann.