Úrval - 01.01.1976, Síða 15

HÆFILEIKABÖRN ERU LÍKA VANDAMÁL
13
geta bakað kennaranum meiri vanda en
hópur treggáfaðra barna.
Dr. Pamela Mason, ráðgjafi bresku
stjórnarinnar í barnasálfræði sagði meðal
annars á ráðstefnunni. „Gáski þessara
barna, fjör og hnyttni geta verið þolraun
fyrir kennarana. Tii þess að komast undan
leiðindum sínum reyna þau að ná áhrifum
yfir öðru fólki. Allt frá fæðingu beinist
orka þeirra að þvi að ná forystu og áhrif-
um.” Þetta getur orðið til þess að þau
leiðist á glapstigu og verði ekki bjargað.
kennari nokkur lét svo ummælt á ráð-
stefnunni að gáfaðasta barn, sem hann
hefði nokkru sinni haft, hefði í fjögur ár
skrópað úr skólum i London. Það var
drengur, sérfræðingur i að brjóta upp lása,
og stærði sig af því, og sennilega með
réttu, að enginn lás hefði verið búinn til,
sem hann réði ekki við. Þessi drengur
stjórnaði um tíma hópi glæpamanna og
hafði tvisvar verið leiddur fyrir rétt, sakað-
ur um rán og ofbeldi.
Spurningar hafa vaknað um það, hvort
sumir stórglæpir sem framdir hafa verið á
þessari öld, og ekki upplýstst.hafi ekki
verið undirbúnir af stórgáfuðum mönn-
um. Gáfnasljór maður, sem gerist glæpa-
maður, verður til óþæginda, en snillingur,
sem lciðist út á sömu braut, getur orðið
þjóðfélaginu stórhættulegur.
Flestir ráðstefnugestir voru á einu máli
um að skólar núrímans væru ófrjór
jarðvegur fyrir afburðabörn. Dr. Harry
Passow, frá Colombia háskólanum sagði
meðal annars: Skóium er oft lýst sem
stofnunum, sem vinnur að því að steypa
alla I sama mótið og kennara skortir næmi
til að meta sérkenni, sem fram koma hjá
nemendum og nýjar hugmyndir af þeirra
hálfu. Gallinn er sá, að kerfið er um of
sniðið fyrir meðalgreind börn, og kemur I
veg fyrir frjósama hugsun. Það er of mikil
áhersla lögð á próf, gráður, skipulag og
einföld atriði.
Síðastliðinn áratug hefur aðaláherslan á
Vesturlöndum verið lögð á aðstoð við treg-
gáfuð börn, en þau sem skarað hafa fram
úr hafa verið látin afskiptalaus. Aðstoð við
börn.með sérþarfir (það eru vangefin og
bækluð börn), hefur verið aukin um
300% I Bandaríkjunum á síðustu tíu
árum,en það er stutt síðan opinberir sjóðir
yoru stofnaðir til styrktar afburðabörnum.
Flestir sérfræðingar ráðstefnunnar voru
sammála um að þeir teldu ekki æskilegt að
stofna sérstakan skóla fyrir hæfileikabörn-
in', og það væri að líkindum óæskilegt að
hafa sér bekki fyrir þau. Reyndar setti
borgarstjórinn I Westminster ráðstefnuna
með ræðu sem beindist mjög gegn
jafnræðisstefnu ogjames of Rusholme lá-
varður, fyrrverandi skólastjóri og aðstoðar-
rektor var honum sammála. Hann taldi
það ekki erfiðara að velja menn til vísinda-
iðkana en að velja þá í fótboltalandslið, og
á engan hátt óæskilegra frá þjóðfélagslegu
sjónarmiði.
Aðrir ráðstefnugestir vöktu athygli á því
að menn sem skara fram úr verða fyrr eða
síðarað iæra að samlagast fjöldanum. Þeir
töldu, að afburðabörn þyrftu einkum á
tækifærum að halda til að nýta gáfur sínar
innan venjulegra skólaveggja. Það þyrfti
að gefa þeim kost á námskeiðum I tölvu-
tækni, hraðritun, jarðfræði, rafmagns-
fræði og fornleifafræði. Það þyrfti að gefa
þeim tækifæri tii að tefla og iðka aðrar
andans Iþróttir. Það þyrfti að gera allt sem
unnt væri til að halda huga þeirra frjósöm-
um. og vakandi.
Þau gætu fengið þessi tækifæri á
kvöldin og um helgar og við önnur
viðfangsefni en bekkjasystkinin. En að
öðru leyti verður barnið sem skarar fram úr
að fá sömu menntun I aðalatriðum og