Goðasteinn - 01.03.1965, Blaðsíða 65

að sjóveður væri gott í Mýrdalnum, eins og líka reyndist rétt.
Fóru þeir vestur yfir Sand í góðu hestfæri. Þegar þeir kcmu
vestur yfir Kvíslar, þ. e. Blautukvísl og Háöldukvísl, sem eru á
miðjum sandinum, kom.u til þeirra tveir hrafnar og flugu alltaf
fyrir þeim, stiku af stiku, með miklu gargi alla leið út að Múla-
kvísl. Hafði Þorsteinn haft orð á því, að krummarnir myndu
vera að spá þcim afla í ferðinni.
Þeir félagar fóru út í Reynishverfi, reru með Reynishveríing-
um tvo daga og öfluðu eitthvað. Á miðvikudag tók Þorsteinn
það í sig að fara heim, þrátt fyrir gott sjóveður. Varð Jóni að
ráði að verða honum samferða. Veður var þannig í Mýrdal, að
heiðríkja var og norðankaldi en talsvert frost. Lögðu þeir svo
af stað en stoppuðu eitthvað í Vík í verzlunarerindum og reiddu
úttektina í þverpokum á hnökkunum. í Vík slóst í för með þeim
Sverrir bóndi Bjarnason í Hraunbæ í Álftaveri. Hafði hann ver-
ið til sjóróðra um tíma í Mýrdal en þurfti nú að fara heim ti!
að annast um heimili sitt. Héldu þeir nú, sem leið Iá, austur
með Víkurhömrum, yfir Kerlingardalsá cg austur i Skiphelli.
Þar stoppuðu þeir að venju og hvíldu hestana. Varð þeim þá
eitthvað sundurorða, Þorsteini cg Sverri, enda aldrei náinn kunn-
ingsskapur milli þeirra. Tjáði Þorsteinn Sverri, að hann skyldi
fara í Hjörleifshöfða, því hann ætti enga samleið með þeim
austur yfir sand, hann væri ekki svo vel ríðandi. Sverrir anz-
aði því engu. Héldu þeir svo áfram ferðinni. Austan við Múla-
kvísl skildi með þeim., Sverrir fór í Hjörleifshöfða og fékk sér
þar gistingu, en Þorsteinn og Jón héldu áfram austur sandinn.
Var þá bylkóf. Nckkru austar mættu þeir mönnum- sem lagt
höfðu á sandinn fyrr um daginn og voru snúnir aftur. Höfðu
þeir þá sögu að segja, að alófært væri austan t:l á sar.dinum.
Þar var norðan stormur og moldbylur með hrunagaddi. Ráð-
lögðu þeir Þorsteini og Jóni að snúa aftur. Þorsteinn vr.rð fyrir
svörum og sagði, að þeir rötuðu þó dálítil bylgusa \æri, enda
honum líkt að hvika ekki frá áætlun sinni að óreyndu. Flann
var mjög kappgjarn og átti erfitt með að láta af því, scm hann
hafði ætlað sér, hvort sem var í verki eða orði. Lika er hægt
að gizka á,að annað hafi komið til greina. Þei1- félagar vissu,
Godasteinn
63