Goðasteinn - 01.03.1965, Blaðsíða 77

Guðmundnr Skúlason á Keldum:
A
Alagarúst
Fyrir og eftir miðja 19. öld bjó merkisbóndinn Guðmundur
Pétursson bókbindari á Minna-Hofi á Rangárvöllum. Hjá hon-
um var sveitardrengur að nafni Guðmundur Guðnason. I þá
daga var vinnukergja mikil og unnið þrotlaust, enda hentaði ekki
annað til að hafa ofan í sig og á. Vildi þó bregða til beggja
vona að hægt væri að fullnægja þeirri þörf.
I þíðu- og blíðuköflum, er gegningar léttust og húsbóndanum
þótti drengurinn hafa lítið að gera, sagði hann honum að skera
ofan af Fornufjósum milli mála. Fornufjós voru þar í túninu og
á þeim þau afargömlu munnmæli, að við þeim mætti ekki hagga,
vegna álaga. Guðmundur Pétursson hefur manna bezt vitað um
álög þessi, uppalningur og bóndi á Hofi. Er því skipun hans
harla einkennileg og bendir helzt til, að hann hafi ekki trúað
hinni ævagömlu sögn og viljað sanna, að hún væri hindurvitni.
Drengurinn hlýddi skipun húsbóndans, ekki dugði annað. Byrj-
aði hann að skera ofan af í ígripum. En þá dreymir hann það
þrjár nætur í röð, að kona, mikilúðleg, aðvarar hann og segir
honum að hætta verkinu þegar í stað, og hljóti hann verra af
að öðrum kosti. Til frekari áréttingar þreifaði hún um annað
læri hans og sagði, að það skyldi þverkubbast þar. Drengurinn
sagði húsbónda sínum draumana, og skeytti Guðmundur því
engu. Fór drengurinn því fjórða daginn í flagið, enda aðeins
vcrkfæri húsbóndans. Varð honum þá fótaskortur. Lærbrotnaði
hann við fallið, eins og draumkonan hafði vísað til.
Segja má, að draumkonan hafi farið heldur vilt í hefnigirni
sinni, hefndin hefði frekar átt að koma fram á húsbónda hans,
sem bar ábyrgð á verkinu.
Godaste'mn
75