Mímir - 01.04.1986, Blaðsíða 44

Þótt þú sért þjóðkunnur maður, Þórarinn,
þá langar mig til að byrja á því að spyrja þig
um œtt og uppruna.
Já, ætt og uppruni. Já, ef ég byrja þá á mínu
eigin upphafi, þá er ég fæddur í ljónsmerkinu
22. ágúst 1949 í Reykjavík. Ég er sonur Kristj-
áns Eldjárns, sem var Svarfdælingur og Hall-
dóru Ingólfsdóttur, sem er Isfirðingur að upp-
runa. Móðurætt mín er öll vestfirsk en föður-
ættir eru víða að, því þetta voru nú gjarnan
prestar, en þó er þingeysk grein þar mjög áber-
andi.
Var ekki séra Hjörleifur á Skinnastað lang-
afiþinn?
Jú, hann mun hafa verið langalangafi minn,
séra Hjörleifur Guttormsson. Og ef maður á að
gerast verulega þjóðlegur og tengja sig við
skáld, eins og menn gera nú gjarnan, þá er það
að sjálfsögðu þannig að það er mikið af skáld-
um í mínum ættum. Það má segja að hæst hafi
risið þar sem annars staðar Jónas Hallgríms-
son, en langalangafi minn og nafni séra Þórar-
inn Kristjánsson sem síðast var prestur í Vatns-
firði, hann og Jónas voru bræðrasynir. Þessi ætt
er síðan sama ætt og Hallgrímur Pétursson er af
og fleiri góðir menn. Nú enn framar get ég rak-
ið mig til austfirsku skáldanna. Þess ber þó að
geta að þegar komið er svona langt fram, þá er
nú mjög líklegt að nokkurn veginn allir íslend-
ingarséu komnir af þessum mönnum.
Já, þú minntist áðan á Jónas Hallgríms-
son. Mér virðist hann vera nálægur í mörgum
verka þinna. Þú vísar til Ijóða hans, t.d. í
KVÆÐUM, þar sem talað er um að tíminn
vilji ekki tengja sig við Jónas og í YDDI er Ijóð
sem heitir „Orðið okkar starf'.
Já, já þetta er alveg rétt og ef ég á að fara að
nefna enn eitt, þá er dálítið skrítin saga í nýj-
ustu bókinni minni sem heitir „Völin á möl-
inni“. Það er að sjálfsögðu upp úr Jónasi líka.
Þú vísar þarna í ,,Leiðarljóð“ til Jóns Sig-
urðssonar forseta sem sumir hafa talið fremur
kuldalegt I garð Jóns. í bók sinni KVÆÐA-
FYLGSNI hrekur Hannes Pétursson þá skoð-
un og leiðir veigamikil rök að því að grcesku-
laust sé ort af hálfu Jónasar. Hvað finnst þér í
þessu máli?
Ég held að réttast sé að láta Hannes hafa síð-
asta orðið.
Mig langar nœst til að spyrja um námsferil
þinn. Þú ert stúdent frá MR?
Já, ég tók stúdentspróf úr máladeild Mennta-
skólans í Reykjavík vorið 69. Enda lá nú ekk-
ert annað beinna við, því þegar ég byrjaði í
menntaskóla, þá var nú bara einn slíkur í
Reykjavík. Hamrahlíðarskólinn tók ekki til
starfa fyrr en ári síðar.
Það var semsé ekki um neitt annað að rœða
fyrirþig?
Nei, nei, það var ekki um neitt annað að
ræða og fyrir mig persónulega kom ekkert ann-
að til greina en að fara í máladeild vegna van-
kunnáttu í stærðfræði. Nú og áður hafði ég
gengið þessa klassísku vesturbæjarleið — verið
í Melaskólanum og Hagaskólanum. Þegar ég
lauk stúdentsprófi lá leiðin til Svíþjóðar. Það
var nú eiginlega mest fyrir tilviljun að ég
slæddist þangað svona að sumarlagi og fór síð-
an að stúdera þar.
Lastu bókmenntir?
Já, haustið eftir las ég almenna bókmennta-
sögu við háskólann í Lundi. Síðan gruflaði ég"
dálítið í heimspeki. Svo svona eiginlega í miðju
námi, þá var ég einn vetur hér heima. Það var
veturinn 1972—73. Ég tók þá fyrsta stig í ís-
lensku við háskólann og fékk það síðan metið í
Svíþjóð þegar ég fór þangað aftur og lauk þessu
fil kand námi sem er sambærilegt við B.A. nám
hérna.
Hvaða gagn telurðu þig hafa haft af bók-
menntanáminu?
Ég er nú ekki reiðubúinn til að halda því
fram að ég hafi grætt eitthvað á því svona bein-
línis. Ekki þannig að ég finni einhver bein
tengsl á milli þess að hafa lært bókmenntafræði
og vera rithöfundur. Ég get ekki fundið að mér
nýtist það á einhvern algerlega beinan hátt í
mínum skrifum. Hitt er svo annað mál að slíku
námi fylgir auðvitað það að maður les mikið af
bókmenntum sem maður hefði kannski ekki
lesið annars. Svo er annað sem er áreiðanlega
44