Mímir - 01.04.1986, Blaðsíða 48

ann og finnst að eigi skilið að fá sinn sess í bók-
menntunum.
Eitt af því nýstárlega við YDD eru Ijóð sem
eru full af heimspekilegum vangaveltum. „Sér
nœr“ og ,,Sérðu það sem ég sé nei“ fjalla t.d.
um takmörk og vandkvœði hinnar einstakl-
ingsbundnuskynjunar á heiminum. Einnig má
sjá óvenjulega, jafnvel súrrealiska málbeitingu
í Ijóðunum ,,Rofhrif' og „Margbrot“. Hvernig
fékkstu hugmyndina að því síðastnefnda?
Já þetta ljóð „Margbrot“ virkar óvenjulegt
en þó er það beinlínis ort út frá því sem lýst er.
Þetta er maður sem horfir í gegnum rúðugler
sem er dálítið bylgjótt eins og gler var gjarnan
hér áður og að þessu leyti er myndin ákaflega
hversdagsleg, en verður samt óvenjuleg.
Ertu ekki að segja einhvern sannleik um
listina sem speglun veruleikans?
Já, eða kannski öllu heldur listina sem eitt-
hvað sem maður skoðar Iífið í gegnum. Ætli
það hafi ekki verið Zola sem sagði: Listin er
brot veruleikans séð í gegnum skap (tempéra-
ment).
Þar er komin skýringin á franska gluggan-
um og þá dettur manni annað Ijóð i hug,,Litið
við hjá Lautreamont greifa í bakaleiðinni“.
Hefur þú orðið fyrir áhrifum frá frönskum
skáldum?
Nei, ekki get ég nú sagt það. Ég hef ekki ver-
ið neinn garpur að lesa mikið frönsk skáld.
Þú þýddir nú samt Ijóð eftir Baudelaire í
tímaritið SVART Á HVÍTU?
Jú, jú, það gerði ég. Ég grautaði talsvert í
hans skáldskap og þá sérstaklega hans hefð-
bundnu ljóðum. Kannski vakti hann áhuga
minn vegna þess að t.d. sonnettur hans lúta
ströngu hefðbundnu formi, en eru byltingar-
kenndar og „moderne“ í allri hugsun og með-
ferð.
Baudelaire minnir e.t.v. að þessu leyti á
Stein Steinarr hér hjá okkur?
Já, það er talsvert til í því. En varðandi yngri
franska ljóðagerð þá hef ég haft ákaflega lítil
kynni af henni og ef ég hef einhverjar súrreal-
ískar tilhneigingar þá hef ég kynnst þeim hugs-
unarhætti og þannig ljóðagerð í gegnum sænskt
skáld sem ég held mikið upp á og heitir Gunn-
ar Ekelöf.
I Ijóðinu ,,Lenska“ er þjóðernispœlingin i
fyrirrúmi, en í því er einhver hálfkœringur eða
jafnvel tvískinnungur. Lokin eru svona: „Oss
vantar svo sárlega íslenska heimspeki / og
reykvíska goðafrœði". Hvað meinarðu með
þessu Ijóði?
Ég er að velta fyrir mér ýmsum frösuin sem
hafa heyrst oft upp á síðkastið um ísland og ís-
lenska menningu, sérstöðu okkar og þess hátt-
ar. Ég er ekki að halda því fram sjálfur að okk-
ur vanti heimspeki, a.m.k. ekki í þeim skiln-
ingi að menn hafi ekki iðkað fræðigreinina
heimspeki. Ég er miklu fremur að meina það
að mér finnst að mörgu leyti að okkur íslend-
inga nútímans vanti einhverja þjóðlega sér-
stöðu sem einhvern veginn gæti verið innbyggð
í fólk. Varðandi goðafræðina er það sennilega
skorturinn á borgarmenningu sem veldur þess-
um hugleiðingum. Það er svo stutt síðan við
eignuðumst borg og sérhver borg verður að
eiga sína goðafræði, en þetta er nú allt að
koma, held ég.
Þú spreytir þig á prósaljóðsforminu í YDDI?
Já, ég hef fengið áhuga á þessu formi, prósa-
ljóðinu. Það er dálítið sérstakt og reyndar hafa
nú ýmsir fengist við þetta hér með góðum
árangri. Ég var nýlega að glugga í gamla bók
eftir Einar Braga og þar fann ég mjög góð
prósaljóð sem ég var bara alveg búinn að
gleyma.
Er kannski eitthvað sem þú átt ósagt um Ijóð
þín?
Já. Það er kannski eitt sem ég vildi undir-
strika. Ég varð var við það hjá mörgum sem
skrifuðu um Ydd, að þeir gengu út frá því að
nú hefðu orðið mikið tíðindi, þar sem ég hefði
snúið baki við, eða hafnað hefðbundnu formi.
Þetta er hinn mesti misskilningur, því ég lít svo
á að þessar tvær aðferðir við að yrkja ljóð séu
alveg fullkomlega jafnréttháar og mér finnst
ekkert hæft í því að taka aðra fram yfir hina.
Þá er kominn tími lil að snúa sér að prósa-
verkum þínum. Þú gafst út smásagnasafnið
48