Mímir - 01.06.1997, Side 86

Fyrsta spilakvöld vetrarins var haldið þann 25.
október í Torfbæ. Hinum venjulegu leikjum var
gert hátt undir höfði og Halli spilaði á gítarinn.
Drukkið var sem endranær og voru menn glaðir.
Um þetta kvöld segir í Ratatoski, helstu heimild-
inni um líf Amgerðinga: „Þar var allt til alls og er
sérstaklega vert að minnast á fórnfýsi og dreng-
skap formanns vors sem eyddi hluta af sínum dýr-
mæta tíma í að koma upp nýrri og glæsilegri borð-
plptu í stofu bæjarins.“ Ritari telur ekki óhugsandi
að formaður hafi haft hönd í bagga við samningu á
þessum hluta Tosksins, enda er haldið áfram og
gáfur formanns og gjörvileiki tíunduð með stórum
lýsingarorðum í sambandi við velgengni hans í
Fimbulfambi: „I stuttu máli sagt tók hinn bráð-
myndarlegi formaður félags vors sig til og
gjorsamlega valtaði yfir mótspilara sína í Fimbul-
fambi með slíkum yfurburðum [svo] að fáheyrt er.
Slíkur var sigur guðsins að enginn man hvernig
aðrir leikar fóru.“
Ekki var langt að bíða næstu samdrykkju, því
8. nóvember var safnast saman að Brautarholti 30.
Þar var haldið Kraftakvöldið árvissa, hvar hin
hefðbundnu skemmtiatriði skipuðu stóran sess.
Sveinn Yngvi bókmenntafræðikennari Egilsson tók
við farandöndinni góðu úr hendi Hafþórs Ragnars-
sonar en hann þjónaði sem staðgengill Ömólfs
Thorssonar sem verið hafði verndari andarinnar
um ársbil. Við tækifæri þetta hélt Sveinn ræðu eina
allgóða enda er hann mælskur mjög. Armann
Jakobsson söng kvæðabálkinn um Alfreð Önd en
það hefur hann gert á skemmtunum þessum lengur
en elstu menn muna. Ber hér sérstaklega að geta
stórfenglegra leiksigra stjómarmeðlima, sem
leiklásu Mjólkurþáttinn stórskemmtilega, sem
samansettur var af Heimi Viðarssyni. Var þetta gert
með slíkum ágætum að unun þótti á að horfa og
hlýða og mun leiklestur þessi þegar orðinn
ódauðlegur í munnlegri geymd. Sýndist þar og
sannaðist að hjá stjórn þessari er síður en svo
komið að tómum kofunum þegar leitað er að hæfi-
leikum. Fleiri stigu á stokk með leiki og fórst það
flestum úr hendi. Uppúr miðnætti fækkaði nokkuð
í gleðskapnum því sumir fóru heim eða í bæinn en
aðrir héldu áfram magnaðri gleði, drykkju og dansi
fram eftir nóttu, þar til veislan var færð um set
heim til Mánagötuhöfðingjans.
Að loknum prófum var hinn 19. desember
haldinn jóladansleikur Háskólans. Eftir gríðar-
mikla og örvæntingarfulla leit, þar sem formaður
hafði rifið hið nýdökklitaða hár sitt og skegg af
hræðslu við skort á samdrykkju, tókst að finna
partí fyrir ballið að Mörkinni 6. Partíið var eitt hið
stærsta sem sögur fara af og gríðarfjölmennt. Þar
sátu örfáir Mímisliðar úti í homi og drukku sitt
jólaglögg á meðan bókmenntafræðinemar, sagn-
fræðinemar og sérstaklega læknanemar fylltu
húsið. Þess ber að geta að hinn undurfríði og glæsi-
legi ritari Mímis hafði fyrir þetta tækifæri látið
skerða hár sitt og blasti því ódauðleg fegurð guð-
dómlegrar ásjónu hans enn frekar við en áður.
Vakti þetta mikla gleði hjá mörgum en minni hjá
sumum, sem bliknuðu í samanburði við þessa
holdtekningu fullkomleikans. Svo fór þó að lokum
að ritari fór einn heim.
Ballið sjálft var yfirfullt, sem vænta mátti, og
þótti sumum nóg um og hörfuðu skipulega í Mána-
götupartí, sem haldið var eingöngu fyrir íslensku-
nema sem þótti blessun að fámenninu.
Að kvöldi 24. janúar var haldið eitt af hinum
sívinsælu og ágætu spilakvöldum Mímis í Torfbæ.
Bænum var þetta kvöld skipt milli Mímisliða og
Torfhildinga sem sýndu fádæma gestrisni og seldu
bjór við hlægilegu verði. Mímisliðar nýttu sér
óspart þetta kostaboð og drukku stíft. Mætingin
var venjuleg, um 20 manns. Ekki fer neinum
viðlíka sögum af árangri formanns í leikjum og á
fyrra spilakvöldi, enda er hann talinn hafa nýtt sér
tilboð Torfhildinga til hins ítrasta.
Þann 8. febrúar var svo komið að hinni lang-
þráðu Rannsóknaræfingu, sem Mímisliðar flestir
höfðu hlakkað til í heilt ár. Hún er haldin á hverju
ári og sameinast um hana þrjú félög: Félag ís-
lenskra fræða, Mímir, félag stúdenta í íslenskum
fræðum og Félag sagnfræðinema. Að þessu sinni
sá stjórn Mímis um hátíð þessa, enda varð Félag ís-
lenskra fræða 50 ára á árinu og því mikilvægt að
ekki sé kastað til höndunum við skipulagningu
þegar haldin skyldi svo vegleg hátíð. Fenginn var
salur í Rúgbrauðsgerðinni og hljómsveitin Lífvera
ráðin til að leika fyrir dansi.
Ami Bjömsson hélt fyrirlestur og talaði hann
um sögu rannsóknaræfinganna. Mæltist honum vel
og tóku svo aþíir til máls og sögðu fleiri sögur.
Þorramatur var á boðstólum og smakkaðist hann
ágætlega. Svo fór þó að mætingin klikkaði, aðeins
um 40 manns mættu, þar af um 6 íslenskunemar og
enn færri sagnfræðinemar. Þarna var þó gleði mikil
84