Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1995, Blaðsíða 11

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1995
bíður háhyrningurinn og sætir
færis til að éta Iúðuna af
krókunum. Þetta er talsvert
vandamál í lúðuveiðum.
Eg tel hins vegar að nýja línan,
sem við erum farnir að nota og er
mun sterkari en sú gamla, geri
mögulegt að fara miklu dýpra en
áður og þar eigum við eftir að
finna tegundir sem ekkert eru
nýttar í dag. I fyrra byrjuðu
línubátar á því að fara út á
Reykjanesshrygg og veiddu þar
mikið af stórkarfa. Línubátarnir
fengu stóra aldamótakarfann sem
togararnir fengu ekki þar sem
fiskurinn var alveg niður undir
botni sem erfitt var að toga eftir.
Forsenda þess að hægt sé að
stunda línuveiðar á djúpslóð er
hins vegar sú að frystibúnaður sé
um borð í skipunum,” segir
Guðmundur.
Skötuselur í net
Ymsar tilraunir hafa verið
gerðar í útgerð Tjaldanna. Þannig
var annar báturinn eitt sinn
sendur á netaveiðar og var
markmiðið að veiða skötusel í net.
Einnig hafa menn reynt ufsaveiðar
í net og fengu þá einnig mikið af
háfi í netin.
“Við höfum lagt net á þessum
skipum allt niður á 1.500 metra
dýpi. Það hefur gengið ágætlega
og línuna höfum við lagt niður á
1.800 metra dýpi og höfum náð
henni upp,” segir Guðmundur.
-Hvernig hefur afkoma
fyrirtækisins veríðí
“Afkoman hefur stundum verið
erfið en þó réttu megin við núllið.
Það hefur hins vegar kostað okkur
mjög mikið að standa upp á eigin
spýtur í öllum þessum tilraunum.
Við höfum gert þetta allt sjálfir og
höfum ekki fengið neina styrki
eða hjálp til þess. Það tekur tíma
og kostar bæði orku og peninga,
en þetta er farið að skila árangri í
dag. Við erum líka mjög heppnir
með mannskap. Það eru góðir
sjómenn á báðum skipunum og
þeir eru að ná tökum á að veiða á
svona miklu dýpi,” segir
Guðmundur.
Aukin sérhæfing
bátaflotans
“Ég tel að á næstu árum verði
þróunin í línuveiðum á þann veg
að aukin sérhæfing eigi eftir að
koma til. Þannig held ég að
bátaflotinn muni skiptast meira
en nú er í grunnsjávarveiðar og
djúpsjávarveiðar, líkt og gerst
hefur með togaraflotann. Þegar
við tókum ákvörðun um að kaupa
þessi skip var markmiðið það að
nýta reynslu okkar úr línu og
netaveiðum og einbeita olckur að
slíkum veiðum, í stað þess að
breyta til og fara í annars konar
veiðar.
Frá árinu 1980 til 1992 var
megináherslan lögð á
fiskverkunina. Fyrri hluta þess
tímabils kom alltaf rnikið af
vertíðarbátum á Breiðafjörð sem
síðan lögðu upp fisk hjá okkur.
Þegar kvótakerfið byrjaði vorum
við aðeins með einn bát og
nýttum okkur það að kaupa fisk
af öðrum til að fullnýta
fiskverkunina. Þegar hins vegar
þorskveiðarnar drógust saman
minnkaði aflinn sem lagður var
upp hjá okkur. Því var gripið til
þess ráðs að kaupa bátinn
Kópanes, sem fyrr er frá sagt og
árið 1990 voru verkuð um 1.200
tonn af saltfiski í fiskverkuninni,”
segir Guðmundur.
Frá því síðastliðið vor hefur hins
______________________________9__
vegar enginn saltfiskur verið
verkaður hjá fyrirtækinu en
Guðmundur segir að áhugi sé á
því að byrja aftur á saltfiskverkun.
Fjölbreyttir möguleikar
- En hvafí um fyamtíðina?
“Framtíðin í fiskvinnslunni er
björt. Ég held hins vegar að
fyrirtækin verði að leggja áherslu á
að vera í ferska fiskinum samhliða
annarri verkun og eiga möguleika
á fjölbreytileika í verkunar-
aðferðum. Verða fyrirtækin að
geta tekið við fiski, hvort sem
hann er ferskur eða sjófrystur, og
unnið hann áfram. Vinnslan
verður líka að vera tilbúin til að
kaupa heilfryst hráefni, fisk sem er
frystur úti á sjó og vinna aflann
áfram í landi. Þannig verður það
hjá okkur.
I útgerðinni eru möguleikarnir,
hvað stóru línubátana snertir, í því
fólgnir að vera með frystingu um
borð og bátarnir verða að geta
stundað veiðar á djúpslóð. Skipin
verða einnig að vera þannig
útbúin að þau geti stundað veiðar
víða, jafnt innan sem utan
lögsögunnar. Það er einmitt þetta
sem við höfum verið að reyna að
gera,” sagði Guðmundur
Kristjánsson að lokum.
Tjaldur SH 270