Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1995, Blaðsíða 17

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1995
15
FRUMKVÖÐULL NETASKÍFU OG DREKA
Flestir þekktu hann fremur
undir nafninu “Bjarni í
Smiðjunni”.
I grein þessari um föður sinn,
Bjarna M. Sigurðsson, rekja börn
hans, þau Sigurgeir og Guðrún
María, stutt æviágrip um hann.
Bjarni var sannkallaður
völundur á tré og járn. Hann rak
ásamt Guðjóni, bróður sínum,
vélsmiðjuna Sindra hér í
Ólafsvík, eða frá árinu 1943 til
1965. Vélsmiðjan Sindri var
þýðingarmikill hlekkur í
atvinnusögu Ólafsvíkur í einu
mesta uppgangstímabili
staðarins.
Hugvit og verkkunnátta Bjarna
við smíði áhalda ásamt annari
viðgerðar- og nýsmíðaþjónustu
kom sér afar vel íyrir ört vaxandi
útgerðar-og fiskvinnslustað.
Sum þessara áhalda eru notuð
víða um land enn þann daginn í
dag enda fór hróður Bjarna á
þessum sviðum víða.
Við lestur þessara minninga
um Bjarna rifjast sjálfsagt upp
hjá mörgun minnisstæð atvik og
sögur af verklægni og kunnáttu
þessa manns ásamt
persónulegum samskiptum hans
við samtíðarfólk.
Full ástæða væri til að gera því
betri skil síðar á þessum
vettvangi eða öðrum slíkum.
Bjarni Matthías Sigurðsson var
fæddur 29. nóvember árið 1894
að Neðri - Lá í Eyrarsveit. Hann
týnist 25. ágúst 1974 undir
Snæfellsjökli.
Kona hans, Vigdís Lydía
Sigurgeirsdóttir, var fædd á
Arnarstapa 3. desember 1896.
Faðir hans drukknaði í lendingu
við Lárós 25. maí 1897 frá 3
Bjarni Matthías Sigurðsson
stúlkubörnum og 4 drengjum.
Fór hann þá í fóstur til frændfólks
síns að Kálfárvöllum.
Bjarni var 17 ára gamall þegar
hann fór að læra húsasmíðar hjá
Ólafi bróður sínum í
Stykkishólmi. En á 21. aldursári
fór hann sem vinnumaður til
Krisdns Indriðasonar á Skarði á
Skarðsstönd. Liggja þar eftir
hann ýmsir smíðisgripir.
Bjarni og Vigdís giftu sigl4.
október árið 1922. Fór hann þá
í járnsmíðanám hjá Guðmundi
Sigurðssyni á Þþingeyri við
Dýrafjörð. Þau hjónin eignuðust
6 börn, tvö dóu ung; Hrefna 8
mánaða , tvíburadreng á móti
Sigurgeiri og Gunnar son sinn
misstu þau þann 19. júní 1970.
Arið 1943 fluttust þau hjónin frá
Bjarni að smíða skífur í Sindra
Þingeyri til Ólafsvíkur og hóf
Bjarni þá rekstur vélsmiðjunnar
Sindra með Guðjóni bróður
sínum og ráku þeir bræður
smiðjuna fram til áramóta 1965
en þá keyptu afkomendur Bjarna
M. Sigurðssonar af þeim
íyrirtækið og ráku það til ársins
1978. Bjarni smíðaði öll sín
verkfæri sjálfur er hann þurfti að
nota. Hann var frumkvöðull að
fyrstu ribbunetaskífunni sem
hann smíðaði fyrir Tryggva
Jónsson, sem var þá með
Snæfellið, sem var í eigu
Víglundar bróður hans, það hefur
líklega verið árið 1948 eða 49.
Þessa ribbunetaskífu smíðaði
hann einnig fyrir Þingeyrarspil
o.fl. sem voru aðallega í bátum á
þessum árum. Einnig var hann
frumkvöðull að smíði netadreka
sem komu fljótlega á eftir.
I gömlu höfninni varð að sæta
sjávarföllum við út og innkomu
báta enda yfir grjót og klappir að
fara. Bjarni smíðaði þá undir alla
stærri báta “járnskúffukjöl”.
Hann mældi kjölinn þegar bátur
stóð á þurru, smíðaði síðan
skúffuna og lét svo bátinn setjast í
hana þegar fjaraði út. Ekki man
Ljósmynd: ÞórSur Þórðarson
ég eftir því að það verk misfærist
nokkurn tímann hjá honum.
Það kom tvisvar fyrir að hann
þurfti að rétta skrúfuöxul úr bát
sem Guðmundur Jensson átti.
Við það verk notaði hann gamla
botnskál undan Júnímúntelvél
sem undirstöðu, reisti svo gálga,
þ.e. þrífót með fallstýringu fyrir
hamarinn. Hamarinn var svo
hífður í 2ja til 3 m. hæð með