Kjarnar - 01.05.1954, Side 24

Hann svaraði ekki. Hann gat
ekki hughreyst hana með neinu.
— Jæja ... og harðfrjósa, svo
að við finnumst þannig eftir
þúsundir ára, hönd við hönd.
Hún gat ekki séð andlit hans,
en hún vissi, að augu hans
brunnu í myrkrinu með órólegri
glóð.
Voru það átta ... nei, það hlutu
að vera tíu eða tólf dagar frá
því að tíbetisku burðarmenn-
irnir yfirgáfu þau. Þeir höfðu
strokið, ekki af fjandskap, held-
ur af ótta við anda háfjallanna!
Erica Carstairs hafði hælst
svolítið um við John, því að
hafði hún ekki varað hann við?
Hún þekkti betur til hinna inn-
fæddu; hún hafði áður verið í
Tíbet. John var byrjandi í ör-
æfaferðum, nýliði.
En hann hafði haft brenn-
andi áhuga á að komast til þessa
fjarlæga dals, þar sem enn áttu
að vera við líði, samkvæmt
ævagömlum sögnum, eins konar
trúarlegir dansar og leikir með
tónlist og söng. John Finlay var
meistari í tónlistarsögu frá
Cambridge háskóla og ætlaði að
skrifa doktorsritgerð um tónlist
Asíu. Þessir leikdansar, sem
gamall einsetumaður hafði sagt
honum frá, voru aðeins sýndir
einu sinni tólfta hvert ár.
Efni leiksins var um ungan
mann og unga konu, sem eitt
sinn í fyrndinni höfðu flúið að
heiman, af því að faðir hennar
hafði gefið hana ríkasta bónda
þorpsins. Nóttina sem þau flýðu
brast á stórhríð. Hún stóð í tólf
dægur — að því er sagan sagði.
Þegar hríðinni slotaði, þíðviðri
kom og sólin skein á ný og roð-
aði fannhvíta fjallatindana,
heyrði fólkið í dalnum greini-
lega kveinstafi og harmsöng of-
an úr fjallaskarðinu. Nokkrir
hugrökkustu mennirnir fóru
þangað upp og fundu stúlkuna,
Sha-pai, helfrosna undir stand-
bergi. Þar heyrðist harmsöng-
urinn greinilegar en annars
staðar á allri leiðinni, en þótt
þeir kölluðu rástöfum á Phazi,
elskhuga hennar, kom hann
aldrei fram.
Faðir Sha-pais var mjög sorg-
bitinn, því að hin fagra sextán
ára mær var einkadóttir hans
og augasteinn. Hann lét menn-
ina hrópa til anda Phazis uppi
í fjallaskarðinu, að hefði hann
vitað, að „litla blómið“ hans
vildi heldur deyja með Phazi en
lifa lengi kyrrlátu lífi með Kun-
zan-tse, myndi hann kannske
hafa breytt ákvörðun sinni og
gefið elskendunum blessun sína,
þótt Phazi væri foreldralaus og
fátækur.
Eftir að þessi tilkynning hins
ógæfusama föður hafði verið
22
Kjarnar — Nr. 35