Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 37

hraust! Eftir tvær stundir er það
afstaðið. Mundu, að ég elska þig.
Michael.“
Eftir tvær stundir var það af-
staðið! Orðin dönsuðu fyrir aug-
um hennar. Hún sé fyrir hug-
skotssjónum sínum, hvernig
Michael steig upp í flugvélina
og tókst vegna ótrúlegrar still-
ingar sinnar og stjórnar á sjálf-
um sér að láta sem ekkert væri
að ... Hún sneri sér skyndilega
að Georg: „Hringdu til Borns!“
Svo sá hún hvernig honum leið.
„Mér þykir þetta svo leitt, Ge-
org, en hafir þú no.kkuru sinni
elskað mig, þá hjálpaðu mér nú.
Hver mínútan er dýrmæt. Ég
skal skýra það fyrir þér seinna.“
Hún fór og klæddi sig í flýti.
Síminn hringdi. Hún hljóp nið-
ur og þreif heyrnartólið af Ge-
org.
Það var skrifari Borns: „Herra
Born er hér ekki eins og stend-
ur. Get ég ekki tekið við skila-
boðum, frú Russell?“
„Jú,“ sagði Anna. „Segið hon-
um að ég komi strax, og að hann
verði endilega að hindra mann-
inn minn í að fljúga. Hann er
ekki frískur. Ég skýri allt nánar,
þegar ég kem.“
„Hvað er að, Anna?“ Georg
leit spyrjandi á hana.
En hvað það var líkt honum að
gleyma eigin andstreymi vegna
hennar. „Ég hef farið illa með
þig, Georg, og samt bið ég þig
að hjálpa mér. Viltu aka mér til
flugvallarins? Á leiðinni skal ég
segja þér allt.“
Skrifstofa Davíðs Born var á
annarri hæð með góðu útsýni
yfir flugvöllinn. Hann kom vin-
samlegur á móti Önnu, þegar
hún opnaði hurðina. „Ég fékk
skilaboð frá yður. En vonandi
hef ég misskilið þau.“
„Þér verðið að hindra Michael
í að fljúga,“ sagði hún og bar
ótt á. „Taugar hans eru bilaðar.
Það er sama og dauðinn að láta
hann fljúga.“
Born leit út um gluggann.
Þau heyrðu hávaðann frá þrýsti-
loftsflugvél, sem verið var að
hita upp. Hann horfði á hana.
„Þegar ég fékk skilaboð yðar,
skipaði ég svo fyrir, að láta hann
bíða í hálfa klukkustund. Hún
er nú liðin. Ég ætlaði einmitt að
fara yfir í flugturninn og horfa
á flugtakið, þegar þér komuð.“
„Við höfum þó talstöðina!“
hrópaði hún yfir sig komin af
ótta. „í guðs bænum, þér verðið
að stöðva hann!“
í sama bili kvað við gnýr frá
flugbrautinni, og silfurlit ör
geystist eftir jörðinni, þar til
hún loks hóf sig á loft í einum
rykk. „Það er of seint,‘“ sagði
Born.
Anna kinkaði kolli. Á leiðinni
í bifreiðinni með Georg hafði
35
Kjarnar — Nr. 35