Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 40

V
Aðalvopn
konunnar
i
Kitty gat ekki haldið því fram,
að hún hefði ekki fengið aðvör-
un. Síðasta bréf Róberts Larsen
frá Ameríku, áður en hann kom
heim, hefði að minnsta kosti átt
að vara hana við, því að það
byrjaði þannig:
„Kæra Katrín! (Hann hafði
aldrei áður kallað hana skírnar-
nafninu svona hátíðlega.) Ég
hef. hugsað töluvert þessa mán-
uði, sem ég hef verið hér í
Ameríku, og mér er orðið það
ljóst, að hingað til hef ég ekki
tekið hlutina nógu föstum tök-
um! Það er nú kominn tími til
þess, að ég fari að hugsa svolít-
ið um framtíð mína. Ég hef ver-
ið að hugsa um, að heimskulegt
sé að vera hér áfram. Ég ætla að
fara heim og reyna að komast
inn í rafmagnsfirma og verða
sjálfstæður.“
Það var meira af sama tagi, en
ekkert persónulegt. Það var
máske vegna þess, hvað Kitty
gramdist þessi óvænti bjána-
lega hátíðlegi tónn í bréfinu, að
hún festi ekki sérstaklega at-
hyglina við eftirskriftina: „Hef-
urðu annars séð nokkuð til
Jonnu Thorsen nýlega?“
Veslings, skilningssljóa Kitty.
Jonna var dóttir Ludvigs Thor-
sen — og hann var eigandi
firma, sem verzlaði með raf-
magnsvörur! En það eina, sem
olli Kitty áhyggjum var það, að
Róbert hafði kallað hana Kat-
rínu!
38
Kjamar — Nr. 35