Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 67

S a in t í n i ii g u r
Prófessorinn og sendillinn.
Eðlisfræðingurinn heimsfrægi, Al-
bert Einstein, varð þess var á járn-
brautarferð er hann settist inn í borð-
salinn, að hann hafði gleymt gleraug-
unum sínum í svefnklefanum. Þess
vegna bað hann sendil, sem var nær-
staddur, að lesa upphátt fyrir sig það,
sem stæði á borðseðlinum. Sendillinn
brosti vingjarnlega framan í gráhærða
spekinginn og sagði:
„Get það því miður ekki, herra. Ég
kann nefnilega ekki heldur að lesa “
★
Nú gnýstir hann tönnuni.
í þýzka bænum Hof neyddist Karl
Wunerlich til þess að játa á sig inn-
brotsþjófnað í kjötbúð. Lögreglan upp-
götvaði nefnilega að tannaförin í hálf-
étinni pylsu komu nákvæmlega heim
við tennur hans.
★
Með höndina í gini Ijónsins.
í Glasgow var Francis Ryan dæmd-
ur í 60 daga fangelsi fyrir vasaþjófnað.
Hann hafði nefnilega verið svo ófor-
sjáll að stunda handverkið á skemmti-
bát, þar sem 20 skozkir lögreglumenn
og konur þeirra voru innanborðs.
★
Fréttir frá Nebraska.
í smábænum O’Neill í Nebraska fékk
eini blaðamaðurinn við eina blaðið á
staðnum inflúenzu, setjarinn fékk
tannpínu, varð að láta draga úr sér
fjórar tennur og fara í rúmið, svo fékk
prentarinn lungnabólgu og skrifstofu-
maðurinn magaveiki, því næst sprakk
hitalögnin — en þrátt fyrir allt þetta
kom ritstjórinn aleinn út átta síðu
blaði.
Þrútinn af stolti horfði hann á ný-
prentað afreksverk sitt ■— þá hringdi
síminn: Stórviðburður ársins: Lög-
reglustjóri bæjarins myrtur — aðeins
kortéri of seint til að komast í blaðið.
Þá sprakk ritstjórinn.
★
Æðri tónlist.
Háskólaprófessor nokkur lét leika
sinfóníukafla af tveimur hljómplötum
fyrir stórum skara valinna áheyrenda.
Hann lét þess getið, að gagnrýnin teldi
kaflann á plötu númer 1 betri, og bað
svo um álit áheyrenda. 59% þeirra voru
á sama máli og gagnrýnin, 37% töldu
kaflann á plötu númer 2 betri, og að-
eins 4% uppgötvuðu, að sami kaflinn
var á báðum plötunum!
★
Borðsiðum ber að íylgja.
Ameríski rithöfundurinn Heming-
way bauð tveimur herramönnum á
Kúbu til miðdegisverðar þegar hann
bjó þar. Gestirnir voru ákveðnir í því
að vera kurteisir í svo göfugum félags-
skap og taka vel eftir borðsiðum Hem-
ingways og gera nákvæmlega eins.
Þegar kom að kaffinu, tók Heming-
way undirskálina og hellti á hana dá-
litlum í'jóma. Gestirnir gerðu það
sama. Svo muldi rithöfundurinn niður
svolítið franskbrauð og bleytti það í
rjómanum. Gestirnir gerðu eins. Loks
reis Hemingway á fætur, — setti und-
irskálina á gólfið út í horn og kallaði
á kettina sína tvo.
★