Helgarpósturinn - 04.12.1986, Blaðsíða 18

HP fylgist zneð því sem fram
fer aó tjaldabaki í „betri
stofu" Bylgjunnar
Starfsfólk Plastprents lék viö hvern sinn fingur í
beinni útsendingu meö Hemma Gunn, en
ekki er allt sem sýnist í útvarpstæki heima í
stofu
OFSA
HRESS
STRESS
Rétur Kristjánsson með litla dóttur slna í
fanginu. Þau eru að fylgjast með Bjart-
mari og þegar hann söng um kótelettu-
karlinn kom (Ijós að sú stutta kunni text-
ann utanbókar.
Samstarfsfólk Halldóru Georgsdóttur
hrópaði uppörvandi til hennar að þetta
væri „verst fyrst" á meðan hún sat svoKt-
ið stjörf og tók þátt í hjónaleiknum.
Plastprentararnir áttu svo sem auðvelt með að hlæja, þegar þeir sjálfir stóðu ekki í eld-
línunni. Þau Auður Edda, aðstoðarstúlka, og Sigurður Ingólfsson, tæknistjóri, fylgjast
með handan við glerið.
Bjartmar ( banastuði, en eitthvað fór úrskeiðs með hljóðnemann. Hinn ábúðamikli
stjórnandi brást þegar við og kom öllu (lag án þess að nokkur yrði þess var heima í
stofu.
Hermann Gunnarsson á hápunkti: „Svo reddið þið lélegustu bröndurunum mlnum
meö því að hlægja hressilega, krakkar."
Sigurður Gunnarsson veifar skemmda
banananum, sem hann fann undir
Tjarnarbrúnni þegar hann var úti að
aka með mömmu sinni.
Kristján Eldjárn baunaði spurningum á
fórnarlömbin þrjú og fylgdist grannt með
því að þau færu ekki yfir tilskilinn t(ma.
Eggert Plastprentsforstjóri fagmannlegur með nikkuna, en Kristján Eldjárn virðist ekk-
ert yfir sig hrifinn af s(nu hlutverki í þessu atriði.
Áhugaleikararnir ( Plastprenti lögðu sig alla fram.
Hinir hálfsmánadarlegu þœttir
Hermanns Gunnarssonar í svokall-
aðri betri stofu Bylgjunnar eru á
góðri leið með að verða eitt vinsœl-
asta útvarpsefnið um þessar mundir.
Gengur þá á ýmsu í þá tvo tíma, sem
hver þáttur stendur, eins og útvarps-
hlustendur á suövesturhorni lands-
ins kannast viö. En hvernig skyldi út-
sendingin ganga fyrir sig og hvað
œtli sé sagt og gert þegar áheyrend-
ur heyra ekki til fólksins í hljóðver-
inu? Helgarpósturinn kannaði mál-
ið.
Það var sunnudaginn 23. nóvem-
ber, sem blaðamaður HP rauf helg-
arhvíldina og mætti í aðalstöðvum
Bylgjunnar stundarfjórðungi fyrir
klukkan eitt eftir hádegi. Á göngum
útvarpsstöðvarinnar ríkti allt annað
en hvíldardagsstemning, því það var
engu líkara en á hefði skollið minni
háttar bylting. Hemmi Gunn og ljós-
hærð, sprellfjörug aðstoðarstúlka
hans, Auður Edda Jökulsdóttir,
burðuðust með stafla af stólum fyrir
gestina, eins og iðnir maurar. Rjóðir
og æstir starfsmenn Plastprents
gengu um gólf og hlógu óeðlilega oft
og hátt. Einn þeirra kom fyrir vídeó-
upptökuvél í „betri stofunni" og
horfði áhyggjufullur á blaðamann og
ljósmyndara HP. Hann hafði við-
komandi greinilega grunaða um að
eiga eftir að þvælast fyrir linsunni
á mikilvægum augnablikum í beinu
útsendingunni. Sannspár náungi
það.
Kiukkan 12.59 reis forstjórinn í
Plastprenti upp úr stól sínum á
fremsta bekk og tilkynnti hópnum
hvað skyldi sungið. Þá dró fólk ljós-
ritaða söngtexta upp úr pússi sínu og
virtust með á nótunum. Eggert for-
stjóri hampaði hins vegar myndar-
legri harmoniku, sem síðar kom í
ljós að hann hafði algjörlega á sínu
valdi. Stóri vísirinn á hljóðversklukk-
unni benti beint upp í loftið og rautt
ljós kviknaði til merkis um að bein
útsending stæði yfir.
HEMMI KLÓRAR SÉR —
GESTIR HRÓPAÁ
VALÍUM
Hemmi: Eru ekki allir í stuuuði?
Salur: Júúúú!!!!!!! (eins og vel þjálf-
aður her).
Síðan tók Hermann að kynna
þáttinn. Rannsókn blaðamanns
leiddi i ljós, að þegar útvarpsstjarnan
varð svolítið óörugg með sig í upp-
hafi útsendingarinnar, stakk hann
gjarnan annarri hendinni upp undir
18 HELGARPÖSTURINN
leftir Jónínu Leósdóttur myndir Jim Smarti