Helgarpósturinn - 04.12.1986, Blaðsíða 31

LISTAP
KVIKMYNDIR
Úr undirheim-
um Los Angeles
Stjörnubíó: Out of Bounds (Á
ystu nöf)- ★★ Bandarísk. Ar-
gerð 1986. Framleidendur:
Charles Fries/Mike Rosenfeld.
Leikstjórn: Richard Tuggle. Han-
drit: Tony Kayden. Adal-
hluluerk: Anthony Michael Hall,
Jenny Wright, Jeff Kober, Glyn
Turman, Kevin McCorkle o.fl.
Sveitapilturinn Daryl kemur í
fyrsta sinn til Los Angeles-borgar
og hyggist setjast þar að hjá eldri
bróður sínum og mágkonu. í flug-
höfninni taka þeir bræður í mis-
gripum ranga tösku, sem síðar
reynist innihalda ein tíu kíló af her-
óíni. t’egar Daryl uppgötvar mis-
tökin rýkur hann að sjálfsögðu af
stað til að færa bróður sínum tíð-
indin, en finnur hann myrtan í
íbúð sinni ásamt eiginkonunni.
Granninn kemur óvænt í heim-
sókn og tekur Daryl fyrir morð-
ingjann. Sá leggur hins vegar í
örvinglun sinni á flótta og upphefst
þar með eltingaleikur einn mikill,
sem varir út nær alla myndina, þar
sem skúrkarnir „réttmætir" eig-
endur heróínsins á víxl við lögregl-
una skiptast á um að veita veslings
Daryl hverja skráveifuna á fætur
annari.
Tæknilega er myndin í sjálfu sér
ekki svo illa gerð. Mörg spennu-
atriðanna eru unnin af kostgæfni og
natni og hið, fyrir oss mörlenska
vægast sagt mjög svo exótíska um-
hverfi myndarinnar: stórborgar-
öngstrætin, bakgarðarnir,
underground-knæpurnar, dreggjar
New Wave-kynslóðarinnar, með
þá afbragðsgóðu listamenn Siouxie
and the Banshees í broddi fylking-
ar... allt er þetta býsna trúverðugt
og heillandi í framandleik sínum,
og þjónar þvi ágætlega sem bak-
grunnur að þroskasögu aflóga
sveitapilts, takandi sín fyrstu og
óheillvænlega reikulu spor ,,á
mölinni."
Engu að síður er handritsgerð-
in, líkt og svo oft áður í síðari tíma
amerískri kvikmyndagerð svo
botnlaus í rangtúlkunum sínum á
þessu umhverfi, að heildarsvipur
myndarinnar hengist því óhjá-
kvæmilega á klafa meðalmennsk-
unnar. Enn um stund líður
Hollywood s.s. fyrir hið afkáralega
,,booloppahoola“-mentalítet, sem
illu heilli hefur tröllriðið þarlend-
um skemmtanaiðnaði allan níunda
áratuginn. Ef menn aðeins hefðu
rænu á að sameina þá ótvírætt af-
burðagóðu verkkunnáttu, sem fyr-
ir hendi er í greininni, með sem
samsvarar fjórðaparti fingurbjarg-
ar af heilbrigðri skynsemi við val
handrita til kvikmyndunar, þyrfti
þessi háborg iðngreinarinnar þar
vestra tæpast að örvænta svo um
sinn hag, sem hún óneitanlega ger-
ir í dag.
Hálftragi-
kómískur stór
borgarlöggu-
þriller
Bíóhöllin: Running Scared (Létt-
lyndar löggur). ★★
Bandarísk. Árgerd 1986.
Framleiðendur: David
Foster/Lawrence Turman.
Leikstjórn: Peter Hyams.
handrit: Gary Devore/Jimmy
Huston.
Adalhlutverk: Gregory Hines,
Billy Crystal, Steve Baner,
Darlane Fluegel, Joe Pantoliano,
Dan Hedaya o.fl.
Ray Hughes og Danny Costanzo
eru tveir kumpánar í harðskeyttu
iögregluliði Chicago-borgar. Þeir
eiga líkt og aðrir stéttarbræður
þeirra í stöðugum útistöðum við
ýmsa af hinum miður samvinnu-
þýðari þegnum þjóðfélagsins, og
þykjast hafa gert skyldu sínar og
gott betur í þjónustu bæjarfélags-
ins, þegar Danny hlotnast einn
góðviðrisdaginn óvæntur arfur
uppá 40.000 dollara, sem þeir fé-
lagar hyggjast síðan nota til stofn-
setningar eigin veitingareksturs
suður í henni Flórídu. Fyrst vilja
þeir þó skila höfuðskúrknum
Conzales rétta boðleið á bak við
lása og slár réttarfarskerfisins,
þannig að þeir megi um síðir
hverfa frá störfum með sæmd.
Eins og best sést af framan-
greindu er hér eina ferðina enn
um að ræða nýja útgáfu af þessum
hálftragi-kómísku stórborgar-
löggu-þrillerum, hvar söguhetj-
urnar býsnast í sifellu yfir, að ekki
skuli sjást fyrir endann á óknytta-
verkum misyndismannanna, blás-
andi í eldlínunni út spakmæli á
borð við að starf þeirra sé líkt og
sorphreinsunarmannanna: van-
þakklátt, og að enginn virði þá
eftir Ólaf Angantýssoi
viðlits fyrr en þeir leggi niður störf
og skíturinn bara hleðst upp. Það
sem er þó eftirtektarverðast við
þessar myndir, og sem jafnframt
er hvað mestur ljóður á amerískri
kvikmyndahefð eins og hún kem-
ur okkur fyrir sjónir í dag, er
hversu fáar þessar mynda hafa
rænu á að velta fyrir sér raun-
verulegum orsökum ósómans. . .
þ.e. afhverju eru þessir menn i sí-
fellu að bera út skít?
Menn eru s.s. svo uppteknir af
því að býsnast yfir flísinni í auga
réttarfarskerfisins, að þeir vaða
ráðþrota um í blindni, sökum
bjálkans í sínu eigin. Amerísk
kvikmyndahefð getur því hvorki,
né vill bjóða uppá haldbetri lausn
á framangreindum vanda og það
af þeirri einföldu ástæðu, að hún
er í raun sjálf sokkin uppyfir haus
i ósómann. Aukin glæpatíðni
sprettur ekki uppaf sjálfri sér. Fyrir
henni hljóta ætíð að liggja ákveðn-
ar þjóðfélagslegar forsendur. Veil-
an í greiningu þessara kvikmynda,
á þeim aðstæðum er þær burðast
við að lýsa, er því vanmáttur
þeirra til að sjá hlutina í réttu fé-
lagslegu orsakasamhengi. Þær líta
aukna glæpatiðni úti i þjóðfélag-
inu af sama vanmætti og lækna-
visindin hverfulleik AIDS-plág-
unnar, og slá því í sífellu vindhögg
að rótum meinsins. Fæstum kem-
ur til hugar að orsakirnar gætu í
reynd mögulega legið í þeim lifs-
stíl, sem vér vesturlandaþúar höf-
um að bandarískri fyrirmynd tii-
einkað okkur á liðnum áratug-
um... lífsfílósófíu frjálshyggjunn-
ar, innsta eðli sjálfrar einstaklings-
hyggjunnar.
VERK Sverris Ólafssonar mynd-
höggvara á Korpúlfsstööum eyði-
lögðust öll í hitavatnsskaða fyrir fá-
um dögum — og fór þar um það bil
ársverk listamannsins. Eins og fram
hefur komið í fréttum skemmdust
einnig nokkur verk eftir aðra lista-
menn á staðnum, en Myndhöggv-
arafélagid hefur þarna vinnuað-
stöðu og geymslupláss. Ekkert þess-
ara verka var tryggt og er því ljóst
að fjárhagstjón listamannanna er
mikið — og þó Sverris sýnu mest,
fyrir utan tilfinningalegan skaða. 1
vikunni hafa lögfræðingar verið að
meta hvort Sverrir og aðrir lista-
menn sem misstu verk í skaðanum
geta krafist bóta frá borginni sem
leigir þeim aðstöðuna á Korpúlfs-
stöðum. Það þykir ekki ósennilegt
þar eð það var bráðabirgðatenging
í hitavatnskerfinu sem gaf sig, lof-
orð um lagfæringar hafði verið gef-
ið. Þessi atburður hefur hinsvegar
leitt huga myndlistarmanna að
tryggingarmálum á vinnustofum
sínum almennt, en þau ku vera als-
kyns.
ari skilgreiningum á sér sem dægur-
lagatextasmiði. „Titlarnir eru Lóa
Lóa, eða Fríða Fríða... Það þarf ekki
að segja meira."
Hvernig fannst honum níu ára
hvíldin?
„Þetta var voða notalegt. Maður
getur ekki alltaf verið að. Það er
ágætt að hvíla plötumarkaðinn."
Gafstu út of mikið hérna í eina tíð?
„Nja... nei. Ég hef aldrei gefið út of
mikið af plötum."
Þú kvaðst einu sinni vera hættur?
,,Ég var þá bara hættur í bili."
Og svo tölum við um það hvort
myndlistarnámið hafi haft áhrif á
tónlistarmanninn, en Megas sækir
MHÍ þessi árin. Hann segir aftur að
hann kunni ekki að skilgreina sig,
gefi öðrum það eftir, mönnum sem
hafi gaman af að setja hluti í bása í
fjósum „en ég tek ekki ábyrgð á
þeim, ekki minnstu..."
Hann segist fíla rokkið alltaf eins:
„Blessaður vertu, þetta er mitt móð-
urmál. Eitthvað hugljúfari? Jújú,
meiriháttar hugljúfur, en samur í
innsta eðli. Ég er alltaf að skemmta
sjálfum mér.“
ÞRÁINN Karlsson á þrjátíu ára
leikafmæli um þessar mundir. Af því
tilefni tók hann sér nokkurra mán-
aða leyfi frá Leikfélagi Akureyrar
þar sem hann hefur starfað mestan
sinn leikferil og ákvað að setja á fót
eigið leikhús, að vísu fámennt, eins
manns. Og hann í aðalhlutverki.
Núna um helgina frumsýnir Þráinn
tvo einþáttunga eftir Bödvar Guö-
mundsson í Gerdubergi og nefnir
sýninguna Er þetta einleikiö? Hér er
annarsvegar um að ræða nýjan ein-
þáttung Böðvars Gamli madurinn
og kvenmannsleysid og hinsvegar
einþáttung sem skáldið hefur ný-
lega skrifað upp úr sögu sinni Varn-
arrœda mannkynslausnara, sem
birtist á sínum tíma í smásagnasafn-
inu Sögur úrseinna stríði. Þórhildur
Þorleifsdóttir leikstýrir þessari af-
mælissýningu Þráins, og fer þá að
sjást að þarna er saman kominn
mestur hluti stofnanda Alþýduleik-
hússins á Akureyri, sem svo síðar
fluttist suður. Frumsýning á Er þetta
einleikið? verður klukkan hálfníu á
laugardag í Menningarmiðstöðinni
Gerðubergi og síðan eru fyrirhugað-
ar fjórar sýningar til viðbótar.
JÓN GUNNAR Árnason
myndhöggvari hefur undanfarnar
vikur verið að vinna skúlptúr fyrir
Seltirninga að beiðni bæjarstjórnar.
Verkið er stórt og iistamaðurinn
með bát í huga. Ef hugmyndir hans
ganga eftir á það að liggja út í sjó,
semsé að standa í einhverjum af
þeim mörgu fagurfjara sem skilur
að haf og hauð þarna vesturfrá.
Efnið er málmur, en Jón Gunnar
hefur einmitt þróað mjög persónu-
legan stíl í það efni á síðustu árum.
Og beygt og soðið og skorið í báta
og hnífa, en form þeirra hluta hafa
verið listamanninum mjög hugstæð
að undanförnu.
HELGARPÓSTURINN 31
ROKKIÐ
ERMrrr
MÓÐURMÁL
Megas hefur gefið út nýja breiðskífu
eftir níu ára hlé
Það eru lidin hartncer níu ár frá
því Megas sendi frá sér heila hljóm-
plötu med efni unnu I hljómveri.
Heimsóknir hans á plötur Bubba,
Kamarorghestanna og samstarf
hans med Ikarus-mönnum, auk
þriggja hljómleikaplatna er þad
eina sem við höfum heyrt til hans
undanfarin níu ár. En nú er sú bið á
enda. í góðri trú kemur núna út í
vikulokin.
„Þetta er gamall og góður farsi,"
segir Megas um titilinn.
I góðri trú geymir ellefu lög Meg-
asar frá síðasta ári og er þetta fyrsta
skífa listamannsins sem Tómas M.
Tómasson stjórnar. Meðhjálparar
Megasar eru auk þess Sigtryggur
Baldursson, Þorsteinn Magnússon,
Guðmundur Ingólfsson og Reynir
Jónsson.
„Þessi lög eru nú unnin á sama
gamla háttinn og ég hef alltaf haft á
þessum samningum mínum. Ég sest
bara við píanóið eða með kassagít-
arinn í kjöltu — og svo kemur þetta
einhvernveginn. Nú, textarnir eru
frekar lýrískir hjá mér núna", heldur
Megas áfram en færist undan frek-