Morgunblaðið - 01.08.1986, Side 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR l: ÁGÚST 1986
FÆREYJAR
Þriðjudagur 1. júli
Brottför frá Nolsey
NOREGUR
Hjajtland
fimmtudagur 24. júli
Talstöðvarsamband við
oliuborpallinn .COD"
SVÍÞJÓÐ
IThybonHf
rupmannahöfn
Ove Joensen
birtist í Thyboren
mánudaginn 28. júli
ÍRLAND
Færeyski sægarpurinn og of-
urhuginn Ove Joensen við
komuna til Thyboren. Hann var
örþreyttur og vansvefta eftir
síðasta áfangann, en veifaði
glaðbeittur, þegar heill floti smá-
báta umkringdi hann við innsigl-
inguna. En Joensen sagðist ekki
stiga á land, fyrr en hann næði
fundi Litlu hafmeyjarinnar á
Löngulínu í Kaupmannahöfn.
„Fer aldrei aftur í slíka ferð“
— segir færeyski sjómaðurinn Ove Joensen sem reri á 27 dögnm milli Færeyja og Danmerkur
OVE Joensen, 37 ára gamall sjómaður frá Nolsey í Færeyjum, náði
til Thyboron á norðaustanverðu Jótlandi á mánudag eftir 27 daga
róðrarferð á litlum árabáti. Hafði hann þá lagt að baki 900 sjómílna
(1.665 km) erfiða siglingu frá Nolsey i misjöfnum veðrum.
í Thyboren, sem er við mynni
Limaflarðar, varð uppi fótur og fit,
þegar vitað var, að von væri á Joens-
en. Hann hafði haft talstöðvarsam-
band við olíuborpallinn „COD“ í
Norðursjó fímmtudaginn 24. júlí og
boðað komu sína. Embættismenn
bæjarfélagsins og blaðamenn flykkt-
ust út á smábátum til að bjóða
færeyska víkinginn velkominn til
Danmerkur. En Joensen var örþreytt-
ur og illa sofínn og ekki vel fyrir
kallaður. Hann hafði samband við
hafnaryfírvöld og sagðist ætla að láta
fyrirberast um borð í bát sínum,
„Diana Victoria", úti á innsigling-
unni.
Það fór þó ekki á milli mála, að
sæfarinn var glaðbeittur, þegar hann
veifaði áhöfn hafnsögubátsins og
öðrum, sem komnir voru á vettvang
til að samfagna honum. Færeyska
útvarpið átti fréttaviðtal við hann í
gegnum talstöðina í bátnum, og eftir
það gaf hann sér tíma til að tala við
Danina, m.a. varabæjarstjórann í
Thyboron.
Fiskur og dilkalæri
Ove Joensen var harður á að láta
ekki undan þeirri freistingu að fara
í land í Thyboren. „Landtaka bíður,
þar til ég næ fundi Litlu hafmeyjar-
innar á Löngulínu í Kaupmanna-
höfn,“ sagði hann og bjóst við, að
ferðin þangað - um Limafjörð, Katte-
gat og Eyrarsund - tæki um viku-
tíma.
Hann hafnaði öllum veisluboðum,
sagðist hafa lifað á signum físki og
dilkalærum fram að þessu og gæti
þraukað eina viku til viðbótar á sama
kosti.
Gjafir til prinsanna
Án efa verður mikið um dýrðir,
þegar Ove Joensen kemur til höfuð-
staðarins. Hann er með gjafír til
prinsanna, Friðriks og Jóakims, í far-
teski sínu og bréf frá lögþinginu í
Færeyjum til Margrétar drottningar.
Þá er hann einnig með innsiglað skjal
til Poul Schluters forsætisráðherra.
Joensen veit hvað það hefur að
geyma, en innihaldið er og verður
leyndarmál, þar til plaggið kemst í
réttar hendur.
Þriðja tilraun
Færeyski víkingurinn hefur tvisvar
áður, 1984 og '85, gert tilraun til að
róa yfir Atlantshafíð, frá Færeyjum
til Danmerkur, en varð í bæði skiptin
að láta í minni pokann fyrir veðri og
vindum.
Þessu sinni hefur hann öðru hvoru
haft samband við skip á leiðinni og
beðið fyrir kveðju heim og skilaboð
um, að allt væri í lagi.
„Eg hef talað fímm tungumál, frá
því að ég lagði af stað,“ segir hann,
„færeysku, sænsku, norsku, ensku
og nú dönsku."
Eins og víkingaskip
Ove Joensen gefur þá skýringu á
þessari fífldjörfu siglingu sinni að
hann hafí langað til að gera eitthvað
spennandi. „Og þá kom ekki annað
til greina en það sem enginn hafði
gert áður,“ sagði hann. „Báturinn er
smíðaður á sama hátt og víkingaskip-
in og fer betur í sjó en flest önnur
fley. Hann getur ekki sokkið, og þess
vegna var ég alltaf óhræddur um líf
mitt.“
Hann segist ekki vera hreykinn
af afrekinu. „En ég er óskaplega
þakklátur fyrir að hafa sloppið heill
og óskaddaður frá þessari raun. Og
eitt get ég fullyrt: Ég fer aldrei aftur
í slíka ferð. Svo erfíð var hún.“
(Byggt á Jyllands-Posten.)