Morgunblaðið - 21.02.1987, Page 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1987
„Glcymöu eJ<ki ac5 -fara.
út meb rusLi$. "
Ást er...
... að finna að fátt er
svo með öllu illt að eigi
boði nokkuð gott
TM Rag. U.S. Pat OH.-tf rigMs reservod
01966 Los Angales Times Syndicate
Hér virðist mikill raki
vera?
HÖGNI HREKKVÍSI
//NÚ GBTOM VIE> LEIKID, KONUNGUfí H/EOANNA/"
Útreikningar og spár um salt-
austur byggðar á röngum grunni
í dálkum „Velvakanda" í Morg-
unblaðinu 12. feb. sl. birtist grein
undir fyrirsögninni „Saltaustur á
götur Reykjavíkur".
Þar sem greinarhöfundur byggir
sína útreikninga og spár um salt-
dreifíngu á götumar á röngum
grunni, skal eftirfarandi upplýst.
Kostnaður við vetrarviðhaldið
allt sl. ár var um 30 millj. króna,
en ekki frá miðjum okt. til ára-
móta. Saltnotkun frá miðjum okt.
til áramóta var 2.800 tonn, ekki
eingöngu fyrir Reykjavík, heldur
líka fyrir Vegagerð ríkisins. Skv.
dagbókum vaktstjóra var mesta
saltnotkun þann 5.11. Famar voru
3 umferðir sem gerðu 123 tonn
eða 16,4 gr/m2, hitastigið kl. 07:00
var 0°C. Þann 17.12. voru famar
2 og */2 umferð sem gerði 96 tonn
eða 15,4 gr/m2 hitastig kl. 07:00
var + 2°C.
Meðaltal í okt. 1986 var 25,5
tonn í umferð, gerir um 10 gr/m2.
Meðaltal í nóv. 1986 var 31,5
tonn í umferð, gerir um 12,6 gr/m2
Meðaltal í des. 1986 var 35,0
tonn í umferð, gerir um 14 gr/m2
Kæri Velvakandi.
Viltu vera svo góður að koma
því á framfæri, að Anna Snorra-
dóttir, sem mér er sagt að hafí
komið fram í símatíma í útvarpinu
(ég heyrði það ekki sjálf) ekki alls
fyrir löngu og haft mjög ákveðnar
skoðanir, sé ekki ég heldur nafna
mín, sem ég þekki ekki og veit
ekkert hver er. Ég hefi fengið
nokkrar upphringingar vegna þessa
og ýmsir hafa sent mér tóninn á
fömum vegi, en ég á ekkert skylt
við þessa konu nema nafnið. Ég
hefí stundum verið nefnd útvarps-
kona vegna starfs mín fyrir útvarp-
Bannað er að salta í 5-7 stiga
frosti.
í undantekningartilfellum hafa
stoppistöðvar SVR verið saltaðar
við það hitastig vegna eindreginna
tilmæla frá vagnstjómm SVR.
Reykjavík, 13.02. 87.
Ingi Ú. Magnússon,
gatnamálastjóri.
ið um langt árabil, einnig vann ég
í mörg ár við blaðamennsku en vinn
nú við útgáfufyrirtækið Sólarfílm,
sem við hjónin, Birgir Þórhallsson
og undirrituð, rekum og eigum. Ég
mun vegna þessa máls héðan í frá
skrifa undir fullu nafni: Anna Sig-
rún Snorradóttir eða Anna S.
Snorradóttir, í þeirri von að mér
verði ekki ruglað saman við aðrar
konur sem bera sama nafn, en held-
ur þykir mér ósennilegt að margar
Önnur Snorradætur séu til sem
heita líka Sigrún. Þakka þér fyrir.
Anna Sigrún Snorradóttir
Vamir gegn slys-
um í umferðinni
Fagna ber því að frumvarp til
umferðarlaga hefur nú verið sam-
þykkt í efri deild Alþingis, en
forsætisráðherra hefur sagt að stefnt
sé að afgreiðslu þess í neðri deild
fyrir þingslit.
í þessu frumvarpi, sem lengi hefur
verið unnið að, eru mörg ákvæði sem
stefna að auknu öryggi í umferð-
inni, meðal annars ótvíræð skyldu-
notkun bílbelta, Ijósatími allan
sólarhringinn í átta mánuði og auk-
inn réttur gangandi vegfarenda.
Sérstaklega ber að þakka fyrir til-
lögur Salome Þorkelsdóttur og fleiri
um rannsóknarnefnd umferðarslysa
og um samræmda slysaskráningu.
Þetta eru brýn mál sem allt of lengi
hafa verið látin sitja á hakanum.
Loks langar mig að taka undir orð
Salome við umræðurnar í efri deild
að það skiptir mjög miklu máli að
kynna efni frumvarpsins rækilega
þegar það verður orðið að lögum.
Þannig getum við fækkað slysum í
umferðinni. 5263-7139
Ekkert skylt nema nafnið
Víkverji skrifar
Skrafbróðir Víkverja, sem þurfti
að láta gera við lítilræði heima
hjá sér, er ennþá að furða sig á
reikningnum sem honum var gert
að borga. Hann segir að nú virðist
kominn nýr liður á svona reikninga,
sem hann hafí aldrei séð áður, en
viðurkennir að vísu að það sé orðið
nokkuð langt um liðið síðan hann
hafi síðast þurft á svona þjónustu
að halda.
Hann segist kannast við þennan
sígilda lið á reikningum af þessu
tagi sem heitir því virðulega nafni
„tækjaleiga“ og virðist alveg jafn
sjálfsagður hvort sem viðgerðar-
maðurinn mætir með skrúfjám,
sleggju eða tíu tonna krana. Þá
kemur merkisliðurinn „akstur" hon-
um ekki á óvart heldur, og hann
segist meira að segja vera búinn
að sætta sig við þennan óviðjafnan-
lega gjaldalið á reikningum bfla-
verkstæðanna sem ber sæmdar-
heitið „tvistur" og skikkar eiginlega
viðskiptavininn til þess að greiða
fyrir það beinharða peninga að við-
gerðarmaðurinn skuli þurfa að
þurrka sér á lúkunum annað slagið
meðan á verkinu stendur. Viðmæl-
andi Víkvetja segist satt best að
segja alveg eins eiga von á því að
verkstæðin byrji einhvem góðan
veðurdag að mkka menn undir liðn-
um „vasaklútar", afþví að bifvéla-
virkjar þurfí jú vitanlega að snýta
sér eins og aðrir menn — og hví
þá ekki að láta viðskiptavininn
blæða fyrir það líka?
Aftur á móti er maðurinn sem
fyrr segir alls ekki sáttur við
þennan nýja lið sem hann þykist
hafa fundið á reikningnum sem hér
er til umræðu. Hann upplýsir dapur-
lega að nú sé hann rukkaður fyrir
„verkstjóm", eins og liðurinn heitir,
til viðbótar við tælq'aleiguna og
aksturinn og hvað þær nú heita
allar hinar skemmtilegu sporslum-
ar.
Manninum fínnst sem nú sé skör-
in farin að færast upp í bekkinn.
Hann segist ekki skilja hvemig sé
hægt með sanngimi að krefja hann
um peninga fyrir verkstjóm þegar
hann hafi einungis fengið þennan
eina mann heim til sín og hvorki
séð tangur né tetur af neinum ekki-
sen verkstjóra í þessa tvo tíma sem
maðurinn stóð við.
Heimildarmaður Víkveija segist
samt vilja taka fram að þetta hafí
verið mesti sómamaður, röskur og
lipur og vandvirkur. Ekkert útá
hann að setja, segir húsráðandi,
nema síður væri. En þessi fjarstýr-
ing á viðgerðarmanninum, sem
síðan er bókuð sem „verkstjóm" á
reikningnum — það er nokkuð sem
títtnefndur heimildarmaður þessara
dálka á skrambi erfítt með að átta
sig á.
XXX
Iframhaldi af því sem hér var
sagt á miðvikudaginn var um
orðskrípið „privatisering" í frétt hér
í blaðinu, er ekki úr vegi að minna
á að það geta svo sem fleiri en við
syndaselimir hér á Mogga og við-
mælandi okkar í þessu tilviki seilst
til svona hámenntaðra og heims-
borgaralegra orða ef svo ber undir.
Þannig var Víkveiji í mesta mein-
leysi að hlusta á sjónvarpsfréttir
dag einn í farmannaverkfallinu þeg-
ar einn af talsmönnum verkfalls-
manna sagði okkur harla hróðugur
að ef þess gerðist þörf mundu félag-
amir erlendis áreiðanlega ekki telja
eftir sér að sýna íslenskum starfs-
bræðrum sínum „solidaritet“.
Þá má ekki gleyma starfsbróður
okkar á einu dagblaðanna sem um
svipað leyti boðaði í tveggja dálka
fyrirsögn á vænu letri: „Pönkaði
pettið". Víkveiji játar fúslega að
hann mátti lesa fréttina eins og hún
lagði sig til þess að komast til botns
í fyrirsögninni. Kom þá á daginn
að „pett“ er heiti blaðamannsins á
kjölturakka og að sá sem „pönkaði
pettið" hafði lagt það á hunds-
garminn eða pettgarminn öllu
heldur að verða honum út um svip-
aða hárgreiðslu og þykir víst
ómissandi í heimi pönkarans. Þann-
ig pönka menn pett.
Én þetta er að visu ein aðferð
til þess að fyrirbyggja að lesendur
komist upp með það að láta sér
nægja að stikla bara á fyrirsögnum
léttvægari blaðanna.