Morgunblaðið - 28.09.1988, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER 1988
15
Musica Nova
Stúdentakór
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Musica Nova gengst fyrir
tvennum tónleikum í Norræna
húsinu og voru þeir_ fyrri á
sunnudaginn var. A efnis-
skránni eru eingöngu samtíma-
verk og voru þeir fyrri eingöngu
með verkum eftir Louis Andri-
essen. Flytjendur voru Þóra Jo-
hansen semballeikari, Hlíf Sig-
uijónsdóttir fíðluleikari, píanó-
leikaramir Öm Magnússon,
Anna Guðný Guðmundsdóttir
og Þóra Fríða Sæmundsdóttir
og hollensku tónlistarmennimir
Martin van der Valk slagverks-
maður og Frances-Marie Uitti
sellóleikari.
Fimm verk vora á efnis-
skránni og það fyrsta, Overture
to Orpheus, var flutt á sembal,
með myndrænni túlkun á mynd-
bandi, sem aðeins undirstrikaði
viðburðaleysið í tónverkinu.
Annað verkið nefnist Disco og
er fyrir fíðlu og píanó. Upphafíð
og endir verksins er ekki
óskemmtileg tónlist en miðhluti
þess með þeim ósköpum að vera
eins og próf í tónheym, þar sem
segja skal til um stöðu hvers
leikins tóns í ákveðinni (ávallt
sömu) tóntegund. La voce nefn-
ist þriðja verkið og á að vera
upplifun á hljóðum utan af göt-
unni en sellóleikurinn framlag
þess sem innan dyra er, líklega
í húsi fáránleikans.
Næst síðasta verkið var flutt
af myndbandi og nefnist það
De Stijl. Þetta er hljómsveitar-
verk og þrátt fyrir mikinn h(jóð-
styrk er þó margt að gerast í
þessu kraftmikla verki. Höfund-
urinn greindi frá því að það
væri samið undir áhrifum af list-
málaranum Mondrían. Flutning-
urinn, líklega framkvæmdur af
hollenskum listamönnum, var
frábær. Síðasta verkið á tónleik-
unum var verk sem áður hefur
heyrst á tónleikum Musica Nova
og heitir Dubbelspoor.
Louis Adriessen notar mikið
þrástef og telst til þeirra sem
hafa ekki margbrotinn efnivið í
verk sín (Minimalistar) en vinn-
ur mikið með því að gera smátt
og smátt breytingar á einföldu
stefefni. Sé gert ráð fyrir því
að grannþættir tónlistar séu
tónbil, hljóðfall, hraði, styrkur
og blæbrigði og samskipan þess-
ara fyrirbæra háð sambærilegri
framvindu og hugsun í ritmáli,
hlýtur þrásteQatækni að minna
nokkuð á þráhyggju, þar sem
endurtekning sömu hugmyndar
getur orðið þreytandi, svo að
um síðir snýst annars skemmti-
leg hugmynd upp í það að verða
leiðinleg. Þá hefur verið bent á
að „minimalisminn" gefur sára-
litla möguleika til túlkunar til-
fínninga, sem auðvitað má allt
eins telja ónauðsynlegt að hafa
nokkuð að gera með tónlist.
Stúdentakór háskólans í
Kaupmannahöfn hefur haldið
nokkra tónleika hér á landi und-
anfarið og nú síðast í Langholts-
kirkju sl. laugardag. Saga þessa
kórs nær aftur til 1839 og hyggja
forystumenn hans á alls konar
hátíðarhöld og er ferðin hingað
til íslands forleikur þeirra
tfðinda.
Á efnisskránni vora eingöngu
dönsk lög, flest af þeirri gerðinni
sem sungin vora hér á landi um
og eftir aldamótin síðustu, þó
aðeins eitt þeirra hafí náð ein-
hveijum vinsældum, nefnilega
lag Hartmanns, sem sungið er
við texta Steingríms Thorsteins-
sonar, Man ég grænar grandir.
Önnur lög era merkt því sak-
leysi er hvorki snertir eða særir
og vora auk þess flutt af þeim
þokka og hógværð sem kurteisu
og vel uppöidu fólki sæmir.
Til að vera hreinskilinn, þá
tengjast lögin eftir Gade, Hart-
mann, Kuhlau, Heise og Lange-
Miiller þeim tíma á íslandi, sem
nú er að mestu gleymdur og
týndur undir þar sem tyrft hefur
verið yfír með nýrri íslenskri tón-
list og sáð í erlendu fræði nýj-
unga frá öðram löndum en Dan-
mörku. Þessi hefð er Dönum
mikils virði og þar margt fallegt
að heyra en á svona tónleikum
er slíkt lagaval nokkuð einhæft,
svo ekki sé meira sagt.
Söngur kórsins er ekki sömu
ættar og hér tíðkast að kalla
karlakórssöng, því tenóramir
syngja að mestu „falsetto" og
þó hljómurinn væri oft fallegur,
þrátt fyrir lága „intónasjón" á
köflum, vora tónleikamir í heild
haria tilþrifalitlir.
Efnisskráin var með sömu for-
merjcjum og tíðkaðist um alda-
mótin, að þar era tilgreind um
þijátíu lög en kynnir síðan látin
tilkynna viðfangsefnin, sem tek-
in era hér og þar af listanum.
Þetta fyrirkomulag er leiðinlegt
og kynningar á tónleikum óþarf-
ar ef efnisskráin er vel úr garði
gerð.
Morgunblaðið/IngibergJ. Hannesson
Laxinn er fluttur upp í árnar, og hér er honum sleppt í Hvolsána —
til þess að njóta þar frelsisins — þar til örlög hans eru ráðin.
Saurbær:
Um 15% heimtur
hjá Dalalaxi
Hvoli, Saurfoœ.
Þad má með sanni segja að
ævintýrið hafi gerst í hafbeitinni
hjá Dalalax á þessu sumri. Heimt-
ur hafa verið með eindæmum
góðar, alls gengu nokkuð á
fjórða þúsund laxar í stöðina og
munu það vera rúmlega 15%
heimtur.
Hafbeitarstöðin Daialax tók tii
starfa árið 1982 og hefur starfsem-
in verið að þróast síðan og á ýmsu
gengið og ekki örgrannt um að
sumum fyndist árangurinn ekki
vera í samræmi við erfiði og fyrir-
höfn og útlagðan kostnað. En nú
hefur svo sannarlega orðið breyting
á, sem sýnir svo ljóslega sem verða
má, að þetta dæmi gengur upp, sé
þess gætt að standa svo að málum,
að laxastofnum sé ekki blandað
saman, og hinn rétti stofn ánna
sjálfra ræktaður og alinn til slepp-
ingar og endurkomu síðar úr hafí.
Stóram hluta af þeim laxi, er
gekk í gildra hafbeitarstöðvarinnar,
var sleppt upp í laxveiðiárnar
Hvolsá og Staðarhólsá, sem renna
saman til sjávar við ósa stöðvarinn-
ar, enda varð metveiði í ánum í
sumar, því þar höfðu veiðst alls 767
laxar er veiðitímabili lauk 20. sept-
ember, en mest höfðu áður veiðst
322 laxar árið 1986, svo aukningin
er veraleg og ámar komnar í röð
með mörgum öðram góðum veiði-
ám. Auk þess er góð silungsveiði í
ánum og munu í sumar hafa veiðst
um 240 bleikjur eftir því sem næst
verður komist.
Era menn að vonum ánægðir
með þetta góða veiðisumar og
hyggja gott til framhaldsins og
frekari ræktunar og fiskgengdar,
enda ljóslega sýnt sig, að aukin
ræktun í ánum samfara hafbeitinni
hefur verulega aukið laxveiðina í
ánum.
- IJH
IOF
LiU
IgJiAND
Svipmyndir úr sögu rokksins
á árunum 1955-1970
Tveggja tíma samfelld skemmtidagskrá á Hótel íslandi
Næstu tvær helgar, þ.e. föstudaginn 30. september, laugar-
daginn 1. október, föstudaginn 7. október og laugardaginn
8. október, verða sýningar á rokkskemmtuninni Rokkskór og
Bítlahár á Hótel íslandi.
Hvers vegna varð vörubílstjóri frá Memphis, Elvis nokkur Pres-
ley, frægur á einni nóttu um gervöll Bandaríkin og seinna um
heim allan?
Hvernig birtist geysihörð baráttan um yfirráðin á heimsmarkað-
inum á rokktónlistarsviðinu milli Breta og Bandaríkjamanna
m.a. í Bítlaæðinu og Rolling Stones fárinu?
Hvers vegna voru konur í rokkinu næstum þagaðar í hel þar
til Connie Francis og Brenda Lee rufu kynjamúrinn og komu,
sáu og sigruðu rokkaðdáendur?
Þessar sólir og stjörnur á rokkhimninum eru meðal þeirra sem
brugðið er upp leifturmyndum af í skemmtidagskránni Rokk-
skór og Bítlahár, en einnig Janis Joplin, Mamas og Papas,
Bill Haley, Fats Domino, Chubby Checker og margir aðrir.
Rokkskór og Bítlahár er flutt af samvöldu liði stórsöngvara. Þeir eru: Einar Júlíus-
son, Anna Vilhjálms, Sigríöur Beinteinsdóttir, Karl Örvarsson, Ingvar Grétarsson,
Júlíus Grétarsson, Sólveig Birgisdóttir og Þorsteinn Eggertsson. Hljómsveitin Pass
ásamt nokkrum aukaliösmönnum sér um allan hljóöfœraleik. 8 manna dansflokkur
undir stjórn Jóhannesar Bachmann rokkar svo um munar. Sögumaöur er Bjarni
Dagur Jónsson, sá kunni útvarps- og sjónvarpsmaöur. Höfundur og leikstjóri er
Þorsteinn Eggertsson.
Þessi rokkskemmtun var flutt á liönum vetri á Akureyri og vegna fjölda áskorana
er hún nú tekin upp aö nýju á Hótel íslandi.
Borðapantanir fara fram í síma 687111. Góða rokkskemmtun.
Laxinn háfaður úr flotbúri til slátrunar.