Morgunblaðið - 29.10.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 1988
Minning:
Unnur Halldórs-
dóttir frá Gröf
Fæoid 13. ágúst 1913
Dáin 22. október 1988
Elskuleg föðursystir okkar, hún
Unnur í Gröf er dáin. Síðasti tengi-
liður við gamla góða daga, þegar
flölskylda mömmu og pabba, Unnar
og Helga voru sem ein heild. Óijúf-
anleg vinátta og kærleikur batt
þessar tvær flölskyldur saman, þær
studdu hvor aðra bæði í gleði og
sorg. En alltaf eru það gleðistund-
Laugarásvegur 39-75
Langholtsvegur 45-108
Sunnuveguro.fi.
Njörvasund
GRAFARVOGUR
Dverghamrar
imar sem geymast og lifa þegar
horft er til baka. Við sem böm
dvöldum mörg sumur í Gröf, æsku-
heimili pabba, eins bjuggu Unnur
og Helgi á heimili okkar þegar þau
vom fyrir sunnan.
Við systur kölluðum Unni og
Helga sumar pabba og mömmu, svo
náin voru kynnin og samverustund-
imar margar sem aldrei verða full
þakkaðar.
Unnur stórfrænka var listakona
Stekkir
MIÐBÆR
Gamli bærinn
Ýmsargötur
KOPAVOGUR
Sunnubraut
í höndum sérstaklega við sauma,
og nutum við systur góðs af, hún
saumaði á okkur gullfallega kjóla
á hveiju ári og oft fleiri en einn.
Það var gleði hjá litlum stúlkum
við að eignast svo fallegar flfkur.
Á þessum árum var alltaf sólskin
og gott veður í Gröf. Mikið hlegið
og mikil kæti, farið var í marga
leiki og ekki var fullorðna fólkið
neinir eftirbátar í þeim, sérstaklega
tókst pabba og Unni upp í vatns-
og grautarslag, en þar voru þau
alltaf fremst í flokki.
Unnur og Helgi vom glæsileg
og hamingjusöm hjón en ekki síður
góðar manneskjur, t.d. eitt árið í
stríðsbyijun var mikið um atvinnu-
leysi hér í bæ og þau vissu að pabbi
hafði ekki haft vinnu allt haustið
þá kom Helgi í bæinn og sótti okk-
ur öll rétt fyrir jól og þar dvöldum
við fram yfir áramót. Heimilis-
bragur í Gröf var mjög formfastur;
matartímar og háttatímar var
nokkuð sem við krakkamir urðum
að fara eftir. Þar var Þómnn
mamma Unnar, staðföst, þessi stór-
merka og gáfaða kona sem var eins
og vemdari heimilisins öll árin sem
við dvöldum í Gröf. Og ekki má
gleyma Guðnýju, móður Helga, sem
annaðist okkur eins og hún ætti i
okkur hvert bein. Þegar við fómm
að rifja upp komu svo ótalmörg
nöfn upp í hugann og viljum við
aðeins minnast á Pétur föður Helga
sem hljóðlega vann sín störf á heim-
ilinu, Sigga Biynka sem alla tíð var
í Gröf og var okkur krökkunum
ómetanlegur vinur og félagi. Unnur
var hamingjusöm kona og hún átti
miklu láni að fagna, drengimir
hennar vom henni ómetanlegir og
þegar dóttirin loksins kom eignaðist
Unnur þann stæsta gimstein sem
völ var á, svo góð var hún móður
sinni og hennar besta vinkona.
Unnur var vinsæl og vinheppin
kona.
Æskuárin í Gröf em okkur
óglejrmanleg og á Unnur ást og
virðingu okkar systra fyrir allt sem
hún gerði fyrir okkur, bæði sem
böm og ekki síður hin seinni ár.
Guð blessi hana og hafi hún þökk
fyrir allt.
Kollý, Auður, Þura.
Sumarið er búið að kveðja,
síðustu dagar þess hafa verið óvenju
hlýir og bjartir. Þannig heilsuðu
einnig fyrstu dagar nýbyijaðs vetr-
ar, logn og heiður himinn, sem
minnti mestum á bjartan vordag í
veðurfarslegu tilliti. Einmitt á
fyrsta sólarhring þessa nýbyijaða
vetrar er mér tilkynnt lát góðrar
vinkonu, en þar skal tekið fram að
Hótel Saga Siml 1 2013
Kransa-og
kistuskreytingar.
Heimsendingarþjónusta.
Sími 12013.
OpiA laugardaga
tilkl. 18.00.
JMinrgtittMafrife
m M
Metsölublaó ú hverjum degi! f
Símar 35408 og 83033
AUSTURBÆR ■ BREIÐH0LT
heilsa hennar var búin að vera mjög
tæp um nokkum tíma. Svo að and-
látsfregn kom mér ekki á óvart.
Öll vitum við að líf okkar er hverf-
ult, og enginn ræður sínum nætur-
stað. Því finnst okkur, sem enn
stöndum í varpa og fögnum góðum
vini, að lífsþráður þessarar góðu
vinkonu, sem ætíð fagnaði vinum
með hlýju viðmóti og blíðu brosi,
er á enda. Þannig eru oft tekin af
okkur ráðin, fátækleg vamarorð fá
litlu um þokað, slíkt er alræðisvald
þess sem líf okkar hefur í sinni
hendi. Þegar skyndilega kemur að
kveðjustund, eftir langa samleið,
góð kynni, trausta og einlæga vin-
áttu er margs að minnast. Eitt sinn
skal hver deyja og eftir lifir minn-
ing um góða konu vammlausa sem
nú hefur lokið miklu og farsælu
dagsverki, en unni sér lítillar hvfldar
í hinni sífelldu lífsönn.
Unnur Halldórsdóttir fæddist 13.
ágúst 1913 í Gröf í Miklaholts-
hreppi. Foreldrar hennar voru Þór-
unn Sigurðardóttir frá Skeggstöð-
um í Húnavatnssýslu og Halldór
Bjamason bóndi og hreppstjóri í
Gröf. Þórunn var seinni kona Hall-
dórs, böm Halldórs frá fyrra hjóna-
bandi vora Qögur; Sigmundur, Guð-
mundur, Sigurborg og Johanna.
Áður en Þórann giftist Halldóri
átti hún son, Sigurð Ólason hæsta-
réttarlögmann. Oll vora þessi systk-
in mikið manndómsfólk, einlæg og
traust í bestu merkingu þess orðs.
Er nú Unnur sfðust þeirra að kveðja
jarðvist hér í heimi.
Æskuheimili Unnar var rómað
fyrir myndar- og rausnarskap á
öllum sviðum, enda stendur Gröf
við þjóðbraut þvera, þangað áttu
margir erindi við húsráðendur, um
langt skeið var þar póstafgreiðsla
og símstöð. Sá andi manndóms og
mannvinar hefur grópast fljótt í
hugarheima Unnar, alltaf var hún
boðin og búin til þess að rétta fram
hjálparhönd, ef hún sá þörf fyrir
að geta gjört góðverk. Þá var ann-
að sem eftirtektarvert var í fari
Unnar, sem gefur kynni um þann
heimilisbrag er mótað hefur hug
hennar, að aldrei hef ég heyrt Unni
tala lastyrði til nokkurs manns.
Lífið var henni sá skóli, sem
dugði, lffið gaf henni þá reynslu,
að hún mátti ánægð vera þegar
ævikvöldinu lýkur. Unnur var þeirr-
ar gerðar, að hún leit mannlífíð
með ástúðlegu þeli, móðurlegri við-
kvæmni og samúð, sem gerir engan
greinarmun á stóram eða smáum.
Hún var heilshugar trúkona, sem
sótti sálu sinni ljós og yl í lindir
trúarinnar, guðs orð og bænina.
Kom það sér vel fyrir hana er veik-
indi ásóttu hana, að hún var sterk
í stríði, með sterka trú.
Þann 4. mars 1933 giftist Unnur
æskuvini sfnum, Helga Péturssyni
frá Borg. Hófu þau fljótlega búskap
í Gröf. Þeim varð 5 bama auðið.
Þau era: Halldór, kvæntur Johönnu
Sigurbergsdóttur, Pétur Haukur,
kvæntur Guðbjörgu Þorsteinsdótt-
ur, Hilmar, kvæntur Erlu Sverris-
dóttur, Ásgeir, búsettur í Ástralíu,
kvæntur Guðrúnu Ingimarsdóttur,
Kristín, gift Marteini Bjömssyni. .
Öll era bömin vel af guði gjörð,
framúrskarandi gott og traust fólk,
sem ber þann vott hvaða veganesti
þau hafa hlotið í heimahúsum. Helgi
dó 22. maí 1969. Við fráfall hans
hlaut Unnur stórt sár, sem lengi
var að gróa, en hún átti góð böm
og vini sem hjálpuðu henni að milda
sorgina. Helgi gjörðist fljótlega
mikill brautryðjandi í samgöngu-
málum, því öll störf sem hann tók
að sér vora rekin með forsjá og
dugnaði. Sérleyfi til fólksflutninga
var honum veitt árið 1935. Þá voru
ekki miklir eða góðir vegir á Snæ-
fellsnesi. Endastöð áætlunarbflanna
var þá fyrst í Borgamesi, síðan á
Akranesi, og loks þegar vegur kom
fyrir Hvalfjörð var endastöð í
Reykjavík. Þá annaðist Helgi einnig
mjólkur- og vöraflutninga, þegar
byijað var að senda mjólk til Borg-
amess. Við fráfall Helga færðust
umsvif þessarar starfsemi í hendur
sona þeirra, sem hafa sýnt framúr-
skarandi dugnað og fyrirhyggju í
þessu starfí og hafa veitt okkur hér
á Snæfellsnesi farsæla og trausta
þjónustu. Nú er fyrirtækið rekið
sem hlutafélag og heitir Sérleyfís-
og hópferðabflar Helga Pétursson-
ar. Mikil umsvif og flarvera frá
heimili fylgdu þessu starfí, og stóð
Unnur sem styrk stoð við hlið bónda
sfns í þessu sem og öðra. Vegna
mikillar vinnu og fjarvera, fluttu
hjónin Unnur og Helgi til
Reykjavíkur keyptu sér þar íbúð,
en lögheimiii þeirra var þó áfram í
Gröf.
I þessari grein hef ég stiklað á
nokkram punktum úr kynningu
okkar Unnar, eftir um flöratíu ára
tímabil. Margt fleira væri hægt að
tína til, en efst í huga er sá vinskap-
ur, góðvild og gleði sem ætíð fylgdi
henni. Aldrei hefur nokkum skugga
borið á vinskap okkar, fyrir það
skulu færðar heilshugar þakkir. Því
er á kveðjustund efst í huga góð-
vildin og traustleikinn, sem með
fómfúsum verkum mótaði þá
mannlífsgerð, sem verður okkur
vinum hennar dýrmætur minninga-
sjóður.
Unnur mátti telja sig gæfumann,
og það gjörði hún líka. Hún getur
horft yfir farinn æviveg, með þá
birtu fyrir augum, sem jafnan er
góðs manns gifta og gleðivaki. Hún
var sú lánsmanneskja að hún átti
góðan mann, sem unni henni hug-
ástum, skildi hana alltaf og um-
vafði hana umhyggju með sinni
stilltu, karlmannlegu forsjá. Bömin
hennar og tengdaböm vora henni
hvert öðra Ijúfara og vildu að henni
liði sem allra best, þegar heilsan
bilaði og lífsföranauturinn var horf-
inn. Ömmubömin og langömmu-
bömin vora henni sem bjartir geisl-
ar í kringum hana þegar kvöld-
húmið færðist yfir. Ævikveldi Unn-
ar f Gröf er lokið og þar með lífsbók
hennar éinnig.
Ég, kona mín og böm eigum
dýrmætar minningar um Unni og
Helga í Gröf. Guð blessi minningu
þeirra. Ástvinum hennar öllum
sendum við samúðarkveðjur og guð
gefí þeim styrk á sorgarstund.
Páll Pálsson, Borg
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Maigs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem)
Amma mín, Unnur Halldórsdótt-
ir, lést á heimili sínu 22. október sl.
Þegar kemur að leiðarlokum er
margs að minnast. Það era margar
stundimar sem ég hef átt með
ömmu sitjandi með kaffíbolla að
ræða um lífið og tilverana, því allt-
af var mjög vel tekið á móti mér
þegar ég kom til ömmu á Birkjó.
Oft fór ég til ömmu til að fá hjálp
við saumaskapinn. Amma var mjög
handlagin við saumavélina og var
saumaskapurinn líf hennar og yndi
alla tíð. Það vora því ófáar ferðim-
ar sem ég fór til Unnar ömmu til
að fá hjálp með jakkahornin og
hnappagötin. Og aldrei stóð á hjálp-
inni og að liðsinna mér. Amma var
sérstaklega vandvirk í öllu sem hún
gerði og minnti mig oft á vandvirkn-
ina. Ég á eftir að minnast þess lengi
þegar hún sagði við mig: Nafna
mín, það er ekki eins gaman að
flíkinni ef hún er illa gerð, og þó
svo að gallinn sjáist ekki, þá veist
þú alltaf af honum, og það er því
full ástæða til að laga misfeliuna.
Amma fylgdist alla tíð mjög vel
með því sem var að gerast í kring-
um hana. Hún vildi alltaf líta vel
út og fylgdist vel með tískunni.
Amma hafði alla tíð mikla trú á
okkur unga fólkinu, og hvatti okkur
alla tíð til að spjara okkur. Hún
fylgdist af áhuga með því sem við
voram að gera og trúði alltaf á all-
ar okkar gerðir.
Ég vil að lokum þakka ömmu
fyrir allar stundimar sem ég átti
með henni. Minningarnar um allar
þessar samverastundir verða aldrei
frá mér teknar og koma til með að
ylja mér um ókomna tíð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guð blessi minningu elsku ömmu minnar.
Unnur Halldórsdóttir