Morgunblaðið - 21.01.1990, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 21. JANÚAR 1990
33
Kveðjuorð:
Magnús Magnússon
blikksmíðameistari
Fæddur 26. nóvember 1928
Dáinn 23. desember 1989
Kallið kom í morgunsárið á Þor-
láksmessu. Sigrún, uppeldissystir
okkar, hringdi í mig á Þorláks-
messumorgun og tilkynnti mér að
Magnús hefði þá farið yfír móðuna
miklu um það leyti sem hið gamla
tímatal skipti dögum.
Fráfall Magnúsar kom mér ekki
á óvart. Á síðasta ári heimsóttu þau
hjónin Margrét og Magnús okkur
Áslaugu á Akureyri. Þá virtist vera
hlé á milli stríða. Magnús var að
vanda hlýr í viðmóti og gerði hið
minnsta úr veikindum sínum. Ekki
renndi mig grun í það að þetta yrði
okkar síðasti fundur. Ég var, satt
að segja, farinn að vonast til að
framundan væri hlé á baráttunni
við manninn með ljáinn.
Magnús gekk með sjúkdóm sem
sjaldan sleppir taki á nokkrum
þeim, sem settir eru undir þá sök
að komast í snertingu við hann.
Því miður var ég ekki sannspár.
Magnús var karlmenni í lund og
búinn þeirri skapgerð að mæta
lífinu með æðruleysi á hverju sem
gekk og bera ekki sig eða sitt á
torg. Hann var dulur maður að
eðlisfari, þrátt fyrir að vera mann-
blendinn og opinn þegar aðrir
þurftu til hans að leita. Hann var
haukur í horni margra og hjálpsam-
ur, svo að eftir var tekið.
Leiðir okkar frændanna lágu
saman á Brúsastöðum í Þingvalla-
sveit. Á Brúsastöðum bjó Jón Guð-
mundsson frá Hörgsholti í Hruna-
mannahreppi, föðurbróðir Magnús-
ar og móðurbróðir minn, ásamt
konu sinni Sigríði Guðnadóttur frá
Laxárdal í Gnúpveijahreppi. Þau
hjón tóku fimm börn í fóstur. Sig-
rún var elst í hópnum. Hún var
systkinabarn við okkur Magnús.
Bæði Sigríður og Haraldur höfðu
ílenst á Brúsastöðum, en voru
óskyld okkur. Sigrún var tekin þeg-
ar móðir hennar, Guðrún, systir
Jóns, bjó við langvarandi veikindi.
Magnús kom nokkru seinna, eftir
fráfall móður hans, Jakobínu, sem
var ein þeirra á þessum árum sem
hvíti dauðinn felldi í blóma lífsins.
Síðastur kom ég í þennan hóp. Ég
hafði verið sendur í sveit þá um
sumarið eftir gullbrúðkaup afa okk-
ar og ömmu í Hörgsholti. Um
haustið lést móðir mín af bams-
burði frá okkur sex ungum systkin-
um. Svo fór að ég ílentist á Brúna-
stöðum.
Hér myndaðist nýr systkinahóp-
ur undir handleiðslu Sigríðar, fóst-
urmóður okkar, sem var í senn
mikil móðir og óvenjuleg kona um
framkvæmdasemi og mannúðar-
störf. Því miður nutum við ekki
hennar ástríkis og leiðsagnar til
fullorðinsára. Eftir það nutum við
leiðsagnar Sigrúnar frænku okkar
og uppeldissýstur, sem hélt uppi
merki Sigríðar, fósturmóður okkar,
og Brúsastaðaheimiiis, svo lengi
sem þess var kostur.
Við frændurnir vorum fæddir á
sama árinu. Ég um mitt ár en hann
í skammdeginu. Við urðum snemma
leikbræður og höfðum mikið saman
að sælda, vorum fermingarbræður
og fylgdumst saman í skólagöngu
þeirra tíma. Snemma á þessum
árum varð Magnús fyrir óheppni
af mínum völdum sem rekja má til
óaðgæslu minnar. Ég hafði lengi
samviskubit af þessum sökum
gagnvart Magnúsi. Við þetta urðum
við enn nánari en áður. Aldrei galt
ég þessa í samskiptum okkar. Sú
vinátta sem þarna myndaðist kom
okkur báðum að liði, þegar annar
hvor okkar átti um sárt að binda.
Báðir fórum við til náms með
sinn hvorum hætti og tileinkuðum
okkur ólík lífsviðhorf. Enn naut ég
Magnúsar og frændsemister.gsla
við hann. Magnús eldri, faðir Magn-
úsar yngra, hafði gifst Bjarnheiði
Brynjólfsdóttur frá Neskaupstað.
Þau ráku matsölu í Hafnarstræti
18 um árabil. Þar naut ég skjóls,
sem mér hálfheilsulausum á þessum
árum var mikils virði. Ekki var
gerður munur á okkur frændunum
hjá þeim Magnúsi og Bjamheiði,
þótt þau hefðu engar skyldur við
mig.
Á þessum árum bjuggum við
Magnús saman á Bræðraborgar-
stígnum. Þetta var sá tími sem við
þurftum mikið að sækja hvor til
annars. Skýjaborgir æskudrauma
falla og við blasir lífið, sem oft er
ranghverfa lífsmarkmiða ungra
manna.
Það tók mikið á Magnús að verða
fyrir vinnuslysi á þessum árum.
Tímunum saman gat hann ekki
stundað sitt erfiða starf vegna af-
leiðinga slyssins, sem hafði bæði
líkamleg og andleg áhrif með stöð-
ugri vanlíðan. Með kaldri ró og fá-
gætri þolinmæði vann hann sig frá
þessum vanda og leitaði nýrra leiða.
Brátt kom í ljós að honum var
sýnt um að gera verkteikningar og
vinna að áætlanagerð og útreikn-
ingi verka. Má vera að hér hafi
verið kveikjan að samstarfi þeirra
vinnufélaga, sem síðar stofnuðu
blikksmiðjuna Vog. Eitt er þó víst
að hæfileikar hans nýttust vel við
teikningar og áætlanagerð. Sann-
orðir menn segja mér að hann hafi
verið á þessu sviði burðarás fyrir-
tækis þeirra félaga.
Svo hagaði til fyrir fáum árum
að ég þurfti að vera í Reykjavík
nokkurn tíma vegna veikinda. Á
þeim tíma kynntumst við Magnús
að nýju, því að lengi höfðu vegir
okkar ekki mæst. Þá trúði hann
mér fyrir því að illa horfði hjá Vogi.
Ég bar upp við hann þá tillögu að
hann gerðist fjármálastjóri og hús-
bóndi í Vogi. Það aftók hann. Ég
er þess viss að hefði svo orðið raun-
in má svo vera að merkið væri ekki
fallið í dag.
Að sfanda yfir moldum Magnús-
ar Magnússonar vekur margar til-
finningar. Magnús var einn þeirra
örfáu manna sem ég trúði betur
fyrir fyrir mínum hlut en sjálfum
mér.
Minningin um valmennið, sem
skilaði miklum skerf í starfí sínu
og leggur ætt vorri mikinn hlut
mannvænlegs fólks og fyllir mig
þakklæti og friði.
Ég vil um leið minnast þeirra
Magnúsar, föður hans, og Bjarn-
heiðar, sem ekki gat vegna sjúk-
leika staðið yfír moldum stjúpsonar-
ins, Þórdísar systur Bjarnheiðar,
sem tóku mig sem bróður Magnús-
ar, þakka samfylgdina.
Ég votta þeim systrum Bjarn-
heiði og Þórdísi, ennfremur Eddu
systur Magnúsar, fyllstu hluttekn-
ingu mína. Margréti og ættboga
þeirra hjóna votta ég samúð mína
og heilla á komandi tímum. Þeirra
“verður að erfa landið.
Með Magnúsi er fallinn maður
sem mér verður aldrei bættur. Ég
veit að svo er um okkur öll sem
kynntumst honum.
Áskell Einarsson
Minningar-
og afmælis-
greinar
Það eru eindregin tilmæli
ritstjóra Morgunblaðsins til
þeirra, sem rita minningar- og
afmælisgreinar í blaðið, að
reynt verði að forðast endur-
tekningar eins og kostur er,
þegar tvær eða fleiri greinar
eru skrifaðar um sama ein-
stakling. Vilji höfundur vitna í
áður birt ljóð eða sálma verða
ekki tekin meira en tvö erindi.
Frumort ljóð eða kveðja í
bundnu máli eru ekki birtar.
•Almennt verður ekki birtur
lengri texti en sem svarar einni
blaðsíðu eða fimm dálkum í
blaðinu ásamt mynd um hvem
einstakling. Ef meira mál berst
verður það látið bíða næsta eða
næstu daga.
HLJÓMPLÖTU OG GEISLADISKA
ERLENDAR
hljOmplötur
GLJESILEGT ORVAL
AF NÝJUM, ELDRI
OG GÖMLUM
HLJÚMPLÖTUM
30%-95%
AFSLÁTTUR
ERLENDIR
6EISLADISKAR
GÍFURLEGT MAGN AF
GÓDUM GEISLADISKUM
MED MIKLUM AFSLJETTI
EDA:
15%-70%
AFSLÁTTUR
KOMIÐ GERIÐ
GÖÐ MÚSÍKKAUP
ÍSLENSKT
EFNI
VIÐ BJÓÐUM ÞÉR AÐ
EI6NAST MARGAR
GÓÐAR ÍSLENSKAR
PLÖTUR OG KASSETTUR
ALLT AÐ 95%
AFSLÁTTUR
HAGKAUP
SKEIFUNNI
HAGKAUP
KRINGLUNNI