Morgunblaðið - 21.01.1990, Blaðsíða 34

34
361 HAIJMAl, .IS HI
MQRGUNBLAÐIÐ
MiNninI&Í^SM
cnnA.iawjoflOM
SUNNUDAGUR 21. JANUAR 1990
t
Ástkær eiginkona og móðir,
SIGRÚN HELGA LANGE,
lést í Landspítalanum föstudaginn 19. janúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Sveinn Jonsson,
Jóhann Ólafur Sveinsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KAREN ARNAR,
andaðist í Landspítalanum 10. janúar 1990. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Gústaf Arnar,
Birgir Arnar,
Eleanor Arnar,
María Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN KRISTINN HALLDÓRSSON,
Borg í Garði,
lést á heimili sínu að morgni 19. janúar.
Anna Sumarliðadóttir,
börn, tendabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURLAUGUR SIGURÐSSON,
lést miðvikudaginn 17. janúar í Landspítalanum.
Anna Thorlacius,
Emil Þór Sigurlaugsson,
Árni Freyr Sigurlaugsson.
t
Systir okkar og mágkona,
SOFFÍA KRISTINSDÓTTIR,
Flókagötu 16A,
verður jarðsett frá Dómkirkjunni mánudaginn 22. janúarkl. 13.30.
Vilhelm Kristinsson, Ólína Guðbjörnsdóttír,
Sigríður Kr. Johnson.
t
Ástkær sonur okkar og dóttursonur,
SVERRIR GARÐARSSON,
Ránargötu 45,
Reykjavik,
sem lést 16. janúar sl. verður jarðsunginn þriðjudaginn 23. janú-
ár kl. 13.30 frá Fossvogskapellu.
Svava Jósteinsdóttir, Garðar Vilbergsson,
Jónína Davíðsdóttir, Jósteinn Konráðsson.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
BALDUR KARLSSON
frá Skálateigi,
Hávegi 5,
Kópavogi,
sem varð bráðkvaddur 13. janúar verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 23. janúar kl. 10.30.
Dagmar Óskarsdóttir
og systkini.
t
Útför móður minnar, tengdamóður og ömmu,
ÞORGERÐAR JÓNSDÓTTUR FJALLDAL,
Hringbraut 51,
Reykjavík,
verður gerð frá Fossvogskirkju mánudaginn 22. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu minn-
ast hennar er bent á Styrktarsjóð Landakotsspítala.
Ása K. Oddsdóttir, Þorkell Bjarnason,
Oddur Þ. Þorkelsson, Berglind Guðmundsdóttir,
Elísabet G. Þorkelsdóttir.
Sigurbjörg Páls-
dóttir - Minning
Fædd 28. nóvember 1906
Dáin 10. janúár 1990
Elskuleg föðursystir. mín, Sigur-
björg Pálsdóttir, hefur kvatt þennan
heim. Ég á eftir að sakna hennar
mikið því að við höfðum svo náið
og gott samband í mörg ár.
Mín nánasta fjölskylda var fá-
menn og því var ómetanlegt að eiga
góðan og samhentan frændgarð í
báðar ættir. Föðursystkini mín voru
12 sem komust til fullorðinsára og
fjögur fóstursystkini. Mér finnst
Sigurbjörg hafa verið miðpunktur
þessarar stóru fjölskyldu eins lengi
og ég man. Hún átti heimili hér í
Reykjavík eftir að hún giftist sínum
ágæta eiginmanni, Kjartani Ólafs-
syni rakarameistara, árið 1927.
Þau hjón voru einstaklega gest-
risin og samhent um að taka vel á
móti frændfólki, sem margt bjó úti
á landi, og greiða götu þess á marg-
an hátt. Þau byggðu sér fallegt og
vandað hús á Hólavallagötu 11 sem
þau fluttu í árið 1935. Kjartan lést
árið 1962, en Sigurbjörg bjó áfram
á fallega heimilinu sínu þangað til
hún flutti á Litlu-Grund árið 1984.
Þar bjó hún líka vel um sig í her-
bergi með smá eldunaraðstöðu og
alltaf var sama gestrisnin og gott
að þiggja kaffisopa hjá henni.
Sigurbjörg varð fyrir ýmsum
heilsufarslegum áföllum sem hún
tók með ótrúlegu jafnaðargeði og
æðruleysi. Eftir að hún flutti á
Grund hafði hún oft á orði hvað
hún væri heppin að búa þar við
góða þjónustu og öryggi á þessum
aldri. Heilsa hennar á þessum árum
var nokkuð góð þar tií sl. vor. Hún
átti marga góða vini á Grund sem
hún hafði ánægju af að umgang-
ast. Hún var vel sjálfbjarga og
sinnti gjaman erindum fyrir aðra.
Þá var og stutt að fara á Hólavalla-
götuna þar sem Ólafur sonur henn-
ar og eiginkona hans búa áfram
og starfrækja einnig eigið fyrirtæki
í húsinu. Þangað var hún alltaf
velkomin og eins til Þorvaldar yngri
sonar síns og fjölskyldu hans. Þá
hafði hún ekki síður gott samband
við yngra fólkið. Tveir sonarsynir
hennar eru kvæntir og eiga börn.
Þetta unga fólk sinnti henni af ein-
stakri alúð og elskusemi. Ég fann
hvað hún fylgdist vel með öllu þessu
fólki og naut samvista við það. En
hún hélt líka áfram að hafa gott
samband við annað frændfólk og
vini og vissi hvað því leið. Hún var
alltaf hinn trausti tengill í fjölskyld-
unni.
Sigurbjörg var ein af þeim sem
hafa efni á að gefa án þess að
ætlast til endurgjalds. Hún var ein-
stök frænka. Svo var hún líka fyrir-
mynd okkar yngri um allt heimilis-
hald. Hjá henni var allt í stakri röð
og reglu og þegar von var á gestum
var allt tilbúið á réttum tíma og
að því er virtist án nokkurrar
áreynslu og því leið öllum svo vel
á góðvinafundum hjá þeim hjónum,
sem bæði frændur og vinir minn-
ast. Hógværð og æðruleysi virtist
Sigurbjörgu í blóð borið, en um leið
var hún virt og elskuð. Það er erfitt
að koma orðum að öllu því sem
segja mætti um slíka sómakonu sem
Sigurbjörg var, en það eiga áreiðan-
lega margir góðar minningar um
hana og senda henni hlýjar hugsan-
•ir að leiðarlokum.
Ég sendi öllum ástvinum Sigur-
þjargar einlægar samúðarkveðjur.
Guð blessi hana um alla eilífð.
Elínborg Stefánsdóttir
Á morgun, mánudaginn 22. janú-
ar, fer fram frá Fossvogskapellu
útför móðursystur minnar, Sigur-
bjargar Pálsdóttur frá Tungu, sem
lést 10. janúar. Langar mig að
kveðja frænku mína elskulega með
nokkrum orðum. Sigurbjörg fædd-
ist í Tungu í Fáskrúðsfírði 28. nóv-
ember 1906, dóttir sæmdarhjóri-
anna Elínborgar og Páls sem þar
bjuggu og jafnan voru kennd við
þann stað. Var Sigurbjörg næst-
yngsta bam þeirra hjóna en þau
eignuðust fjórtán böm og komust
tólf á legg, sex dætur og sex syn-
ir. Nú em níu Tungusystkina látin,
bræðurnir Þorsteinn, Halldór og
Stefán sem létust fyrir 1980, Gunn-
ar sem lést 1987 og Jón sem lést
í árslok 1988. Kristín, sem var elst
systranna, lést réttum tíu ámm á
undan Sigurbjörgu, hinn 9. janúar
1980, Valgerður 1983 og Lára
1985. Flest vom systkinin komin á
níræðisaldur og Jón raunar farinn
að nálgast tírætt er þau létust.
Eftirlifandi em Ingibjörg húsfreyja
í Reykjavík, Sigsteinn á Blikastöð-
um og Unnur húsfreyja á Fróða-
stöðum í Hvítársíðu.
Páll í Tungu fæddist 1863, aust-
Minning:
Guðrún Árnadóttir
hjúkrunarkona
Fædd 7. september 1911
Dáin 3. janúar 1990
Hinn 3. janúar 1990 lést í
Reykjavík Guðrún Árnadóttir
hjúkmnarkona á 79. aldursári. Fyr-
ir hönd samstarfsfólks hennar á
fæðingardeild Landspítalans vil ég
minnast hennar nokkrum orðum.
Guðrún Ámadóttir fæddist 7.
september 1911 á Húsavík. Faðir
hennar var Árni Steindór Bjarna-
son, sjómaður þar, fæddur 6. mars
1883, dáinn 13. ágúst 1956, sonur
B. Jóhannessonar afgreiðslumanns
á Sauðárkróki og Guðrúnar Eld-
járnsdóttur ljósmóður. Móðir henn-
ar var Sigríður Jósefsdóttir, fædd
8. júní 1881, dáin 17. desember
1955, dóttir J. Kristjánssonar
verkamanns á Húsavík og Baldínu
Hallgrímsdóttur. Guðrún stundaði
nám á Héraðsskólanum að Laugum
1929-30. Lauk námi við HSÍ í maí
1938. Var hjúkrunarkona við Sind-
sygehosp. Nyköbing, Sjálandi, októ-
ber 1938 til júlí 1944, Bispebjerg
Hosp., Kaupmannahöfn, 1. október
1944 til júní 1945, Sjúkrahús
Húsavíkur september 1945 til ágúst
1948, deildarhjúkmnarkona við
Landspítalann, fæðingardeild, frá
nóvember 1948 til desember 1975.
Kvennadeild Landspítalans, áður
alltaf kölluð fæðingardeild Land-
spítalans, hélt upp á 40 ára afmæli
sitt á sl. ári. Fyrsta fæðingardeild
Landspítalans hóf þó starf sitt í
gamla Landspítalahúsnæðinu og
var sem hluti af handlækningadeild
Landspítalans allt þar til nýja húsið
var reist 1949.
- Fjörutíu ár er ekki langur tími í
sögu stofnunar, en þó nægilega
langur fyrir stofnun sem fæðingar-
deild Landspítalans að skapa sér
sögu. Stofnun deildarinnar er minn-
isstæð þeim sem vom að ljúka
læknanámi í síðasta hluta árið
1949. Það fólk sem veitti forstöðu
einstökum deildum er okkur minnis-
stætt. Pétur H.J. Jakobsson, síðar
prófessor, var fyrsti deildarlæknir
fæðingardeildarinnar og átti hann
veg og vanda af því að skapa deild-
inni orðstír allt frá byijun. Áuk ljós-
fírskur, af Melaætt, sonur hjónanna
Sigurbjargar Hinriksdóttur frá Ey-
vindarstöðum og Þorsteins Jónssön-
ar frá Víðvallagerði. Elínborg fædd-
ist 1867, af húnvetnskum ættum.
Var hún dóttir hjónanna Gróu
Sveinsdóttur frá Grímstungu og
Stefáns sonar Jóns prófasts í Stein-
nesi Péturssonar og konu hans,
Elísabetar Björnsdóttur prests í
Bólstaðarhlíð Jónssonar. Elínborg
amma var ungbarn tekin í fóstur
af föðurbróður sínum sr. Halldóri
Jónssyni á Hofí í Vopnafírði og
konu hans, Valgerði Olafsdóttur,
og síðar fór hún til sonar hans sr.
Lárusar og konu hans, Kristínar
Guðjohnsen. Þótti ömmu afar vænt
um hvom tveggja fósturforeldra
sína og bám fjögur elstu böm henn-
ar nöfn þeirra, elsti sonurinn og
þijár elstur dætumar.
í Tungu var rómað menningar-
og myndarheimili jafnt utan húss
sem innan. Ólst Sigurbjörg þar upp
í stómm og glaðværum hópi systk-
ina og fóstursystkina því að fjögur
systurböm afa ólust þar upp eftir
að faðir þeirra dmkknaði. Gefur að
skilja að til þurfti kjark, dugnað
og útsjónarsemi til að afkoma svo
fjölmenns heimilis yrði bærileg en
afi og amma voru mjög samhent
og mun aldrei hafa verið svo þröngt
í búi hjá þeim að ekki væri hægt
að víkja einhveiju að þeim sem
minna máttu sín. Systkinunum mun
snemma hafa verið innrætt sú
lífssýn sem kennd er við fomar
dyggðir og veit ég af eigin reynd
að þær dyggðir hafa þau alla tíð
haft í heiðri og innrætt sínum böm-
um.
Sigurbjörg var snemma snör í
snúningum og lét ekki sitt eftir
liggja, ötul og viljug bæði utan
húss og innan og sérlega hjálpfús.
Menntun hlaut hún að mestu í
heimahúsum en afí og amma leituð-
ust jafnan við að hafa heimiliskenn-
mæðranna, sem önnuðust móttöku
nýju þjóðfélagsþegnanna, fékk
hann til samstarfs frá byijun tvær
hjúkrunarkonur, sem áttu ríkan
þátt í að móta starf legudeildanna.
Ónnur þeirra var Þórunn Þorsteins-
dóttir hjúkrunarkona, sem stjómaði
efsta gangi af alkunnri röggsemi
og mildi. Hin var Guðrún Ámadótt-
ir sem stjórnaði sængurkvenna-
gangi á miðgangi deildarinnar. Hún
var ráðin hjúkrunardeildarstjóri þar
frá 1. október 1948 þar til 31. des-
ember 1975 er hún lét af störfum
að eigin ósk. Hún átti við sjúkdóm
að stríða og var fremur heilsulítil