Morgunblaðið - 27.02.1998, Blaðsíða 10

10 FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 1998
FRETTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Bfldudalur
fylgir henni
ævilangt
Bílddælingar fylgjast vel með sinni þekkt-
ustu dóttur, Völu Flosadóttur, og eru stolt-
ir af afrekum hennar. Helgi Bjarnason var
á æskustöðvum Völu í Arnarfirði.
VALA átti mjög skemmti-
leg ár á Bíldudal. Þetta
voru mikil mótunarár.
Hér upplifði hún það að
verða hluti af hópi,“ segir Flosi
Magnússon, prófastur á Bíldudal,
um dóttur sína, Völu Flosadóttur,
heimsmethafa í stangarstökki inn-
anhúss. Vala bjó á Bíldudal frá átta
til fjórtán ára aldurs og þar býr
faðir hennar. Hún tengist staðnum
sterkum böndum, eins og meðal
annars hefur komið fram í falleg-
um kveðjum sem hún hefur sent
þangað í fréttaviðtölum.
Vala er fædd í Reykjavík og ólst
þar upp til átta ára aldurs, aðallega
í Árbæjarhverfi. Hún flutti til
Bíldudals með fjölskyldu sinni árið
1986. „Hún var róleg fyrst þegar
hún kom en tók þátt í öllu. Vala var
alltaf mjög dugleg og metnaðar-
gjöm og jafnframt indæll nem-
andi,“ segir Nanna Sjöfn Péturs-
dóttir, skólastjóri á Bíldudal, sem
var umsjónarkennari hjá bekknum
hennar Völu öll árin sem hún bjó
fyrir vestan.
Stærst í bekknum
„Hún kom inn í bekkinn ári
yngri en við hin. En hún féll vel inn
í hópinn og allir kunnu vel við
hana,“ segir bekkjarbróðir Völu,
Valdimar Ottósson sjómaður.
Hann segist hafa verið stærstur í
bekknum áður en Vala kom en það
hefði breyst við komu hennar.
„Vala var alltaf langstærst í bekkn-
um,“ segir hann.
Flosi telur að ekkert sérstakt
hafí bent til þess í æsku Völu að
hún yrði afrekskona í íþróttum,
nema ef vera skyldi líkamsvöxtur-
inn. „Við spáðum ekkert í það hvað
yrði úr Völu. Hún varð strax stór
og sterkleg stelpa, frekar búlduleit
fram undir tíu ára aldur en þá fór
að lengjast á henni andlitið,“ segir
faðir hennar. Hann segir að móðir
Völu, Ragnhildur Jónasdóttir
hjúkrunarfræðingur, hafi um tíma
haft áhyggjur af því að hún yrði
mjög stór. Þau hafi látið athuga
það og hæðarspá sýnt að fullvaxin
yrði hún 1,80-1,82 metrar á hæð.
„Vala ákvað sjálf að fara ekki í
meðferð vegna þessa, róleg og yfir-
veguð eins og hún var vön,“ segir
Flosi. Spáin rættist því Vala er um
180 sentímetrar á hæð.
Vala hafði ekki verið í íþróttum í
Reykjavík en byrjaði strax þegar
hún flutti á Bíldudal. „Hún fékk
strax mikinn áhuga á frjálsum
íþróttum, hafði mestan áhuga á há-
stökki en var í öllum hinum grein-
unum, hlaupum, köstum og stökk-
um,“ segir Runólfur Ingólfsson,
umsjónarmaður hjá Orkubúi Vest-
fjarða á Bíldudal, en hann var for-
ystumaður í íþróttafélagi Bílddæl-
inga (ÍFB) þegar Vala æfði og
keppti með félaginu. „Það kom
fljótt í ljós að þetta var fyrir hana,“
segir Flosi um íþróttaáhugann.
Metnaðurinn kom í ljós
A þessum árum var gott frjálsí-
þróttastarf á Bíldudal. Æft var allt
sumarið undir stjórn þjálfara.
Meðal þjálfara Völu var Valdimar
Gunnarsson íþróttakennari og
lærði hún mikið af honum. IFH
sendi lið á héraðsmót Héraðssam-
bandsins Hrafna Flóka (HHF) og
vann þau frá 1988. Vala keppti í
mörgum greinum og bar fljótt af
öðrum keppendum á héraðsmótun-
um og þeim Vestfjarðamótum sem
hún keppti á. Hún varð til dæmis
stigahæsti einstaklingur mótanna
hjá HHF þrjú ár í röð. Á þessum
árum setti hún fjölda héraðsmeta í
ýmsum greinum frjálsra íþrótta,
flest þó í hástökki og lang-
stökld sem urðu þegar frá
leið hennar aðalkeppnis-
greinar.
„Þegar hún fór að
keppa á mótunum kom í
ljós hvað hún var metnað-
argjöm. Hún fór langt á
viljanum og var ákveðin í
að standa sig,“ segir
Nanna Sjöfn skólastjóri
en hún fór með krökkun-
um á mörg mót. „Hún
varð strax mjög skemmti-
legur íþróttamaður. Hún
var ákveðin við sjálfa sig
en skapið alltaf jafn gott.
Hún var öguð, alveg eins
og maður sér hana í
keppni í dag. Þegar það
fauk í hana var það bara út í hana
sjálfa. Það örlaði aldrei á hroka eða
yfirlæti á nokkurn hátt þótt henni
gengi svona vel,“ segir Runólfur.
Ólíkar aðstæður
Þegar fjallað hefur verið um af-
rek Völu er stundum talað um hvað
aðstaða til íþróttaiðkunar hafi verið
frumstæð á Bíldudal miðað við þær
góðu aðstæður sem hún býr við í
Sviþjóð. Vala hefur sjálf sagt að
ekki sé hægt að bera aðstæðurnar
saman, þær séu svo ólíkar. Ung-
lingum í 9. og 10. bekk grunnskól-
ans á Bíldudal, sem blaðamaður
hitti að máli, fannst of mikið gert
YNGST en þó stærst. Vala Flosadóttir, þriðja frá hægri í aftari röð, í sjötta bekk grunnskólans á Bfldudal.
Þetta er bekkurinn sem ávallt var kenndur við Nönnu Sjöfn kennara og hún segir að krakkarnir liafi verið
fjörugir og skemmtilegir. Sitjandi f.v.: Elías Sigurþórsson, Björn Magnússon, Nanna Sjöfn Pétursdóttir um-
sjónarkennari, Guðný Ólafsdóttir og Guðbjörg Jónsdóttir. Standandi f.v.: Þórir Karlsson, Auðna Oddsdóttir,
Iða Jónsdóttir, Ragna Jónsdóttir, Vala Flosadóttir, Valdimar Ottósson og Magnús Snæbjörnsson.
Nanna Sjöfn
Pétursdóttir
Valdimar
Ottósson
úr lélegri aðstöðu, það ætti varla
við útiaðstöðuna. Einn þein-a, Egill
Ólafsson, sagði að íþróttavöllurinn
á Bíldudal hefði verið einn sá besti
á Vestfjörðum. Runólfur Ingólfs-
son íþróttafrömuður segir að mikið
hafí verið unnið að uppbyggingu
íþróttavallarins inni í dal þegar
séra Flosi, faðir Völu, var sveitar-
stjóri en hann bætti því starfi um
tíma við prests- og prófastsemb-
ættin. Valdimar Gunnarsson
íþróttakennari hafi einnig þrýst
mjög á um endurbætur þegar hann
var að byggja upp frjálsu íþróttirn-
ar.
Krakkarnir í skólanum leggja
Runólfur
Ingólfsson
jafnframt áherslu á að íþróttahús
vanti á staðinn. Bendir Egill á að
strákamir hafi í fyrravetur þurft
að æfa körfubolta í ellefu metra
löngum sal með einni körfu í fé-
lagsheimilinu og þrátt fyrir það
hafi þeir verið með besta liðið í
sýslunni. I vetur hafi húsinu svo
verið lokað. Til þess að geta æft
inni þyrftu þeir sjálfir að taka sal-
inn á leigu. „Við verðum að moka
sparkvöllinn ef við ætlum að æfa,“
segir hann.
Fyrir nokkrum árum var byrjað
á grunni íþróttahúss á Bíldudal en
framkvæmdirnar komust ekki
lengra og timbrið sem búið var að
Morgunblaðið/Jón Karl Snorrason
VALA Flosadóttir bjó á Bfldudal áður en hún flutti til Svfþjóðar.
kaupa er að fúna.
Bíldudalur samein-
aðist Patreksfirði og
fleiri hreppum í
Vesturbyggð en
sveitarfélagið er svo
illa statt fjárhags-
lega að lítið virðist
vera hægt að fram-
kvæma á vegum
þess.
í fótbolta með
strákunum
Vala Flosadóttir
var góð í öllum
Flosi íþróttum, að sögn
Magnússon gamalla félaga henn-
ar úr íþróttunum á
Bíldudal. Hún var til dæmis mikið
á skíðum og í körfubolta. „Og hún
var alltaf með okkur strákunum í
fótbolta, eina stelpan sem það
gerði,“ segir Valdimar Ottósson.
Strákarnir kepptu við jafnaldra
sína af stöðunum í kring, Tálkna-
firði, Patreksfirði og Barðaströnd,
og telur Valdimar líklegt að Vala
hafi einhvern tímann keppt með
þeim, þótt hann muni það ekki fyr-
ir víst.
Pabbi hennar minnist eins atviks
sem tengist fótboltaáhuganum.
Þegar Vala var hjá honum um ára-
mótin 1995-96 fór hún einn daginn
sem oftar á æfingu inn í dal. „Eg
fór að óttast um hana þegar hún
kom ekki heim á venjulegum tíma
og komið var fram í myrkur. Rölti
því þama inn eftir. Þá mætti ég
henni með sælubros á vör. Þá
höfðu strákamir verið í fótbolta á
íþróttavellinum og hún slegist í
hópinn að loknum eigin æfingum.
Vala hafði mjög gaman af þessu
enda ekki komist í fótbolta í nokk-
ur ár,“ segir Flosi.
Þekktustu
Bflddælingarnir
Vala Flosadóttir er þegar komin
í hóp nafnkunnustu Bílddælinga.
Þótt foreldrar hennar séu ekki úr
Ai-narfirði vill svo skemmtilega til
að skyldmenni hennar hafa búið á
Bíldudal, meðal annars Pétur J.
Thorsteinsson sem kallaður hefur
verið „Bíldudalskóngurinn". Pétur
byggði upp þorpið Bíldudal og var
þjóðkunnur athafnamaður í lok síð-
ustu aldar og upphafi þessarar.
Sonur hans var Guðmundur Thor-
steinsson, myndlistarmaðurinn
Muggur. Þau þrjú eru líklega
þekktustu Bílddælingarnir þótt
Muggur einn sé fæddur á staðnum.
Pétur J. Thorsteinsson og Vala
Flosadóttir eiga sama forföður,
Þorstein Þórðarson, prest á Snæ-
fjöllum og í Gufudal á fyrri hluta
nítjándu aldar. Sonur Þorsteins og
■PoAiv* Pófm’C’ xrov bní’cfpiBTl Thor~