Morgunblaðið - 27.02.1998, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 1998 25
LISTIR
Brúðkaup
Myndlistarkonan
Anna Líndal hefur jafnan
beint sjónum að hinum
fjölmörgu viðteknu siðum og
venjum samfélagsins. Hefur hún
sagt að hún beiti myndlistinni
fyrir sig eins og stækkunargleri á
samfélagsmynstur. Á sýningunni
Brúðkaup sem nú stendur yílr í
Nýlistasafninu veltir hún fyrir
sér giftingunni, athöfn sem Anna
segir endurspegla tilveru okkar á
ýmsan hátt.
Giftingar endurspegla vel þörf
mannsins fyrir samþykki um-
hverfisins, að staðfesta ráð sitt er
traustsyfirlýsing. Tveir einstak-
lingar sem lýsa því yfir að þeir
séu tilbúnir að taka þátt í gefnu
mynstri samfélagsins. Aðrir
kunna að kjösa að standa fyrir ut-
an stofnun hjdnabandsins. Hvort
heldur sem er þá er þetta siður
sem við lifum öll við og komumst
vart hjá að taka afstöðu til. I
verkinu Brúður í bjarta sal renn-
ur brúðarslörið saman við
gluggatjöld. I hvítt línið eru
saumaðar út myndskreytingar úr
barnabökum, - sýnishorn úr lífs-
hlaupinu; uglan, apinn, stúlka að
sippa, ævintýrakastali og brúð-
kaupsterta. Býflugur sem þurfa
að þræða réttan veg að búi sínu,
- við hvert fdtmál bíða nýjar
þrautir úrlausnar. I svarta sal eru
sýndar Ijósmyndir af giftingum.
Hverjum á fætur öðrum er brúð-
hjónunum varpað á vegginn úr
hringekju sýningarvélarinnar.
Gleði og hamingja skín úr hverju
andliti.
Anna varpar ljdsi á einstak-
ar athafnir og siði sem hún
hefur sjálf upplifað. Þetta
eru næsta ösýnilegar gjörðir og
venjur sem fæstir velta fyrir sér
en eru þd stdr hluti af lffi okkar.
„Nánari skoðun á formi brúð-
kaupsins leiðir í ljds hversu
margt við þessa athöfn er lýsandi
fyrir samfélag okkar,“ segir
Anna. „Fyrir það fyrsta þá virð-
ast konur veikari fyrir forminu
en karlmenn. Hjónaband og börn
eru oft notuð sem tákn um það að
viðkomandi hafi plumað sig í líf-
inu. Það hefur lengi verið bar-
áttumál hjá samkynhneigðum að
fá að taka þátt í þessu mynstri,
þeir vilja ekki frekar en margir
aðrir standa fyrir utan þetta
bákn samfélagsins."
Oft er það svo að konur
þurfa að velja á milli
starfsframa og barneigna
og konur með fjölskyldur hafa
ekki þótt gjaldgengir myndlistar-
menn. „Það er alveg sama þdtt
kona með fjölskyldu starfi að
myndlist allan daginn alla daga
og gera frábær verk; alltaf skal
hún fyrst og fremst vera húsmdð-
ir, eiginkona og mdðir. I staðinn
fyrir að afneita fjölskyldu minni
hef ég valið að vinna með hana
og það að vera „venjuleg" mann-
eskja,“ segir Anna. „Öll verk mín
þessar athafnir heldur auka
meðvitund okkar um þær.
Þetta er eilíf glíma við að
myndgera ýmsa huglæga
þætti tilverunnar og koma
þeim á framfæri í mynd-
list.“
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
ANNA Líndal beinir sjdnum áhorfandans að giftingum á sýningu sinni
í Nýlistasafninu.
eru að einhverju leyti svörun við
upplifunum á umliverfinu. Þetta
er ekki allt persönuleg upplifun
heldur sér maður ýmislegt
áhugavert með því að ganga um
með opin augun. Þegar ég vinn
að verkum þá kalla ég þessar
upplifanir fram eins og slides-
myndasýningu í huganum. Og
það eru ýmsar þess háttar svip-
myndir sem búa að baki verkun-
um. En það er ekki eins og ég sé
alltaf að komast að nýjum sann-
leik. Heldur er það miklu frekar
þannig að maður kemst alltaf að
sama sannleikanum aftur og aft-
ur frá mismunandi sjönarhorn-
um. Ég er ekki að leggja ddm á
Síðastliðið haust var
Anna Líndal fulltrúi
íslands á alþjdðlega
myndlistartvíæringnum í
Istanbúl í Tyrklandi. Þátt-
takendur voru 80 myndlist-
armenn hvaðanæva úr
heiminum. Anna segir
þátttöku í svo stdrri og
virtri samsýningu mjög
mikils virði. Henni er hug-
leikið fjárhagslegt mátt-
leysi menningargeirans.
„Lítill opinber fjárstuðn-
ingur hrjáir mjög alla
myndlistarstarfsemi hér á
landi. Þessa gætir ekki síst
á alþjóðlegum vettvangi
þar sem svo rniklu betur er
búið að fulltrúum myndlist-
armanna frá miklu fátæk-
ari löndum en íslandi,"
segir Anna. „Við myndlist-
armenn störfum í raun eins
og verktakar. Við leigjum
sýningarsali ásamt öllum
tækjum og stöndum sjálfir
undir prentkostnaði við
sýningarskrár og boðskort. Þess
vegna hef ég aldrei getað skilið
þegar sagt er að myndlistar-
menn séu afætur á þjöðfélaginu
þegar þeir eru í raun eins og
hver annar atvinnurekandi.
Hingað getur fdlk komið sér að
kostnaðarlausu og notið upp-
skerunnar.“
Ljósm/Dagur Gunnarsson
BERNARD Scudder, Joe Allard og Matthías Johannessen ræða málin í
útgáfuhdfinu í íslenska sendiherrabústaðnum í Mayfair í London.
Ljóð í London
London. Morgunblaðið.
Á BRETLANDSEYJUM er komin
út ljóðabókin Raddirnai- handan
hafsins eða „Voices across the water“
í útgáfu Festival Books, sem er út-
gáfa sem sérhæfir sig í ljóðaútgáfu.
Bókin inniheldur ljóð eftir Matthí-
as Johannessen og Kristján Karls-
son, ritstjóri var Joe Allard. Bernard
Scudder þýddi ljóð Matthíasar yfir á
ensku en Ijóð Kristjáns voru flestöll
samin á ensku.
í útgáfuhófi bókarinnar í íslenska
sendiherrabústaðnum í Mayfair í
London voru aðstandendur bókar-
innar teknir tali og kom í Ijós, að ís-
lensk ljóðlist virðist lifa góðu lífi utan
landsteinanna.
Til að kynna bókina las Matthías
Johannessen úr verkum sínum í þýð-
ingarmiðstöð NoiTwich-háskólans og
í Háskólanum í Essex bæði á ís-
lensku og ensku til að kynna áheyr-
endum takt frummálsins og merk-
ingu ljóðanna. Síðan flutti Joe Allard
erindi sem kynnti áheyi’endum js-
lenska bókmenntahefð allt frá Is-
lendingasögum fram til dagsins í dag.
Joe Allard kynntist íslenskri ljóð-
list fyrst fyiár tíu árum er hann
heimsótti Island fyrst. Hann kennir
nú norrænu við Essex University og
hefur tekið að sér að sjá um útgáfu á
röð ljóðabóka fyrir útgáfuna Festival
Books. Þriðja bókin í röðinni er bók
þeirra Matthíasar Johannessen og
Kristjáns Karlssonar; Voices from
across the water. Áður hafa komið út
bækur í þessari bókaröð eftir Martin
Newell, Jack Hill og Bernard Scudd-
er.
Þetta er önnur ljóðabókin eftir
Matthías Johannessen sem kemur út
á enskri tungu, The Naked Machine
var gefin út 1988.
Aðspurður sagði Joe Allard að þar
sem hann hefði metið Matthías Jo-
hannessen mikils sem íslenskt ljóð-
skáld „byrjaði ég á því að safna sam-
an og tína til nýtt efni sem hann lét
mér í té. Bernard Scudder hófst
handa við að þýða það og stakk uppá
því að við myndum setja þetta saman
í kver með efni frá Kristjáni Karls-
syni. Þeim líkaði báðum hugmyndin
vel og samþykktu samstundis útgáfu
bókarinnar“.
„í Norrwich-háskóla tóku nor-
rænufræðingar okkur vel,“ sagði
Matthías: „þeir kunnu vel að meta
þegar ég þrumaði yfir þeim á ís-
lensku og spurðu í þaula um uppruna
íslenskrar ljóðlistar og muninn á ís-
lenskri tungu og öðrum norrænum
tungumálum í dag.“
Bernard Scudder er búsettur á ís-
landi og er þaulvanur þýðandi, hann
hefur þýtt skáldsögur eftir Guðberg
Bergsson, Einar Má Guðmundsson,
Thor Vilhjálmsson og Ólaf Jóhann
Ólafsson yfir á ensku.
Voices fi-om across the water er
gefin út með styrk frá British
Counsil, Eastem Arts Board og
Dokkyo University í Saitama í Japan.
inmm
MOGNUÐ
KVIKMYNDUM
LÍFOG STÖRF
FRÉTTAMANNAÁ
FREMSTU VÍGLÍNU