Skírnir - 01.01.1862, Blaðsíða 1

FRÉTTIR
FRÁ NÝÁRI 1861 TIL VORDAGA 1862.
KPTfR
GOÐBRAND VIGFÚSSON.
Inngángr.
J)etta ár hefir verib stórtífeinda lítib. Eitt ár í æfi þjóhanna
er varla meir en dagr efea vika í mannsæfinni, því er ekki von,
afe áraskiptin verfei ætífe svo atvikamikil, sem menn búast viö. Eitt
ár er líkt og einn þráfer í löngum vef; enginn lifir þann dag, afe
sjá allan vefinn kljáfean, því heimsæfin er löng en mannsæfin stutt.
Bæfei menn og þjófeir eiga sammerkt í því, afe enginn ræfer sínum
nætrstafe , þafe sem menn halda afe muni verfea fyrir stórtífeindum,
hjafenar opt nifer og verfer afeengu, hitt, sem fáir taka eptir í fyrstu,
verfer opt afe miklu efni. Hulu þeirri, sem er á flestum hinum
stærri málum , hefir og lítife létt af þetta ár , og hvergi skrifeife til skara.
Arife hefir verife andstreymt í mörgu lagi, en þó mest í höffeíngja-
láti. þrír konúngar hafa látizt árife 1861: Preussakonúngr í byrjun
ársins, þá Tyrkjasoldán, og sífeast konúngrinn í Portúgal og tyeir
bræfer hans. Á Englandi hefir drottníngin mist mófeur sína og mann
á einum misserum, og margir hafa eins átt afe sjá á bak vanda-
mönnum sínum. Mestum tífeindum sætir þó nú um stund styrjöldin í
Bandaríkjunum, þar berast samlendir menn, sem allir tala eitt mál,
á banaspjótum útaf mansali, og er sú saga ófrægileg, afe kristnir
menn skuli nú á seinni hluta 19. aldar sækja slíkt mál mefe svo
mikilli frekju, og rjúfa landsfrife og lög út af svo illu efni. Hvern
enda þafe muni taka getr enginn enn sagt fyrir, en menn vona
1