Skírnir - 01.01.1862, Blaðsíða 35

Spánn.
FRÉTTIR.
35
um hituna, en kvittr gekk. a?) Napóleon keisari reri undir niBrí,
en hef&i Spánverja fyrir skotkólf sinn. Nú kom öllum þremr sam-
an um , afe senda her allir saman vestr til Mexico, og var nú svo
gjört. Hershöffeíngi Prim var fyrir her Spánverja. Floti banda-
manna lag&i nú á staí) í vetr, og Ienti í Vera Cruz. þa&an sendu
þeir boh upp til borgarinnar Mexico, og er sagt a& sendimönnum
hafi verib tekií) vel, og Juarez heitib gófeu, en dregib þó máli&.
Nú fóru bandamenn a& hugsa til a& setja konúng yfir Mexico , svo
óeir&um þar linti um sí&ir. Napóleon keisari leita&i fyrir í Austr-
ríki, hvort Maximilian, bró&ir Franz Jósephs keisara, væri ekki fús
til þess a& ver&a konúngr í Mexico. Undir ni&ri sög&u menn a&
hef&i búi&, a& hafa þannig makaskipti á Mexico og Venedig. En
þessu var fálega teki&. Bandamenn höf&u á&r en af sta& var lagt
sami& , a& enginn af konúngsætt þeirra þriggja, Spánverja, Frakka
e&r Englendínga, mætti veröa konúngr í Mexico, var þetta gjört
til varyg&ar. Nú segja menn, sí&an þetta komálopt, a& Mexico-
menn hafi sett ni&r allar sínar deilur til a& rísa vi& hinum útlenda
her. Er nú óvíst hvort.hinir vilja þa& til vinna, og voga sér upp
í meginland til borgarinnar Mexico líkt og Cortez for&um daga, og
hvort landsmenn ver&a nú svo au&sóttir, sem Montezuma keisari
I 7
var þá. Englendíngar óttast og sjúkdóma þegar vorar, og er þeim óljúft
a& binda sér meiri vanda á hendi vi& þetta mál, en brýn nau&syn
krefr. Bandamenn voru enn í Vera Cruz þegar sí&ast fréttist.
Bandamenn í Vestrálfu í Washington líta ekki vinaraugum til þessa
lei&angrs, enda lék og á or&i, a& þrælafylkin hef&i ekki haft af-
svör um, a& taka sér konúng, nú þegar ney&in sverfr a& þeim.
En Bandamönnuro er hagr i, a& sem mest ólög sé í Mexico, svo
þeir geti svælt þa&an lönd undir sig smámsaman.
Strí&inu vi& Marocco linti í fyrra, sem þar er á vikiö. Nú
átti Marocco keisari a& borga Spánverjum æri& fé, en Spánverjar
héldu borginni Tetuan í ve&i þangaÖ til skuldin væri lokin. En nú
gat keisarinn ekki sta&i& í skilum. Eptir a& hann haf&i be&i& svo
mikinn ósigr, þá gjör&i frændi hans einn uppreist á móti honum.
Nú var komi& á fremstu hlunna, a& Spánverjar mundi aptr taka til
vopna e&r halda ve&inu. En Englendíngum var hvorugt kært.
þeir tóku því þafe rá& , a& bjó&ast til a& borga skuldina, en tóku
3*