Skírnir - 01.01.1862, Blaðsíða 29

Ttalia.
FRÉTTIK.
29
íngunni heiSrsgjöf. En óstjórn og kúgun Bourbonsættarinnar í
Neapel var þó alltof kunn til þess, a& menn gæti æskt, aí> sá
konúngr kæmist aptr til valda í ríki sitt. Franz konúngr og
hertogarnir, sem flæmdir höfíiu verií) úr löndum sínum , lög&u laga-
bann fyrir þaí>, a& Viktor Ernanúel haf&i tekiö konúngsnafn yfir
alla Ítalíu, en því var ekki sinnt. Stjórn konúngs í Turin ieita&i nú
allra brag&a, a& fá Franz konúng hrakinn frá Róm , því návist
hans vi& landamæri Neapels þótti hættuleg, me&an upphiaupin voru
þar. En páfinn jafnt og Frakkakeisari synja&i ávallt a& reka hann
burt me& har&ri h&ndi, en hinn kva&st ekki fara þa&an ónau&ugr;
konúngr kva&st vera i Róm sem nau&ieytama&r, og vera sviptr riki
°g þegnum me& ofriki og lögleysu. Hefir mestan hluta árs gengiö
í þessum rekstri. þó hefir páfinn veriÖ hinum nýja Ítalíukonúngi
enn meiri þrándr í Götu. Allir játa þa&, a& án Róms sé Ítalía
höfu&laust iand, en sú borg hefir um margar aidir veriö höfu&borg
hinnar katólsku kristni, en ekki höfu&borg Italíu. Nú sög&u páfa-
menn, a& ef páfinn yr&i sviptr Róm og fö&rleifð Pétrs, svo kalla
þeir Kirkjulöndin, og Ítalíukonúngr settist a& í Róm, þá mundi
páfinn ver&a ófrjáls hir&biskup hans, og ófær a& stjórna kristninni:
segir páfinn , aö lönd sín sé rétt arfleifö Pétrs, sér gefin af gu&i,
og sé sér því ekki í sjálfs vald sett, a& mi&la ö&rum nokkru af sínu
ríki. Hann líkir Viktor Emanúel saman vi& Absalon, sou Daví&s,
sem hafi rænt fö&ur sinn ríki og þegnum, og muni hefnd gu&s
koma yfir höfuö honum. Ricasoli og stjórn Viktors Emanúels
beiddu nú stjórn Frakkakeisara, aö bera fram fyrir páfanu mi&lun-
aror&, og var svo gjört; var þar páfanum heitiö öllu fögru, sagt,
a& Ítalíukonúngr væri Ijúft barn hans, og bæri fulla lotníngu fyrir
hans andlega valdi, en um páfans veraldlegu muni var anna& hljóö,
en páfa þó lieitiö fuilum gjöldum, svo hann gæti ríkt í Róm stór-
mannlega, vi& hliÖ konúngi. Einusinni var og í or&i , a& skipta
llómaborg milli konúngs og páfa. Antoneili kardínáli og rá&gjafi
páfa svara&i ávallt hinu sama, og varna&i alls sáttmála. Gekk
langa stund í þessu, og var mörgum grunr á, a& Napóleon hef&i
veriö leikr a& mi&la í þessu; Rieasoli og rá&uneyti hans var hon-
um og ekki vel þokkaÖ, og hann vildi a& hvorugra hlutr, páfa
né Ítalíukonúngs, yr&i alveg fyrir bor& boriun. það kom og alls