Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.1996, Qupperneq 20

LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 1996 I^"V
20 &í$t3l
'ik
Hjörtur Guðmundsson segir að lög um rátt feðra séu marklaus og þverbrotin:
Fær ekki umgengni við
sex ára dóttur sína
- þrátt fyrir mikla baráttu - stelpan býr nú á Nýja-Sjálandi
reglulega og veita þeim ást og um-
hyggju. Það getur verið mjög erfitt
fyrir þá að ná fram rétti sínum,“
segir Hjörtur Guðmundsson, 26 ára
nemi frá Grimdarfirði, en hann er
bitur og sár og telur á sér brotið
vegna dóttur sinnar.
Fyrir sex árum eignaðist Hjört-
ur dóttur, Matthildi, með þáver-
andi sambýliskonu sinni en þar
sem sambúðin gekk illa skildu
þau átta mánuðum eftir fæðingu
stelpunnar. Móðirin fór með
dótturina til móður sinnar og
sambýlismanns hennar á Nýja-
Sjálandi. Hjörtur samþykkti að
móðirin færi utan með bamið
enda stóð aðeins til að þær mæðg-
ur dveldust þar í þrjá mánuði.
Dvölin varð hins vegar tíu mánaða
löng. Þá kom móðirin heim og tók
saman við Hjört á nýjan leik, þau
ætluðu að reyna að vinna í sínum
málum en þá fyrst hófst forræðis-
deilan af alvöru.
Skildi dótturina eftir
„Konan skildi bamið eftir hjá
móður sinni en hún ætlaði að koma
til landsins eftir einn til tvo mánuði
með bamið eða þegar við væmm
„Mér var beinlínis skipaö aö hætta
þessari vitleysu og skrifa undir
forræöissviptingu þegar í staö.
Og því var haldiö fram og lofaö
aö barniö væri komiö hingaö
fyrir fulit og allt,“ segir Hjört-
ur Guömundsson. Hann tel-
ur aö öll loforö hafi veriö
svikin enda hefur dóttir
hans meira eöa minna
dvalist á Nýja Sjálandi
frá eins árs aldri og
umgengnisréttur því
á honum brotinn.
DV-mynd GVA
„Það virðist iila séð hjá yfir-
völdum hér á landi að bamið
fái umgengni við foður.
Réttur hans er fótum
troðinn og það er
litið á hann sem
sökudólg að öllu
leyti. Það eru
notuð öll ráö til
að ná fram
hefndum. Að
vísu eru til
feður sem
eru ekki
hæfir né
hafa áhuga
á að taka
börnin sín
en á móti
eru marg-
ir feður
fullhæfir
til að sjá
um sín börn,
taka þau til
búin að koma okkur fyrir. Við kom-
um okkur mjög vel fyrir og höfðum
allt tii alls en móðuramma bamsins
lét ekki sjá sig. Við skildum aftur og
ég fór í skóla. Ég þráaðist við að
gefa forræðið eftir því að ég vildi
vita hvað
yrði um
bamið. Ég
vildi líka að
barnið
kæmi heim
til móður
sinnar eða
mín en biðin
eftir bam-
inu varð
þrjú og hálft
ár,“ útskýrir
Hjörtur.
Móður-
amman kom
með
stelpuna til
íslands vor-
ið 1995 með
því skilyrði
að Hjörtur
gæfi forræð-
ið eftir sem
hann og
gerði eftir
langt þras.
Áður var
hann búinn
að lýsa því
yfir að hann
vildi fara
fram á sam-
eiginlegt for-
ræði og
hjálpa kon-
unni sinni
fyrrverandi við að framfleyta bam-
inu og sjá um það. Móðirin og móð-
uramman tóku það hins vegar ekki
í mál og dvaldist móðuramman með
stúlkuna í Danmörku meðan gengið
var frá forræðinu.
„Mér var beinlínis skipað að
hætta þessari vitleysu og skrifa
undir forræðissviptingu þegar í
stað. Og því var haldið fram og lof-
að að bamið væri komið hingað fyr-
ir fullt og allt. Vegna álags í skólan-
um og þrýstings gerðum við sam-
komulag um að ég gæfi eftir forræð-
ið og bamið yrði á íslandi hjá móð-
ur sinni og hennar sambýlis-
manni,“ útskýrir Hjörtur.
Matthildur Hjartardóttir.
Enginn tími til
ráðstafana
Þegar móðuramman kom loks
með bamið til íslands segist Hjörtur
hafa séð fljótlega að móðir stelpunn-
ar hafi ekki haft neina þolinmæði
til að hugsa um hana eða gefa henni
tíma. Hún hafi sjaldan mátt fara út
á nærliggjandi leikvöll til að leika
sér með hinum krökkunum og hann
segist geta nefht mörg svona dæmi.
Nokkmm dögum áður en móðirin
fór með stelpuna aftur til Nýja-Sjá-
lands fékk Hjörtur að vita að hún
væri á förum og þá segir hann að
enginn tími hafi verið til að grípa til
neinna ráðstafana.
„Mér var einnig þá skipað að hafa
mig hægan, ekki mótmæla né rífast
út af þessu heldur taka þessu þegj-
andi og hljóðalaust. Ég ræddi málið
við lögfræðing. Það var ekkert hægt
að gera til að halda baminu á land-
inu nema ég færi fram á forræðið og
það var alveg vonlaust vegna þess
hve lítill tími var til stefhu. Ég hafði
afsalað mér forræðinu fyrr á árinu
og var einstæður og ekki styrkti það
stöðu mína,“ segir hann.
Óheiðarlegt
Það eina sem Hiörtur og lögfræð-
ingur hans gátu gert var að beita 40.
grein bamalaga um rétt föður til að
tjá sig um málið.