Morgunblaðið - 27.11.2004, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón K. Friðriks-son fæddist á
Stóra-Árskógi 23.
mars 1941. Hann
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 17. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Þóranna Valgerður
Hjálmarsdóttir, f. 5.
janúar 1911, d. 17.
febrúar 1975, og
Friðrik Yngvi Árna-
son, f. 5. ágúst 1914,
d. 20. desember 1965.
Þau bjuggu í Kollu-
gerði 2 í Glæsibæjarhreppi, þar
sem þau reistu nýbýli. Systkini
Jóns eru: Eðvald, f. 1937, Katrín,
f. 1945, Guðrún Helga, f. 1947,
Fririk Árni, f. 1949, d. 1992, Erla
Fjóla, f. 1951, og Jóel Berg, f.
1955.
Skólaganga Jóns var á Akur-
eyri. Hann varð búfræðingur frá
Bændaskólanum á Hólum þar sem
hann hlaut strax ýmsar viður-
kenningar fyrir tamningar.
Árið 1964 kvæntist Jón eftirlif-
andi eiginkonu sinni Árdísi
Maggý Björnsdóttur. Foreldrar
hennar voru Bergþóra Áslaug
Árnadóttir, f. 17. nóvember 1917,
d. 19. júlí 1995, og Björn Magn-
ússon, f. 14. nóvember 1902, d. 10.
apríl 1974.
Jón og Árdís eiga tvö börn. Þau
eru: 1) Anna Þóra Jónsdóttir, f.
23. september 1965,
maki Marjan Herko-
vic og eiga þau einn
son sem er Jón
Herkovic. Þeirra
heimili er á Akur-
eyri. 2) Björn Frið-
rik, f. 7. september
1970, maki Arndís
Björk Brynjólfsdótt-
ir. Þau búa á Vatns-
leysu í Skagafirði.
Jón og Árdís fluttu
að Ásgeirsbrekku í
Viðvíkursveit árið
1966 og voru með
blandað bú í sex ár.
Síðan keyptu þau jörðina Vatns-
leysu í sömu sveit og sneru sér al-
farið að hrossarækt og hefur Jón
verið hrossaræktandi í meira en
40 ár og gegnt trúnaðarstörfum á
því sviði. Hann var á tímabili í
stjórn hrossakynbótabúsins á Hól-
um og nú á seinni árum sat hann í
stjórn hjá Fagráði í hrossarækt.
Jón var mjög ljóðelskur og hag-
mæltur og unni fögrum söng. Árið
1999 opnuðu þau hjón veitingahús
sem hlaut nafnið Fjallakráin. Var
veitingarekstur þar í nokkur ár
við miklar vinsældir innlendra og
erlendra gesta. Ber Fjallakráin
vott um hagleik Jóns og er hans
minnisvarði ásamt hrossarækt-
inni.
Útför Jóns fer fram frá Hóla-
dómkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Loftið er lævi blandið, það snjóar
og snjóar, skýin hrannast upp en það
er stafalogn.
Ég er stödd í Fjórðungssjúkra-
húsi Akureyrar við dánarbeð manns-
ins míns. Það er gengið hljóðlega um
ganga. Í sjúkrastofunni er fjölskyld-
an og nánustu ættingjar saman
komnir til að veita styrk til hinstu
stundar. Blóm eru á borði og kerta-
ljós en ljúfir skagfirskir tónar berast
út í lágnættið. Ég læt hugann reika,
minningarnar þyrlast upp. Það var
fyrir 44 árum að ég sá Jón Friðriks-
son í fyrsta skipti. Ég var mjög ung
að árum en síðar lágu leiðir okkar
saman. Ég heillaðist strax af þessum
myndarlega manni sem var svo frá-
bær hestamaður og skáld. Í mínum
huga komst enginn í hálfkvisti við
hann, t.d. þegar hann kom á Blesa
sínum upp allar tröppurnar á æsku-
heimili mínu á Akureyri til að sýna
mér hvað þeir voru frábærir saman
Blesi og hann, og sannfæringar-
krafturinn, áræði og hugmynda-
auðgi fylgdu honum til æviloka.
Það var auðvelt að hrífast með
Nonna og saman áttum við yndisleg
ár og yndislega fjölskyldu. En
skuggar svartnættis læddust að. Það
var fyrir sex árum að hann greindist
með krabbamein sem hann tókst á
við, sönn hetja, af æðruleysi og hug-
rekki, jákvæðni og þrautseigju. Það
má segja að jákvæðnin og kærleik-
urinn sem Nonni deildi með okkur í
gegnum lífið og ekki síst í veikind-
unum sé mikil gjöf sem hann gaf
okkur, hann var maður vorsins og
gróandans og hvatti okkur til að
hlusta á lífið. Hér fer á eftir ljóð sem
hann orti í veikindum sínum og heitir
Hlustum á lífið:
Vaknar af dvala vorgolan hlý,
vefur allt örmum það birtir á ný.
Á himninum glitra hin gullroðnu ský,
gleðin og trúin hún speglast í því.
Vorið oss færir hin fegurstu blóm,
fuglarnir kvaka með kyrrlátum róm.
Hlustum á lífið, þá heyrum við óm
af himneskum röddum og gleðinnar hljóm.
(Jón Fr.)
Elsku Nonni minn, ég tel það vera
algjör forréttindi að hafa verið eig-
inkona þín og fá að fylgja þér, ástin
mín, allt til hinstu stundar. Ég fylli
huga minn þakklæti og gleði yfir
þeim 40 árum sem við áttum saman.
Hamingjan með þér fylgir mér hvert
fótmál í dag. En við vitum að sérhver
endir er upphaf að einhverju nýju og
trúum á æðri mátt og upprisu and-
ans. Því Kristur sagði: „Ég lifi og þér
munuð lifa.“
Ég treysti því, elsku Nonni minn,
að þú sért umvafinn ljósi, birtu og
kærleika og takir á móti eðlilegum
umbreytingum með jákvæðni í huga
eins og þér einum var lagið.
Við munum sakna þín mikið, en
það er eins og þú sért alltaf með okk-
ur og takir þátt í gleði okkar yfir líf-
inu, því hugur okkar til þín er fullur
þakklætis og hlýju sem yljar okkur
um hjartarætur. Guð veri með þér.
Ástarkveðjur.
Þín
Árdís.
Nonni, minn kæri stóri bróðir. Ég
vil minnast þín í örfáum orðum, og
jafnframt þakka þér fyrir stundirnar
okkar saman á Landspítalanum síð-
astliðinn vetur, á Kristnesi í sumar
og aftur á Landspítalanum núna í
nóvember. Samskipti okkar í gegn-
um árin hafa ekki verið mikil en á
þessu ári hafa þau endurnýjast okk-
ur báðum til þroska og gleði. Tíminn
sem við áttum saman núna var stutt-
ur en okkur báðum dýrmætur. Þú
gafst mér og ég gaf þér, þakka þér
fyrir það. Jákvæðni, bjartsýni og
óbilandi baráttukraftur þinn var
aðdáunarverður. Ég dáðist að þér og
var stolt af þér.
Saman lásum við ljóðin þín þegar
ég sat hjá þér, og horfðum á mynd-
irnar hans Edda og ljóðin þín við
þær. Við töluðum um nafna þinn og
ræktarsemi hans við afa sinn og þú
varst svo stoltur af stráknum, þetta
voru yndislegar stundir sem við átt-
um.
Þér þótti gott að láta mig klípa í
tærnar þínar eins og þú kallaðir það
og það var gott að fá að gera það fyr-
ir þig. Þú vildir greiða mér fyrir það
en ég bað þig að yrkja til mín ljóð í
staðinn. Þú sagðist ekki geta það
lengur en sagðist vilja gefa mér ljóð
sem þú teldir að passaði mér. Dísa
færði mér það skrifað, með kveðju
frá bróður. Ég vil setja það hér sem
kveðju til þín með þakklæti frá mér.
Andinn í draumheimi dvelur um nætur,
draumurinn hann mildar ef einhver er sár.
Blíðlega huggar hann barnið sem grætur,
burtu hann strýkur af hvörmunum tár.
Barnið svo vaknar í veröld hér nýja
sem vefur það örmum og veitir því skjól.
Það kemur svo fagnandi í faðminn þínn hlýja
sem fyllir það unaði, gleði og sól
(Jón Friðriksson.)
Elsku Dísa mín, Anna Þóra, Bjössi
og fjölskyldur, Guð veri með ykkur.
Þín litla systir,
Fjóla.
Að leiðarlokum vil ég þakka Jóni
bróður mínum samfylgdina. Frá
uppvaxtarárum okkar man ég mest
eftir Nonna, glaðværum, fjörugum
og uppátektasömum, með gott skop-
skyn og næmi fyrir spaugilegum
hliðum mannlífsins. Glettni hans
fékk stundum útrás á yngri systur
þar sem glensinu var misvel tekið.
Ég dáist að hugmyndaflugi hans frá
þessum árum.
Hann var mikill dýravinur og allt
hans líf snerist um dýr enda tók ævi-
starfið mið af því. Það kom aldrei
annað til greina en að hann yrði
bóndi. Starfi sínu fylgdi hann eftir af
festu og myndarskap og er hrossa-
rækt hans víðkunn.
Nonni var listhneigður. Í bernsku
var hann farinn að setja saman ljóð
og svara fyrir sig í bundnu máli og
liggur mikið eftir hann af óbirtum
ljóðum. Hann var handverksmaður
góður og flinkur við tréskurð og
hvaðeina sem hann tók sér fyrir
hendur. Vitni um það ber Fjallakráin
við Vatnsleysu sem hann lauk við að
reisa eftir að hann var orðinn veikur.
Hann var viljasterkur, hafði sterkan
persónuleika og bjó yfir ótrúlegri
seiglu sem hjálpaði honum í glím-
unni við veikindin. Þannig hjálpaði
hann með viljastyrk og kímni sínum
nánustu að takast á við erfiðleika síð-
ustu vikna.
Elsku Dísa, Anna Þóra, Björn,
Arndís, Jón og Marjan, innilegustu
samúðarkveðjur frá okkur öllum.
Katrín, Franz og fjölskylda.
Fyrir um fjörutíu árum bar fund-
um okkar Jóns Friðrikssonar fyrst
saman. Hann var þá nýkominn sunn-
an úr Hornafirði, hafði verið þar við
tamningar og þar áður á Laugar-
vatni, einnig við tamningar.
Þau Jón og Árdís Björnsdóttir
höfðu þá skömmu áður ruglað saman
reytum sínum og bjuggu í kjallara-
íbúð hjá frændfólki Dísu neðst í
Gilinu í innbæ Akureyrar. Ég var í
Menntaskólanum á þessum tíma og
höfðum við hesta í húsum ofar í
Gilinu.
Er skemmst frá að segja, að skjótt
tókst góður kunningsskapur með
okkur, sem seinna leiddi til vináttu
sem varað hefur æ síðan.
Við Jón stunduðum útreiðar á Ak-
ureyri þessa vetur, og mörg kvöldin
sátum við yfir kaffi og meðlæti hjá
Dísu og ræddum margt spaklegt um
hesta og hestamennsku. Jón hafði
flutt með sér norður tvær úrvals-
hryssur úr Hornafirði, Brúnku og
Yrpu, og fyrir átti hann brúnlitför-
óttu hryssuna Vöku, sem var hágeng
léttleikahryssa. Var hún kannske
kveikjan að áhuga hans á að rækta
hross með háum fótaburði. Kom þar
einhvern tíma tali okkar, hvar finna
mætti stóðhest samboðinn Vöku, og
varð fyrir valinu Lýsingur frá Voð-
múlastöðum, litfagur og hágengur
stólpagripur, sem Jón síðar eignað-
ist árið 1966. Þessi hross, ásamt öðr-
um, mynduðu svo uppistöðuna að
hinu víðfræga Vatnsleysukyni.
Árið 1966 brugðu þau Jón og Dísa
búi og fluttu að Ásgeirsbrekku í Við-
víkursveit þar sem þau bjuggu með
blandaðan búskap næstu árin. Er
mér minnisstætt frá þessum árum,
hvað mér fannst Jón, hestamaður-
inn, vera natinn kúabóndi.
Árið 1971 keyptu þau, ásamt vini
sínum Jóni Trausta Steingrímssyni,
jörðina Vatnsleysu af H.J. Hólmjárn
og fluttu þangað árið eftir.
Þar með hófst fyrir alvöru lífsstarf
Jóns, semsé ræktun og tamning
hrossa. Fór hann þar ekki alltaf
troðnar slóðir. Hann var frum-
kvöðull í að rækta og fá fram gott
tölt með háum fótaburði, atriði sem
nú um skeið hafa verið nánast for-
sendur fyrir viðskiptum með reið-
hross. Fyrir þetta er hrossakynið á
Vatnsleysu nú alþekkt og þarf ekki
að nefna nein nöfn því til staðfest-
ingar.
Jón var á löngu tímabili í fremstu
röðum sýningamanna á stórmótum
hestamanna, og leiddi hann þar fram
hvern stórgæðinginn öðrum snjall-
JÓN K.
FRIÐRIKSSON
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Ástkær eiginkona mín, móðursystir okkar
og frænka,
SÓLBORG JÚLÍUSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Hörpugötu 4, Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 25. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn
2. desember kl. 13.00.
Jens G. Guðmundsson,
Júlíus Óskarsson, Þorgerður Jónsdóttir,
Sigurður Óskarsson, Málfríður Björnsdóttir,
Trausti Óskarsson, Sólveig Ívarsdóttir,
Jón Óskarsson, Erla Hálfdánardóttir,
Jens Óskarsson, Íris Helgadóttir,
Jóhann Óskarsson, Ragnheiður Davíðsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Aðallandi 1,
Reykjavík,
lést á Landspítala Hringbraut fimmtudaginn
25. nóvember.
Bolli Björnsson, Constanze Björnsson,
Björn Vignir Björnsson, Guðrún Nikulásdóttir,
Þóra Ragnheiður Björnsdóttir,
Ágúst Kr. Björnsson, Hildigunnur Guðmundsdóttir,
Þórunn Gyða Björnsdóttir, Stefán S. Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
KRISTJANA GUÐLAUGSDÓTTIR
frá Sandbrekku
á Fáskrúðsfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 25. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jens Pétur Jensen,
Sigurður Jensen, Herdís Larsdóttir,
Aðalheiður Jensen,
Vilhelm Jensen, Linda Rut Jónsdóttir,
Fanney Dögg Jensen
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR GUÐMUNDSSON
framkvæmdastjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli fimmtudaginn
25. nóvember.
Eiríkur Gunnarsson, Valgerður Stefánsdóttir,
Trausti Gunnarsson, Berglind Sveinsdóttir,
Hildur Gunnarsdóttir, Guðjón Pétur Ólafsson,
Ragnheiður Gunnarsdóttir, Bjarni Snæbjörnsson,
Unnur Gunnarsdóttir,
Auður Gunnarsdóttir, Hjörtur Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabörn.