Morgunblaðið - 27.11.2004, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 2004 35
MINNINGAR
ari. Þá sinnti hann félagsstörfum
hestamanna, var t.d. í stjórn Hrossa-
kynbótabúsins á Hólum og nú síðast
í fagráði fyrir hrossarækt.
Á ýmsum öðrum sviðum skar Jón
sig úr fjöldanum. Hann var prýðilega
hagmæltur og orðheppinn og mörg
tilsvör hans urðu landsfleyg. Svo var
hann skemmtilega sérvitur og hafði
gaman af að vera mönnum ósam-
mála, sem gaf oft skemmtilegt krydd
í samræðurnar.
Mér fannst alltaf blunda listamað-
ur í Jóni. Hann leit tilveruna talsvert
öðrum augum en ýmsir aðrir, fékk
oft skemmtilegar hugmyndir og
framkvæmdi margar þeirra. Má þar
nefna Fjallakrána, sem að allra dómi
er sannkallað listaverk yst sem
innst, en þar endaði Jón sinn starfs-
feril sem veitingamaður. Þar ríkti
aðdáunarverð gestrisni, hlý og per-
sónuleg, hjá þeim hjónum.
Á ferðum mínum um Skagafjörð
gegnum árin leitaðist ég við að heim-
sækja þau, fyrst í Ásgeirsbrekku,
síðar Vatnsleysu og svo í Fjalla-
krána, og ætíð mætti mér sama gest-
risnin, hressilegar samræður og æv-
intýri.
Í upphafi kynna okkar sátum við
löngum á spjalli, og svo höfum við og
gert nú síðustu vikurnar. En nú voru
aðstæður breyttar. Jón lá hrjáður af
illvígum sjúkdómi, sem fáum eirir.
Hann gerði sér fullvel grein fyrir
stöðu sinni og ræddi hana af hispurs-
leysi.
Þar var hvorki víl né vol á ferðum.
Jón þótti skemmtilegur sjúklingur á
FSA og menn létu fjúka í kviðling-
um: Pétur læknir Pétursson kvaddi
með þessari:
Þó krabbamein og kvalastríð
krafti hamli þínum.
Uppréttur þú alla tíð
ert í huga mínum.
Jón talaði um að fara á sólar-
strönd, þegar átti að senda hann í
geislameðferð.
Haraldur læknir Hauksson sæmdi
hann með þessari:
Við sendum þig á sólarströnd,
sjáumst bráðum aftur.
Fötlun þó þig fjötri í bönd
þér fylgi æðri kraftur.
Reynir Hjartarson flutti honum
þessa:
Laufin falla lífs af grein
og líða að mjallar feldi.
Ævi hallar, óræð mein
ógna kallsins veldi.
Eitt af síðustu áhugamálum Jóns
var, að forráðamenn hestamanna
lögleiddu létta plastkransa undir
skeifur til að deyfa höggið á fætur
hestanna á hörðum reiðvöllum.
Væri það þarft og verðugt verk-
efni og til minningar um Jón á Vatns-
leysu.
Mér er eftirsjá að Jóni. Hann var
einn af þeim mönnum, sem gerðu
mér lífsleiðina skemmtilegri og eftir-
minnilegri. Þessar fátæklegu línur
eru að mestu ritaðar til að slá á þessa
eftirsjá.
Dísa mín, ég sendi þér og fjöl-
skyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur.
Ármann Gunnarsson.
Látinn er um aldur fram vinur
okkar hjóna, Jón K. Friðriksson. Það
var 1961, vorið sem undirrituðum
var dembt í hrossaræktina með lítilli
forgjöf, að vandi skapaðist að fá að-
stoð við hestahaldið hér heima. Ég
var staddur á Akureyri s.p. í apríl og
frétti þar af pilti, sem vildi komast í
tamningar og hestastúss. Fór þegar
í Kollugerði að hitta Jón Friðriksson,
tvítugan, og réð hann á slaginu til
okkar um sumarið. Hann var kominn
að Laugarvatni viku af maí og fyrsta
daginn fór hann á bak fimmtán
hrossum, sem þá voru á járnum og
sum á ýmsu stigi tamningar. Þetta
lýsti áhuga og bráðgerðri framsækni
unga mannsins, hann var ekki
„fæddur í gær“. Þarna í hesthúsinu
hitti Jón líka stórhlauparann Gul frá
Torfum í Eyjafirði og sat hann á
næstu kappreiðum, við góðan orðs-
tír, enda rakinn knapi, grannvaxinn
og stæltur sem fjöður. Það var gott
að hafa Jón á heimili, jákvæðan, líf-
legan, dagfarsprúðan og þrátt fyrir
dálítið hrjúfa rödd var hann barna-
gæla. Og næsta sumar var Jón enn
hjá okkur, þá kom hann líka snemma
vors og hafði fjóra hesta með sér.
Vann hann mest við tamningar og
hestaferðir hér á nágrannastaðina
Þingvöll, Geysi og Gullfoss. Strax við
fyrstu kynni veitti ég göngulaginu
eftirtekt, hann sveif fram í stórum,
þróttlegum skrefum. Gat þetta verið
hugboð um framsækni og staðfestu
unga mannsins? Á þessa leið kom
Jón mér fyrir sjónir við fyrstu kynni
og breyttist ekki. Hann muldi ekki
undir sig, var fullur atgervis og
framsýni en varð líka að glíma við
vandamálin, sem alltaf fylgja lífinu.
Hrossaræktin varð hans fag og að
henni vann Jón nótt sem nýtan dag.
Þeir Jón Trausti, Eyfirðingarnir,
keyptu sér fljótt jörðina Ásgeirs-
brekku í Viðvíkursveit og síðar
Vatnsleysu. Baul og jarmur snerust í
hnegg og hví um grösugar lautir og
bala. En ég skrifa nú ekki meira í bili
án þess að nefna ástina, því kornung
felldu hugi saman þau Árdís Björns-
dóttir, líka Akureyringur. Þau hafa
nú verið gift í rétt fjörutíu ár og stað-
ið vel saman í blíðu og stríðu. Er í
allra vitund hin örláta húsmóðir,
bráðmyndarleg og flink, fjölskyldu
sinni og heimili til sóma. Þá hefur
Dísa mikið dálæti á hrossum, situr
vel og er bráðlagin. Dóttursonurinn,
Jón yngri, er þegar farinn að temja
upp á eigin spýtur á Akureyri og
keppir á þeim hrossum til verðlauna.
Augasteinn afa síns, því eplið fellur
ekki langt frá eikinni.
Jón á Vatnsleysu er forvígismaður
í hrossarækt, hvað fótaburð varðar
og sá fyrsti, sem ég þekkti, er tók
þann eðliskost hestsins betur upp á
sína arma en aðrir og sló aldrei slöku
við. Keyptur var Lýsingur 409 frá
Voðmúlastöðum, Rang., sem var
hágengur viljahestur og erfði vel frá
sér þá eiginleika. Þá má líka nefna
Hersi frá Stóra-Hofi og Erp frá
Erpsstöðum, fótlyftuhesta, sem Jón
vinsaði úr stórum hópi ótaminna fola
á Stóðhestastöðinni. Þetta varð upp-
hafið að þeim hástígu snillingum,
sem Vatnsleysubúið státar nú af,
minnumst glæsisýningar sl. sumar.
Slíkur árangur næst engum veifi-
skata, einmitt það sem nærir augað
og mikil framsýni í því fólgin, ekki
síst á mótunarárunum. Mun það ekki
fyrnast né nafn Jóns Friðrikssonar í
sögu íslenskrar hrossaræktar.
Það er svo sem vitað að Jóni líkaði
ekki alltaf kynbótadómarnir þó ætti
mörg úrvalshross, samkvæmt þeim.
Það getur vel verið skýring þess að
hann haslaði sér frekar völl á gæð-
ingasýningum, með syni sínum, þeim
þekkta tamningamanni Birni Frið-
riki, sem heldur merki þeirra feðga
hátt á loft. Við hjónin vottum Árdísi
og fjölskyldunni hjartanlega samúð
og biðjum þeim allrar blessunar. Í
Guðs friði.
Ester og Þorkell.
Elsku Nonni. Við þökkum þér fyr-
ir samfylgdina og yndislega viðkynn-
ingu. Minningar um þig geymum við
í hjörtum okkar.
Hvíl í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Dísa, Anna Þóra, Marjan,
Bjössi, Arndís og Jón yngri, við von-
um að Guð gefi ykkur styrk til að
takast á við þessa miklu sorg.
Gunnella, Anna Sigrún,
Lilja og Inga Huld.
Í dag kveðjum við góðan dreng,
Jón Friðriksson bónda á Vatnsleysu.
Ég kynntist Jóni fljótlega eftir að
ég kom sem skólastjóri á Hólum í
Hjaltadal.
Hann var þá í stjórn Hrossakyn-
bótabúsins á Hólum. Hross kynbóta-
búsins voru að stofni til ættuð frá
Kolkuósi og Vatnsleysu. Kynbótabú-
ið var eitt af flaggskipum endur-
reists Hólaskóla sem átti að helga
sig auknum verkefnum á sviði
hrossaræktar og reiðmennsku.
Miklu máli skipti því fyrir vöxt og
viðgang skólans að vel tækist til við
uppbyggingu hrossakynbótabúsins.
Jón á Vatnsleysu var sér vel meðvit-
andi um ábyrgð sína og tók virkan
þátt í stefnumótun búsins og umbar
reynsluleysi mitt í hrossarækt af
ljúfmennsku. Hrossakynbætur eru
langtímastarf og árangur ákvarðana
sem teknar voru í tíð Jóns í stjórn
búsins átti eftir að vera Hólaskóla
notadrjúgur. En Hólahrossin hafa
um árabil verið leiðandi hérlendis
sem erlendis í ræktun fallegra og
hæfileikaríkra gæðinga.
Jón hafði mjög næmt auga fyrir
hestum og hróður hrossaræktarinn-
ar á Vatnsleysu í höndum Jóns og
fjölskyldu hans er löngu víðkunnur í
heimi íslenska hestsins.
Ég vil hér fyrir hönd okkar sem
áttum samleið með Jóni í ræktunar-
starfinu á Hólum þakka honum fyrir
farsæl störf í þágu búsins og skólans.
Jón var mjög hlýr maður og þau
hjón hann og Dísa afar gestrisin.
Ógleymanlegt er hvernig þau hjón
tóku á móti gestum sínum heima á
Vatnsleysu eða í Fjallakránni sem
þau áttu og ráku um tíma með mikilli
reisn. Þau kunnu svo sannarlega að
bjóða fólk velkomið. Ljúft er að
minnast góðra stunda í þorrablóts-
nefndum og öðrum skemmtunum í
sveitinni. Þar var Jón hrókur alls
fagnaðar og kímni hans og frásagn-
arhæfileikar nutu sín til fulls okkur
hinum til skemmtunar.
Við þökkum Jóni fyrir samfylgd-
ina. Það er sárt að horfa á eftir góð-
um dreng hverfa á braut allt of
snemma. Jón var traustur vinur vina
sinna og minningin um góðan félaga
yljar okkur sem horfum honum á
bak.
Blessuð sé minning Jóns Friðriks-
sonar á Vatnsleysu.
Við sendum Dísu og fjölskyldunni
allri innilegar samúðarkveðjur.
Ingibjörg Kolka og
Jón Bjarnason.
 Fleiri minningargreinar um Jón
K. Friðriksson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Einar E. Gíslason,
Bjarni Maronson, Kristinn Huga-
son, Snæbjörn Björnsson, Víkingur
Gunnarsson, Gyða, Þorgrímur og
börn, Hinrik Már Jónsson.
Minningarkort
570 4000
Pantanir á netinu: www.redcross.is
Rauði kross Íslands bregst við neyð jafnt innanlands
sem utan og veitir aðstoð er gerir fólk hæfara til að
takast á við erfiðleika og bregðast við áföllum.
Þegar á reynir
Rauði kross Íslands
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og vinur,
ÁRMANN EYDAL ALBERTSSON
fyrrv. vélstjóri,
Vegamótum í Garði,
lést laugardaginn 20. nóvember.
Útförin fer fram frá Útskálakirkju í dag, laugar-
daginn 27. nóvember, kl. 13.30.
Jónas Eydal Ármannsson, Margrét Þyri Sigurðardóttir,
Sigurður Albert Ármannsson, Ólöf Ragnheiður Ólafsdóttir,
Elfa Eydal Ármannsdóttir, Atli Alexandersson,
barnabörn,
Sigríður Benediktsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
RAGNHILDAR ÖNNU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Hallveigarstíg 10a,
Reykjavík.
Fyrir hönd ástvina,
Agnar Jónsson.
Bróðir okkar,
EIRÍKUR GUÐMUNDSSON,
Ytra-Vatni,
Skagafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks þriðjudaginn 9. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram.
Systkini og aðrir aðstandendur.
Okkar ástkæra,
SIGRÍÐUR E. HALLDÓRSDÓTTIR
frá Hnífsdal,
Þrastarási 6,
Hafnarfirði,
lést fimmtudaginn 25. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Víðistaðakirkju föstu-
daginn 3. desember kl. 13.00.
Eva Hlín Gunnarsdóttir, Rikharð Bess Júlíusson,
Marta Gunnarsdóttir, Júlíus Þór Bess Rikharðsson,
Anna Lísa Rikharðsdóttir,
Brynjar Örn Rikharðsson,
Halldór G. Pálsson
og fjölskylda.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
HARALDUR GESTSSON,
Mánavegi 9,
Selfossi,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands fimmtudaginn
25. nóvember.
Jóna Sigurlásdóttir,
Gestur Haraldsson, Kristbjörg Óladóttir,
Erla Haraldsdóttir, Kristinn Bjarnason,
Sigþór Haraldsson, Ólöf Garðarsdóttir,
Birgir Haraldsson, Margrét Auðunsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar og tengdamóðir,
RAGNHEIÐUR FINNSDÓTTIR
fyrrv. kennari og skólastjóri,
er látin.
Geir Agnar Guðsteinsson, Sigurbjörg Gestsdóttir,
Finnur Jakob Guðsteinsson, Fanney Sigurðardóttir,
Guðlaug Guðsteinsdóttir, Örn Blævar Magnússon.