Morgunblaðið - 28.05.2008, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erna Árnadótt-ir fæddist í
Reykjavík 15. des-
ember 1922. Hún
lézt á bráða-
móttöku Landspít-
alans sunnudaginn
18. maí síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru María
Wilhelmína Heil-
mann Eyvind-
ardóttir, húsmóðir,
f. 25.2. 1901, d.
12.12. 1983 og
Árni Sigurður
Böðvarsson, rakarameistari og
útgerðarmaður, f. 28.6. 1890, d.
14.4. 1975. Systkini Ernu eru:
Fríða Sophía Böðvars, f. 19.5.
1921, d. 16.1. 1932. Eyvindur, f.
17.2. 1926, Böðvar, f. 19.5.
1927, Gunnar, f. 11.12. 1928 og
Gottfred, f. 13.12. 1932.
Erna fluttist 1925 með for-
eldrum sínum og systur til
Vestmannaeyja og þar fæddust
bræður hennar. Árið 1940 flutt-
ust foreldrar hennar til Reykja-
víkur og bjuggu á
Seltjarnarnesi til
1951.
Erna giftist 1943
Jóni Bjarna Krist-
inssyni, f. 11.2.
1922, d. 19.8. 1975.
Börn þeirra eru: a)
María Sophía f.
20.5. 1944, d. 19.1.
1991; b) Anton, f.
17.7. 1949, kvænt-
ur Helgu Torfa-
dóttur, f. 30.4.
1959, börn Rósa, f.
5.8. 1972, Birna
María, f. 8.3. 1977, gift Jóni
Þórarinssyni og Helga Björg, f.
14.6. 1989; c) Guðrún, f. 30.9.
1952, d. 24.10. 1990; og d) Pét-
ur, f. 20.9. 1955, kvæntur Sig-
ríði Jóhannesdóttur, f. 24.9.
1955, börn Jón Bjarni, f. 2.3.
1982, Skúli Steinar, f. 17.10.
1986 og Guðrún María, f. 11.3.
1992.
Erna verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku mamma, þá er komið að
kveðjustund. Eftir lítinn fyrirvara
kvaddir þú þennan heim og ert nú
komin til þeirra sem hafa beðið þín og
þú svo lengi þráð að hitta. Við sem
eftir sitjum biðjum um kveðjur til
pabba og systranna.
Líf þitt var ekki dans á rósum og
þurftir þú oft að taka á þegar á
reyndi. Það var mikið álag fyrir þig
og fjölskylduna að missa pabba svo
snöggt. Erlendir viðskiptavinir í
heimsókn og þú ætlaðir að hafa þá í
hádegismat, en það fór á annan veg,
pabbi dó um sexleytið þann morgun.
Við fórum þó í gegnum þessa raun
saman og komum vel frá henni með
samheldni og jákvæðu hugarfari.
Jákvætt hugarfar, kímni og dag-
farsprúð lund var það sem prýddi þig
og var þinn mikli styrkur. Að missa
eiginmann á besta aldri á erfiðum
tímum og síðan þurfa að sjá á eftir
báðum dætrum sínum rúmum fimm-
tán árum síðar með þriggja mánaða
millibili er lífsreynsla sem ekki allir
hefðu getað tekist á við jafn vel og þú.
Alltaf stóðst þú þig eins og hetja í
þeirra erfiðleikum og veikindum. Það
var aðdáunarvert hversu hugprúð þú
varst í þessum raunum.
Þegar ég horfi til baka, til uppvaxt-
arára minna, koma fram margar góð-
ar og skemmtilegar minningar. Sam-
félagið sem við bjuggum í var einkar
gott, frábærir nágrannar, fullt af
börnum í hverfinu og gott andrúms-
loft. Ekki man ég eftir því að hafa
nokkurn tímann verið skammaður
fyrir að koma blautur eða sokkalaus
heim úr fjörunni, sem var vinsælt
leiksvæði okkar strákanna. „Ertu
blautur í fæturna?“ spurðir þú. Ekki
var það frekar orðlengt en sokkarnir
teknir, þvegnir og þurrkaðir og ekki
eitt styggðaryrði. Ég vildi óska að öll
börn að fengju að alast upp við þau
skilyrði sem ég ólst upp við, ást og
umhyggju.
Ekki voru það bara börnin þín sem
nutu þessarar umhyggju. Vinir og
vandamenn nutu þess og „bakaðir“
þú þér miklar vinsældir. Ef eitthvað
kom upp á eða til stóð, varstu fljót að
slá í eina tvær kökur og færa viðkom-
andi. Heimsóknir þínar til þeirra sem
áttu um sárt að binda eða undan fæti
var farið að halla voru vel þegnar.
Vestmannaeyjar, þar sem þú ólst
upp, voru þér alltaf ofarlega í huga og
þar eignaðist þú þessar frábæru vin-
konur sem mynduðu saumaklúbbinn
ykkar. Það var unun að fylgjast með
hversu samstilltar þið voruð og þótt
hannyrðirnar voru löngu aflagðar
hittust þið nokkuð reglulega og auð-
heyrt var að það fór vel á með ykkur
stelpunum.
Þegar ég kom til þín á spítalann
daginn sem þú kvaddir þennan heim
var stutt í húmorinn og þú spurðir
um stelpurnar og Jökul, minnsta
hundinn minn. Þú kunnir alltaf vel að
meta sögur mínar af hans prakkara-
skap og uppátækjum. Það fór ekki á
milli mála í hvað stefndi og enginn
gerði sér betur grein fyrir því en þú
sjálf. „Það er nú komið alveg nóg“
hafðir þú sagt og gafst þau fyrirmæli
að ekkert ætti að gera til að reyna að
framlengja, þegar að leiðarlokum
kæmi. Svo sofnaðir þú út af og kvadd-
ir þennan heim í friði.
Þín verður sárt saknað en í hjarta
mínu samgleðst ég þér að vera sam-
einuð þeim sem þú hefur svo lengi
þráð.
Þinn sonur,
Anton.
Elsku amma, mikið fórstu snöggt.
Alltaf svo heilbrigð og svo kveður þú
okkur á einum eftirmiðdegi. Þakka
þér fyrir að hafa beðið eftir mér til að
leyfa mér að kveðja þig. Ég er mjög
þakklát fyrir að hafa fengið að vera
með þér síðustu stundirnar, það mun
ávallt vera mér mjög kært. Það var
alltaf ljúft að koma til þín í hádeg-
ismat. Ef þú vissir að manni fannst
einhver réttur góður þá kom hann á
færibandi, meira en maður gat í sig
látið. Eitt sinn sagði ég að súkku-
laðikakan þín væri góð. Þá var pabbi
sendur heim með eina í hverri viku.
Þið pabbi hittust nærri daglega, þið
eruð á margan hátt lík og ég vil
þakka þér fyrir hve frábæran pabba
ég á. Oft hef ég óskað þess að við ætt-
um fleiri stundir saman en þú vissir
hvað mér þótti vænt um þig og ég
veit hvað þér þótti vænt um mig. Þú
misstir afa langt fyrir aldur fram og
báðar stelpurnar þínar með stuttu
millibili allt of ungar. Svona stór
missir er þungbær og kennir manni
eflaust mikið. Þú varst sterk kona
alltaf full æðruleysis og jákvæðis.
Núna ertu komin til þeirra og ég veit
að þú ert glöð.
Bið að heilsa afa og stelpunum. Ég
elska þig.
Þín
Birna María.
Meðal fyrstu minninga minna um
stóru systur mína, sem var 10 árum
eldri en ég, er þegar hún sagði við
mig: Langar þig til að gefa mömmu
og pabba eitthvað í jólagjöf? Auðvit-
að vildi litli bróðir það. Svo tók hún í
hönd mína og leiddi mig niður í kaup-
félag. Við völdum lítinn öskubakka,
sem var með fallegri blómamynd í
botninum og kostaði eina krónu.
Þetta var fyrir jólin 1936. Við áttum
þá heima í Vestmannaeyjum. Þetta
var táknrænt fyrir Ernu systur og
lýsir skapgerð hennar í hnotskurn:
Að gleðja og gefa.
Foreldrar okkar, Árni Böðvarsson,
útgerðarmaður og rakarameistari,
og kona hans, María Eyvindardóttir,
höfðu flutt til Vestmannaeyja 1925.
Þau áttu þá tvær dætur, sem báðar
voru fæddar í Reykjavík. Erna var sú
yngri en eldri systir okkar, Fríða
Sophía, lézt ellefu ára gömul úr skar-
latssótt. Það var mikil sorg. Foreldr-
ar okkar eignuðust síðan fjóra
drengi. Stóra systir hafði því nóg að
gera með að hjálpa mömmu og pabba
með strákana og margt annað á stóru
heimili. Pabbi rak stóra rakarastofu,
og þótti Erna liðtæk við að sápa karl-
ana þótt lítil væri. Í Eyjum eignaðist
Erna margar góðar vinkonur og
héldu þær hópinn ávallt saman síðar.
Vorið 1940 seldu foreldrar okkar
eignir sínar í Eyjum og fluttu „suð-
ur“. Bjuggum við síðan á Seltjarn-
arnesi frá 1940 til 1951. Erna kynnt-
ist mannsefni sínu veturinn
1942-1943. Hann var Jón Bjarni
Kristinsson, sonur Kristins Péturs-
sonar og Guðrúnar Ottadóttur er
bjuggu á Vesturgötu 46. Erna bar
mikla virðingu fyrir tengdaforeldrum
sínum og talaði ávallt um þau af mik-
illi hlýju. Erna og Bjarni giftust 1943
og eignuðust sitt fyrsta barn 20. maí
1944, yndislega ljóshærða og fallega
hnátu, Maríu Sophíu. Ég man enn
þann dag. Þetta var fyrsta barnabarn
foreldra okkar og mikið uppáhald.
Síðar eignuðust þau Bjarni og Erna
Erna Árnadóttir
Erna frænka; jákvæð, gefandi,
brosandi.
Örlög sín viti
engi fyrir,
þeim er sorgalausastur sefi.
(Úr Hávamálum.)
Far þú í friði og hafðu þökk
fyrir allt.
Helga og María Soffía.
HINSTA KVEÐJA
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
Mín góða kona, móðir og amma,
BJÖRK DAGNÝSDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
andaðist mánudaginn 5. maí.
Útför hennar var gerð í kyrrþey.
Bolli Sigurhansson,
Sigurhans Bollason,
Hrafntinna Nótt Sigurhansdóttir,
Björk Önnudóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, sonur og bróðir,
PÁLL G. ÞORMAR,
Hjallalundi 9,
Akureyri,
varð bráðkvaddur á heimili sínu föstudaginn
23. maí.
Útför hans fer fram frá Raufarhafnarkirkju
föstudaginn 30. maí kl. 15.00.
Angela Ragnarsdóttir,
Ingunn K. Þormar,
börn og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EIRÍKUR ÍSAKSSON
frá Ási í Ásahreppi,
sem andaðist sunnudaginn 18. maí, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn
30. maí kl. 15.00.
Vigdís Stefánsdóttir,
Kristín Eiríksdóttir, Ingemar Jaresten,
Sigrún Eiríksdóttir, Þorsteinn Þórhallsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
INGVAR GUÐJÓNSSON
frá Eiríksbakka, Biskupstungum,
Skaftahlíð 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
17. maí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
30. maí kl. 15.00.
Fjóla H. Halldórsdóttir,
Hafdís Ingvarsdóttir, Hilmar Bjarnason,
Ingvar Örn Hilmarsson,
Svana Fjóla Hilmarsdóttir,
Birna Svanhvít Hilmarsdóttir.
✝
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
LILJU ÓLAFSDÓTTUR
frá Stóru-Mörk.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og heimilisfólks á
Kirkjuhvoli, Hvolsvelli.
Aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BIRNA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 18. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Magnús Magnússon, Mary Magnússon,
Katrín Magnússon,
Amanda Grace Magnússon,
Brynja Katrín Magnússon.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
FANNEY SIGRÚN JÓNSDÓTTIR,
Hvassaleiti 56,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 14. maí, verður jarðsungin
frá Fossvogskapellu föstudaginn 30. maí kl. 11.00.
Daníel Karl Pálsson, Líneik Guðlaugsdóttir,
Stefán Þór Karlsson, Sara Jónsdóttir,
Fanney Björg Karlsdóttir, Trausti Þór Sigurðarson,
Guðlaugur Jakob Karlsson,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.