Skírnir - 01.01.1920, Blaðsíða 43

Sklrnir]
Elías Lönnrot og Kalevala.
37
bonum þá fágun í framgöngu, í háttum öllum og umgengni,
sem honum hafði ekki gefist í klæðskerahreysinu í Paik-
karíþorpi.
Þegar svo langt var liðið á námstíma Lönnrots vi5
Ábo-háskóla, að ekki var ótekið af venjulegum háskóla-
prófum annað en kandídatsprófið, gerðust þau tíðindi í
Ábo, að eldur breytti borginni á skömmum tíma í ömur-
tegar brunarústir (í september 1827). Háskóli varð því
6Qginn haldinn þann vetur og námsmenn og kennarar-
ar tvístruðust í allar áttir undir veturinn. Lönnrot var
því nauðugur einn kostur að leggja læknisfræðinámið
alveg á hilluna í bili. En til þess nú að hafa einhver
Qot tómstunda sinna, afréð hann að verja vetrinum til
þess að kynnast finskum þjóðlegum fræðum betur en áð-
Ur og til ferðalaga, er kæmi fram á vorið, í því skyni,
að safna finskum hetjukvæðum og öðru því, er lyti að
fornum finskum fræðuro, því að hann þóttist þess vís, að
mikið hlyti enn að lifa af sliku meðal alþýðunnar, ef
einhver vildi verða til að leita það uppi.
Um veturinn rannsakaði hann ýtarlega alt, sem til
varð náð um þessi efni, bæði af prentuðu og óprentuðu,
°g við það efldist löngun hans til að leggja af stað í
rannsóknarferð á eigin býti. Þegar kemur fram á vetur-
inn, er hann orðinn altekinn af þessari hugsjón, er upp
frá því mætti telja lifshugsjón hans öllu fremur, að ger-
a®t safnandi finskra þjóðkvæða og sérhvers annars, er
brugðið gæti birtu yfir líf og hugsunarhátt þjóðar hans á
löngu liðnum tímum.
í maí um vorið 1828 lagði Lönnrot á stað í þessa
rannsóknarferð sina, hina fyrstu af ótal mörgum síðar.
Fór hann fótgangandi um Tavastaland og Savolaks og
var tilgangur hans sá, að komast allar götur austur til
finska hluta Kyrjálalands (Kareien), þar sem hann vissi
verá mesta von góðrar kvæða-uppskeru. Því að þaðan
vissi hann að var runnið ýmislegt ai því bezta þess kyns,
sem þegar var komið fram. Til þess að komast sem bezt
inn á alþýðu manna í þessum strjálbygðu héiuðum, þar