Skírnir - 01.01.1920, Blaðsíða 40

34
Elias Lönnrot og Kalevala.
[SkÍJnir
ann til að vera honum stuðningsmaður og hjálpari til að
ná þeirri ákvörðun. Þar kom þá líka tveim árum síðar
að lagt var af stað með sveininn á nýjan leik til að leita
honum lærdómsframa. Var nú haldið til Ábo. Þar vildi
Hinrik Jóhann nú reyna að útvega Elíasi litla skólavist.
En illa ætlaði það að ganga. Skólameistaranum, sem þeir
leituðu til, þótti Elías litli of fákunnandi i sænskunni til
að taka við honum. Fyrir þrábeiðni bróðurins lét hann
þó um síðir tilleiðast að heimila Elíasi skólavist til reynslu.
Ekki fékk skólameistarinn ástæðu til að iðrast þeirrar
undanlátssemi. Elias gerðist sem sé brátt ágætur náms-
maður, varð fyrirmynd annara að ástundunarsemi og
gleypti í sig latínuna, en þar var sú námsgreinin, sem
mest var undir komið í þá daga. En efnahagurinn varð
hér sem fyrri þröskuldurinn erfiðasti. Sulturinn var
ekki þyngsta þrautin. Við hann hafði Elías glímt fyr.
Hitt var lakara, að geta ekki aflað sér nauðsynlegra bóka.
Hann reyndi það lagið, að lána bækurnar hjá félögum
sínum meðan þeir mötuðust. Sat Elías þá einatt úti á
tröppunum og las lexíur sínar í óða önn á meðan þeir
sátu að snæðingi inni, til þess að geta skilað bókunum
jafnskjótt og þeir höfðu matast. En slíkt gat sizt nægt
til lengdar. Svo sem vikadrengur stúdentafélags eins gat
hann unnið sér inn fáeina skiidinga á dag. Bróðir hans
reitti sig inn að skyrtunni til að hjálpa honurn og kona
hans, því að Henrik Jóhann hafði kvænst um þessar
mundir, seldi jafnvel giftingarhring sinn til að geta stutt
Elías við námið. En alt þetta hrökk ærið skamt. Það
var líkast þvi, sem alt hefði svarið sig saman, til að’
hamla því, að Elías gæti haldið áfram bóknámi. Elíasi
var þetta hin þyngsta raun, en hann var þó jafnframt
staðráðinn í að gefaBt ekki upp fyr en í fulla hnefana.
Eitt sumarið tók hann jafnvel það ráð að »ganga djákna-
gang« þ. e. syngja fyrir dyrum bænda heima í sveit sinni
til að afla sér fjár. Gáfust honum með þeim hætti 6
tunnur korns, og með þeim gat hann haldið áfram námi
þriðja veturinn. En áður en sá vetur var á enda runn-