Eimreiðin - 01.04.1942, Page 82

162
HVERNIG VARÐ „SKRÚÐSBÓNDINN" TIL?
eimrbi»in
er það að segja, að þeini er einkum ætlað ,,að læða inn hj*1
áheyrendum þvi, sem í loftinu liggur. Músikin er eins kon.n
andardráttur umhverfisins og örlaganna".
Sviðhæfni sjónleikja telur Björgvin Guðmundsson frenun
byggjast á því, sem hvorki verður sagt né sýnt, aðeins geii®
i skyn, — en á hinu, sem allir geta heyrt og séð. — Hið ósyni-
lega finna menn ósjálfrátt, og' tilfinningin er Iangminnugns*
allra skynfæra.
Þetta er eflaust réttilega athugað, þótt vér íslendingar höf'
um enn eigi, yfirleitt, náð því þroskastigi að skilja þetta t’1
fullnustu. Enda skortir jiar eðlilega mest á, að íslenzkir ieih'
endur nái tökum á þessari lilið starfsemi sinnar, sem i’1
þessa er nær eingöngu í hjáverltum.
„Skrúðsbóndinn" var sýndur á leiksviði Akureyrar i.ju1'
mörgurn sinnum við mikla aðsókn og forkunnar góðar viö'
tökur. Enda var meðferð leiksins og sviðbúnaðar allur :’ð
mörgu leyti með ágætum, og að flestu leyti allmiklu franiai
en við hefði mátt búast. Ber það auðvitað fyrst og frest u®
þakka leikstjóranum, hr. Ágústi Kvaran, sem er öruggur le’*'
stjóri og röggsamur, smekkvís vel og skarpskyggn á allt Þ”^’
sem vel má fara á leiksviði. Er það óefað þessum alkunnu
eiginleikum hans að þakka, ásamt næmum skilningi hans *’
getu leikenda og takmörkun lcrafta þeirra, hve prýðilega hoíl'
um tókst að láta hinn ytri glæsileik sviðs og sýninga yf"'
leitt lyfta öllum leiknum og' breiða yfir hin sálrænu djup
hans, sem leikendur eðlilega hikuðu við að líta niður í-
Það er sannfæring mín, að á fullkomnu leiksviði, með öH'
um nauðsynlegum hjálpartækjum, stórri hljómsveit, kór °S
æfðum leikurum, myndi Skrúðsbóndinn — þessi nýstárleg*’
þjóðsagá íslenzkrar alþýðusálar — njóta sin fyllilega og verð;’
talinn merkur viðburður og minnsstæður á íslenzku le’1''
sviði. Helgi Valtijsson■