Eimreiðin - 01.04.1942, Qupperneq 107

Ei'ireiðin
Ritsjá
Pála.
j-j iónleikur i fjórum þáttum cftir
Q8“rð Eggerz. Ak. 1942 (Prcntvcrk
]lcj. Ejörnssonar). Leikrit þetta
£mis skcmmtileg atriði,
0j. n°kkuð laust í reipunum —
*lai'S'r útúrdúrar, scm koma ekki
aoalefni , .
jj . reiksms við. Keniur þar að
þe- SCrtl e'nkennt liefur leikrit
'ssa höf r
iyrr, sem se snotur ein-
stök
gert
atriði.
en heildar-gerðin hálf-
i,-,,,1 n'°lum. Sigurður Eggerz er
k'edaur t i
'aisverðri ljóðrænni gáfu,
g Það en 1 •
, i nun, sem heldur leikritum
‘a"s u,,ni •
Ui„ asamt fjörlegum samtöl-
"'ai'k°n Slður leikrænn þungi og
Efni 'SS ^esia ' Þyggingu þeirra. —
v* ■,>essa leikrits er líka ósköp smá-
*gileet
n.*,, K hvort. þau Egill og Pála
saiuan
ega
þvi að ekki er eigin-
altl "ei^ l’vi til hindrunar nema
suiunur þeirra, ein 20 ár, en
Cn
ek].- . m v‘ú ekkert er að stríða, er
sten'(|Sl8Ul' neinn a<5 fá“, eins og þar
her.a ^ ^"U ic‘'u'‘t Sigurðar Eggerz
för, oi)“e‘tanlega vott um ást á
8ruin listum.
Jakob Jóh. Smári.
SeSu m*eRas^ ^ra höfundi og aðrar
(§] ,lr Einrik Thorlacius. Rvk. 1942
]>ess-n<'°rS|>ren^ h.f.). Smásögur
iata ekki mikið yfir sér. Þær
eru flestar örstuttar og efnið litið i
]>eim mörgum, en víða laglega með
]>að farið. Einna lökust ]>ykir mér
sagan „Vinsamlegast frá höfundi“,
hæði að efni og meðferð, en „Fuga“
er all-góð saga og þó einkum
„Sigur“, sem lýsir þvi, hvað dýru
verði menn verða stundum að horga
frægðina. Fleiri smámyndir úr lif-
inu eru og vcl dregnar. Bók þessi
gefur góðar vonir um, að höfundi
hennar megi auðnast siðar að auðga
islenzkar hókmenntir að enn þá
hetri sögum.
Jakob Jóh. Smári.
Ljóðmæli
eftir Magnús Gíslason. Rvk. 1941.
Magnús Gíslason er ]>egar orðinn
kunnur fyrir ljóðagerð sína (t. d.
ljóðahókina Rúnir), og hafa sum
kvæða hans orðið alþckkt undir
fögrum lögum, sem við þau liafa
verið ort, t. d. liið yndislega smá-
kvæði Xótt og vísurnar Stjarna
stjörnum fegri. Yfirleitt nýtur M.
G. sin hezt i ljóðrænum smákvæðum,
en fatast fremur tökin í stærri
sagnakvæðum. Stökur yrkir hann
oft vel. Stundum er hann gaman-
samur eða hálfkæringur í lionum,
t. d. i kvæði þvi, er Gorclíons-hnútar
lieitir, en oftar er rödd lians sorg-
bitin, því að liann liefur átt við