Tímarit lögfræðinga - 01.09.1982, Page 9

RAGNAR ÓLAFSSON
Ragnar Ólafsson hæstaréttarlögmaður og lög
giltur endurskoðandi var fæddur 2. maí 1906
að Lindarbæ í Holtum og ólst þar upp. Hann
lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1926 og kandidatsprófi í lögfræði frá
Háskóla íslands 1931. Var við framhaldsnám
í Englandi og Svíþjóð 1932-1933 og í Banda-
ríkjunum 1938-1939. Hóf störf hjá Sambandi
íslenskra samvinnufélaga þegar eftir lögfræði-
próf og starfaði þar um áratuga skeið. Setti
á fót málflutnings- og endurskoðunarskrifstofu
á árinu 1940 og rak hana til dauðadags. Ragnar
fékk viðurkenningu sem löggildur endurskoð-
andi 1942 og varð hæstaréttarlögmaður 1944.
Hann átti um dagana sæti í fjölmörgum nefnd-
um, ráðum og stjórnum.
Ragnar var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Auður Jónasdóttir. Þau slitu
samvistum. Síðari kona hans var Kristín Hinriksdóttir. Hún lifir mann sinn.
Þau hjón áttu fjögur börn, sem öll eru uppkomin.
Ragnar lést í Reykjavík 7. júní 1982 eftir alllanga vanheilsu.
Fyrst þegar ég heyrði Ragnars Ólafssonar getið var það ekki með hlýhug.
Sagt var, að hann væri að hrjá og hrekja fátæk kaupfélög og kaupstjóra
þeirra.
Örlögin höguðu því þannig, að við Ragnar kynntumst talsvert. Við unnum
saman eða vorum andstæðingar eins og verða vill.
Ragnar var vel lesinn í starfsfræðum sínum. Hann var fljótur að átta sig
á málum og vinsa hismið frá kjarnanum og gera sér grein fyrir því, er máli
skipti. Það er aðall góðra málflytjenda og ekki síður góðra endurskoðenda.
Því auk þess að vera einn af bestu lögmönnum landsins, var hann einhver
besti endurskoðandinn. Hann var reikningsglöggur með afbrigðum. Ragnar
Ólafsson var frekar stór maður og þykkur undir hönd. Útlit hans vakti traust
og ekki síst framkoma hans. Enda var það svo, að ráðum hans og vinnu-
brögðum gátu menn treyst. Ragnari var sýnt um að setja niður deilur manna.
Komu þar til viturleg ráð og ekki síst mannlegur skilningur, hlýhugur og
glaðsinni. Hann lagði ætíð gott til mála. Aldrei vissi ég Ragnar hrjá nokkurn
mann eða hrekja, og alltaf var hann reiðubúinn til að hlaupa undir bagga
með þeim, sem voru að verða undir í lífinu. Hann var einn af þeim hug-
hlýjustu mönnum, sem ég hefi þekkt, og af þvf lærði ég, að orðspori er valt
að treysta. Það gefur auga leið, að mjög var sótt til Ragnars. Síðari hluta
ævinnar hafði hann því mikil umsvif og annir hans voru oft miklar. Hann
var hamhleypa til vinnu, en samt velvirkur, sem sjaldgæft er.
Þrátt fyrir miklar annir varð Ragnar aldrei þræll skrifstofu sinnar. Hann
gaf sér tíma til að lesa fagurbókmenntir og spjalla við kunningja sína um
annað en lögfræði og endurskoðun. Hann var mannblendinn og glaður með
glöðum.
51