Tímarit lögfræðinga - 01.09.1982, Blaðsíða 46

Frá
Lögmaiinafélagi
íslands
KAUPMANNAHAFNARFERÐ LÖGMANNA
Eins og mörgum er kunnugt efndu dómarar til kynnis- og námsferðar til
Kaupmannahafnar og Malmö síðla sumars á s.l. ári. Tilefnið mun aðallega
hafa verið breytingar þær á meðferð einkamála í héraði, sem gildi tóku hinn
1. janúar s.i., en breytingar þessar voru að mestu sniðnar eftir dönskum og
sænskum réttarfarslögum.
í kjölfar ferðar dómara skaut þeirri hugmynd upp, að lögmenn efndu til
ferðar í svipuðum dúr. Held ég að engum sé gert rangt til með að fullyrða,
að hugmynd þessi sé komin frá Ágústi Fjeldsted hrl. Var hugmyndinni síðan
komið á framfæri við framkvæmdastjóra L.M.F.i. Voru undirtektir félags-
manna kannaðar, og kom í Ijós, að áhugi fyrir slíkri ferð var mjög mikill
og mun meiri en gert hafði verið ráð fyrir í fyrstu.
Var danska lögmannafélaginu síðan skrifað og því tjáð, að félagsmenn
L.M.F.Í. hefðu mikinn áhuga á námsferð til Kaupmannahafnar. Var félagið
innt eftir þvf, hvort það treysti sér til að aðstoða okkur við að skipuleggja
dagskrá meðan á hugsanlegri ferð okkar stæði. Fljótlega kom jákvætt svar
frá Dönum eins og þeirra var von og vísa. Var þá sett á fullt með allan
undirbúning. Hagstætt tilboð barst f ferðina frá Flugleiðum og var því tekið.
Var síðan ákveðið að leggja upp í ferðina sunnudaginn 14. mars. Alls lögðu
af stað 35 lögmenn auk 12 maka þeirra og eftir því sem best er vitað hafa
allir skilað sér heim aftur.
Skipulögð dagskrá hófst að morgni mánudagsins 15. mars. Var þá farið
í Köbenhavns byret. Tók þar á móti hópnum forseti réttarins, Bitsch að
nafni. Lýsti hann því, hvernig rétturinn starfar, deildarskiptingu o.fl., en f
Köbenhavns byret eru bæði saka- og einkamál rekin. Að loknu erindi for-
setans dreifðu menn sér um réttarsali og fylgdust með því, sem fram fór.
Það sem kom undirrituðum hvað mest á óvart var hversu röggsamlega
dómarar virtust taka á málum og hvað þeir tjáðu sig mikið um þau. Sem
dæmi má nefna að í einu réttarhaldi, er ég var viðstaddur, hélt stefndi, sem
mætti í málinu án lögmanns, uppi vörnum á þeim grundvelli, að vélarsam-
stæða, sem hann hafði keypt, væri gölluð, en seljandi hafði stefnt honum
til greiðslu söluverðs samstæðunnar. Vildi stefndi fá afslátt sem gallanum
næmi. Dómarinn reyndi mikið að sætta málið en án árangurs. Lýsti hann
þá yfir því við stefnda, að sönnun um galla væri ekki fram komin. Myndi
hann því dæma málið stefnanda í vil að öllu leyti gengi það til dóms. Gæti
það orðið útgjaldameira fyrir stefnda en að reyna sættir. Er ekki að orð-