Tímarit lögfræðinga - 01.09.1982, Síða 34

átt að örfa lögfræðinga á Norðurlöndum til fararinnar. Svo sem kunn-
ugt er hafa mannréttindi verið talin meira fótum troðin í þessum
löndum en annars staðar, eins og einkum hefur komið fram í fjöl-
miðlum á Vesturlöndum, og hefur jafnvel mátt lesa um slíkt í blöðum
hér á landi. Þegar minnst var á réttleysi manna og virðingarleysi
fyrir mannréttindum við menn frá Suður-Ameríku, voru svör hin
sömu, — að þetta væru franskir sósíalistabrandarar. Þetta hefði öðru
fremur átt að vekja áhuga allra lögfræðinga á að sækja ráðstefnu í
Brasilíu til þess m.a. að reyna að kynnast ástandinu af eigin raun og
láta það til sín taka, eftir því sem tilefni yrði til og aðstæður leyfðu.
Af fyrrgreindum ástæðum beindi ég þeim tilmælum til forsvars-
manna sænsku deildar Norræna lögfræðingasambandsins, bréflega og
einnig með nokkrum símtölum, strax í janúar 1981, að komið yrði í
veg fyrir, að fundir þessir rækjust á, t.d. með því að flýta fundinum
í Stokkhólmi um viku. En þar sem sænskir lögfræðingar áttu hlut að
máli, var lítil von til þess, að slík ábending og það frá Islandi yrði
tekin til greina, — enda þótt ætla mætti, að henni hefði vafalaust
verið sinnt á öðrum stöðum á Norðurlöndum. Veldur því m.a., hve
sænskir lögfræðingar eru formfastir og án efa einhverjir formföst-
ustu menn og hátíðlegustu í hópi allra lögfræðinga. Svo fór að forsvars-
menn þeirra neituðu strax að breyta neinu. Var synjun þessi gerð án
samráðs við hinar deildir lögfræðingasambandsins, en Svíarnir höfðu
þetta á valdi sínu. Vonandi kemur ekki til þess oftar, að fundir þessir
rekist á, og er þess að vænta, að lögfræðingar á Norðurlöndum láti
starf þessara merku samtaka meira til sín taka í framtíðinni, þótt
Bandaríkjamenn séu í forsvari fyrir þeim.
Það er ekki ætlun mín að gera hér frekari grein fyrir ráðstefnu
þessari eða ályktunum þeim, sem samþykktar voru, sem eru margar
hinar athýglisverðustu og vekjandi á sinn hátt.
76