Morgunn - 01.07.1974, Síða 62

60
MORGUNN
fer úr herberginu og sá næsti kemur. Hvað sem þessu veldur
kann það af stafa af einhverjum ruglingi um sambandið milli
þeirra framliðnu, sem hann skynjar, og fundarmanna, sem
þeir eru skyldir. Við vonumst til þess að yfirstíga þennan erf-
iðleika í næstu tilraun okkar þannig að lengra líði milli funda
einstakra fundarmanna, svo að tími gefist til þess að „losna
við“ hið látna sambandsfólk, eða hugarfóstur miðilsins —
hvort sem réttara kann nú að vera.
GuSmundur Halldórsson þýddi.
Þegar ég var dS lesa guSfrœSi í háskólanum, fannst mér ég
verfia aó kynna mér allt þaS, sem menn vissu, éSa þótlust vita,
um þessi mál. Ég las þær bækur, sem ég náSi í um spiritual-
isma og var oft á fundum méS miSlum undir góSri stjórn þeirra
Einars H. Kvarans rithöfundar og Haralds Níelssonar pró-
fessors.
Þá var efnishyggjan, materialisminn, í sínu mesta veldi,
og allt tal um andahyggju og andlega krafta éSa yfirskilvit-
lega hluti þótti hábiljur einar, og barnaleg trúgirni áS Ijá
slíku eyra. Orkukenningin var enn ekki komin til sögunnar,
og margir „vísindamenn“ tóku þá ekki mark á öSru en því,
sem mælt varS éSa vegiS á þau tæki, sem þái voru þekkt. Þeir
fullyrtu sumir meira áS segja, aS ekkert annaS gæti veriS
til. Og hrœddur er ég um, aS sumt af því, sem visindamenn
sögSu og ritiíSu á áirunum 1910—1920, þætti ekki góS vísindi
nú á dögum. Svo mjög hefur heimsmynd vísindanna breyzt
frá því, sem var.
Scra Ingimar Jónsson, fyrrverandi skólastjóri, í ritgerðinni
LeitiS aS mannssálinni.