Morgunn - 01.07.1974, Qupperneq 77

VITRUN HALLGRIMS PETU RSSONAR
75
Honum farmst undirdjúp myrkranna opnast og svelgja liana
fyrir augum sér. Annað eins guðlast hafði hann aldrei þekkt
á jörðu spillingarinnar. Og þetta að ske í himnaríki!
„Jesús Kristur!" hrópaði hann, „miskunnaðu þig yfir hana
og bið þú föðurinn, að hann dæmi hana ekki strax í reiði
sinni.“
En um leið og hann sleppti siðasta orðinu, og áður en Jesús
hafði svarað honum, heyrði séra Hallgrímur sér til undrunar
og ánægju, að drottinn talaði mildum rómi þessum orðum
til Guðríðar:
„Vertu velkomin, Guðríður, í þá sælu, sem trú þín hefur leitt
þig til. Gakk í flokk spámannsins míns frá Mekka.“
Og séra Hallgrímur sá engilinn reisa hana á fætur og leiða
hana til Múhameðs, sem sat skammt frá guði, og sem tók henni
tveim höndum.
Séra Hallgrímur vissi nánast hvaðan á sig stóð veðrið. Hann
átti bágt með að trúa augum sínum og eyrum. Þvi þótt honum
hði undur vel, og þótt hann gleddist svo máttuglega og inni-
lega af frelsun Guðríðar sinnar, að honum fyndist né ekkert
framar skyggja á eilífa sælu, þá fannst honum samt tæplega
þetta geta verið það himnaríki, sem honum hafði verið kennt
að trúa á, og hann sjálfur predikað og sungið öðrum. Áminn-
ingu hefði þó Guðríður átt að fá fyrir vantrú sína og villu.
En barna var hún tekin orðalaust inn í sæluna eins og hann,
og það þó hún kallaði guð sjálfan villunafni. Og svo villutrúar-
maðurinn Múhameð, að sitja þarna eins og konungur mitt í
dýrðinni!
Upp úr þessum hugleiðingum vaknaði hann við að heyra
nafn sitt nefnt af guði almáttugum, sem lesið hafði hugsanir
hans, og mælti til hans ljúfum en djúpum rómi:
„Séra Hallgrímur Pétursson.
Allir vegir guðanna, guðasonanna, spámannanna og meistar-
onna liggja til mín
t^g er Alfaðir, Jahve og Allah.
Ég er guð íslendinga, Gyðinga og Múhameðstrúarmanna
oð fornu og nýju.