Morgunn - 01.07.1974, Síða 86

<
1 vor las ég í dagblaði að von væri á um 200 Vestur-
Islendingum hingað til lands í tilefni af 1100 ára afmæli
Islandsbyggðar. Þess var getið í blaðagreininni, að ýmsar
ráðstafanir hefðu verið gerðar til þess að gera heimsókn
þessara frænda okkar sem ánægjulegasta. Þetta er næsta
eðlilegt og sjálfsagt. Þó væri það enn ánægjulegra, ef þeim
stóra hluta íslenzkrar þjóðar, sem tekið hefur sér bólfestu
vestan hafs, væri einnig sýndur örlítill vottur ræktarsemi
milli stórhátíða. Vestur-Islendingar ættu ekki að þurfa að
koma hingað í stórhópum við hátíðleg tækifæri til þess að
minna okkur á að þeir séu yfirleitt til. Eða hefur ekkert
gerst markvert þama fyrir vestan síðan Islendingar settust
þar að? Ef dagblöð, tímarit og fjölmiðlar á íslandi væru einu
heimildirnar um það, mætti svo ætla. En staðreyndirnar tala
öðru máli.
I þessu eintaki Morguns er grein um landnám Vestur-
Islendinga og hvernig þeim hefur vegnað vestan hafs. Það
er glæsileg saga. Er þó ótalin sú hlið menningar Vestur-
Islendinga, sem okkur ætti þó að vera kunnust, en það eru
bókmenntir þeirra. Sá merkilegi skerfur, sem Vestur-íslend-
ingar hafa lagt til íslenzkra bókmennta má heita ótrúlega
lítt kunnur hér heima á Fróni.
Þá sem lítið eða ekkert hafa kynnt sér andlegt líf Vestur-
Islendinga mun furða mjög á þeirri auðlegð í skáldskap
bundins og óbundins máls, sem eftir þá liggur, ef að er gáð.
Ekki er sizt þar að finna tilkomumikil snilldarljóð eftir ótrú-
lega marga landa okkar þar vestra.