Viðar - 01.01.1939, Síða 50
44
HVAÐ MÁ GJÖRA.... ?
[Viðar
rúmi sjúklingsins og snúa höfðagaflinum að fótagafli rúms
hans. Síðan þurfa tveir menn að flytja sjúklinginn á milli,
og er það gjört þannig: Báðir standa sömu megin við
sjúklinginn, annar tekur annarri hendi þannig undir höfuð
og hnakka, að höfuðið hvíli í olnbogabót burðarmannsins,
en hendinni stingur hann í handarkrika sjúklingsins. Með
hinni hendinni tekur hann undir mjóbakið. Hinn maðurinn
smeygir annarri hendinni undr sitjanda sjúklingsins, en
hinni undir lærin rétt ofan við hnén. Síðan lyfta báðir
sjúklingnum samtímis, rétta alveg úr bakinu og bera hann
þannig beinan yfir í rúmið. Sömu handtök eru notuð,
þegar meðvitundarlaus maður er tekinn upp.
Oft kemur fyrir, að breytilegar stellingar þarf að hafa
á sjúklingnum í rúminu, og fer það eftir því, hvað að þeim
er. Ef sjúklingurinn þjáist af mæði og andþyngslum, léttir
honum oft, ef hann fær að hálfsitja uppi í rúminu. Einkum
er þetta algengt við ýmsa lungnasjúkdóma, hjartasjúk-
dóma og asthma. Bezt er þá að setja trausta upphækkun í
höfðagaflinn á rúminu og hlaða þar utan á koddum, þann-
ig að jafn halli og stuðningur komi við bak hins sjúka.
Stundum þarf að hækka fótagaflinn á rúminu, og er það
einkum, ef æðabólga, blóðtappi eða bjúgur er í fótum.
Þetta má gjöra með því að setja trékubba undir rúmstólp-
ana, eða hlaða teppum og koddum undir fæturna, svo að
þeir komi hærra upp.
Þess ber vandlega að gæta, að slétt sé undir fótunum,
ef þannig er hækkað undir þeim og forðast skal, að þrýst-
ingur komi á hælana, því að þá er hætt við legusárum.
Bezt er að hafa smákodda undir hásinunum til þess að
létta á hælunum, og gott er að núa spritti inn í húðina á
sitjanda og hælum til þess að herða hana og verja legu-
sárum.
Fyrir kemur, að þungi sængurfatanna er til óþæginda
fyrir fætur sjúklingsins og oft skaðlegar, t. d. við lamanir.
Þótt þungi yfirsængurinnar sé ekki mikill, getur hann
verið nógur til þess, að fóturinn beygist í öklaliðnum, og