Birtingur - 01.01.1962, Blaðsíða 19

Grunnflötur skýrður: hlutfall milli
breiddar og lengdar er einn á móti
tveimur, kórskil eru í gullinsniði
og framkirkja er ferningur
P. Gudmundsen. Þarna er þá Magnús kom-
inn Gunnlaugsson og er að smíða kirkju
við þriðja mann. Svo vill til, að P. Gud-
mundsen þessi er Páll Guðmundsson, ráðs-
maður Þóreyjar á Reykhólum. Er því
stutt í þá ályktun, að Páll hafi tekið til
hendi við kirkjusmíðina á Reykhólum.
Guðmundur steinhöggvari, sem mun vera
Guðmundur Jónsson á Ormsstöðum, kem-
ur ekki til greina sem smiður Reykhóla-
kirkju, því hann dó 1851.
Það sem einna sérstæðast þykir um inn-
réttingu Reykhólakirkju eru öfugu sætin
inni við kórþil. Segja sumir, að þau hafi
verið ætluð gjafvaxta meyjum til þess að
væntanlegir hæstbjóðendur gætu virt þær
gaumgæfilega fyrir sér, meðan á tíðasöng
stóð; sýnir þetta sanna fordild hefðar-
fólksins í þá daga.
Reykhólakirkja hefur upphaflega verið
klædd utan reisifjöl, þak tvöfalt, skarað
næst sperrum en langborð þvert á. Nú
hafa austur- og vesturgafl verið endur-
nýjaðir, en ekki í sömu mynd og þeir
voru, því listar liggja nú ekki yfir sam-
skeyti á borðum eins og sjá má á norður-
og suðurhlið. Þak er bárujárnsklætt og
tvær hliðar turnsins. Klukka í turni er
frá 1734. Dönsk rismynd máluð 1884 er í
kór, ekki mikið listaverk. Kirkjan er klædd
spjaldsúð að innan. Loft klætt af inn að
kór, þar kemur hvelfing yfir, og mætti
segja mér, að það væri síðari tíma við-
bót, líklegast verk Bjarna Þórðarsonar,
að því er Þorleifur Eggertsson telur, því
að ekkert slíkt er í Staðarkirkju. Kirkjan
er ljósgráblá að innan með brúnum lit á
listum. Uppi á lofti fann ég dyrabjór
(tympan) frá gamla bænum á Reykhólum,
Birtingur 13