Birtingur - 01.01.1962, Blaðsíða 61

Fögur er fjallkonan
níveabrún á hörund
með kolgeitarbros á vör
Fögur er fjallkonan
með svarta bauga
undir lífsþreyttum augum
Fjallkonan hefur reynt
öll fegurðarlyf
nema heilbrigt líf.
(Þjóðhátíð)
Eg er kaldur blautur
þreyttur skítugur blánkur
Um fertugt verð ég útslitinn
Hvað gagnar mér menning þín, hræsnari?
(Sjómennska)
Höfundurinn fór ekki í launkofa með stað-
fastan ásetning sinn að hneyksla andlega
smælingja, klæmdist á við tíu, var kjaft-
forari en nokkur götustrákur, svívirti
bæði guð og menn, ekki sízt hið fagra
kyn: „Allar eru þær mellur — nema ein“.
Þetta er upphaf að Máríuversi, ef einliver
kynni að vera í vafa.
Reiður ungur maður, myndu Engiending-
ar hafa sagt, og kannski hefur hann sjálf-
ur ekki verið slíku vörumerki algjörlega
andvígur:
Hví sparka ég til húsveggjanna?
Standa þeir í vegi
fyrir róttækum hugmyndum mínum?
Átti þessi óartarormur þá ekkert lifsídeal,
var honum ekkert kært? Ójú. Hann talaði
af tilbeiðslukenndri lotningu um troðjúgra
skjöldótta kú, „hið volduga móðurtákn",
hann hyllti málarann sem hætti við að
sigla burt úr þessum heimi hungurs og
kreppu, „snýr baki við fleyinu: Hér er
mitt fólk“, heilbrigt líf var honum að
skapi, líf sjóara og verkakarla, líf almúga-
mannsins, einkanlega ef hann vildi gjöra
svo vel og hætta að sætta sig við hlut-
skipti sitt, tíðrætt varð honum líka um
ástina — ahh: akkilesarhæll! Og vilja-
yfirlýsingu vantaði ekki:
Vopn mitt er penninn
bleki drifinn.
Hann var sem sagt kominn fram á rit-
völlinn til þess að berjast, um það var
ekki að villast. Úr hinu skar þessi bók
ekki að mínum dómi, livort hér færi
okatækur höfundur borinn til bókmennta-
yrkju eða aðeins skýr og teprulaus strák-
ur, sem hafði reyndar ótvíræða löngun til
að rétta lilut lítilmagnans, en langaði þó
ef til vill enn meira til að vekja á sjálf-
um sér athygli, afla sér frægðar — já,
ódýrrar hneykslisfrægðar, ef ekki vildi
betur til.
Dagur Sigurðarson:
Milljónaævintýrið.
Heiniskringla, Reykjavík 1960.
Milljónaævintýrið er önnur bók Dags Sig-
urðarsonar. Á kápu birtir liann stefnu-
skrá; var þó annars meira þörf frá hans
hendi en yfirlýsingar um hvað fyrir hon-
um vekti, því fyrri bók hans hafði gefið
greið svör við því. í stefnulýsingunni
segir:
Ég vil skrifa um fólk og fyrir fólk. Ég vil scgja
lesandanum frá ýmsu sem hann veit hálft í
hvoru en vogar ekki að gera sér grein fyrir,
gefa honum eitthvað sem bann getur brúkað
Birtingur 55