Birtingur - 01.01.1962, Blaðsíða 43
litla bryggju, þar sem bátar bíða vagg-
andi á lognöldunni. Seinna er þar beðið
með eftirvæntingu, kannski vonlausum
kvíða. Svo verður á vegi þínum rauðleitt
veðurbarið sjómannsandlit emhvers stað-
ar milli gafls og fjöru, það opnast í löngu
brosi líkt og skúffa sé dregin út full af
góðmennsku og ramri reynslu, runnið
saman við þorpið, sjóinn, vindinn, bátinn.
Góð ferð í Vigur: grænn sjö tonna bát-
ur líður áfram í lognöldunni, rautt and'it
formanns í glugga, hásumarblátt í bak-
grunni, Ijósprúð káeta. í eyjunni lundar
á gægjum eins og forvitin börn að kíkja
fyrir húshorn, teistuungar undir rekaviði
á hlaðinu, spakir og kankvíslegir eins og
heimalningar, göng í bæ, vistleg stofa á
gamla vísu, borð sem svigna undir
veizlumat, elskulegt fólk. Sól á djúpi, lá-
deyða við bratta fjöru, búsæld.
í Vigur er bygging ein sem orka hlýtur
sem kynlegt undur á íslenzkan nútíma-
mann: vindmylla, hin eina sem ég veit til
að enn sé uppi standandi á landi hér.
Bjarni Sigurðsson í Vigur á mikinn heið-
ur skilinn fyrir að hafa varðveitt hana
jafn vel og raun ber vitni. Til skamms
tíma var ekkert því til fyrirstöðu að mala
í henni korn, en fyrir nokkrum árum mun
hún hafa skekkzt í ofviðri. Er nú í ráði að
bæta það, sem þá fór aflaga. Menn vita
ekki aldur myllunnar með sanni, en
Bjarni kvað hana hafa staðið þar, þegar
faðir hans hóf búskap í Vigur um 1884.
Líklega Iiefur séra Sigurður látið stækka
mylluna, eða svo hélt Bjarni, og svo sýnd-
ist mér sem aukið hefði verið við innviði
hennar.
íbúðarhús Björgvinjarmanna, byggt 1788,
12x16 álnir í grunnflöt
Birtingur 37