Birtingur - 01.01.1962, Blaðsíða 98

Geir Kristjánsson
Hún mætti honum í ganginum. Hún heils-
aði ekki þá. Samt leit hann á hana, fann
hún. Það voru ósköp að sjá hann, sköll-
óttan, lotinn og mæddan, líka óhreinan.
0, dolce vita! Þetta var í messanum
á Vellinum. Þegar hún kom að borðinu
með diskinn sinn, sat hann þar með öðr-
um, og nú heilsaði hún á hann, snöggt og
kumpánlega. Það leyndi sér ekki, að hann
varð feginn. Hann leit á hana uppúr
disknum sínum, bráðfeginn, þakklátur.
Hann var allt í einu orðinn að apa, en
henni brá ekki neitt. Hvað er eðlilegra en
að api sé api? Henni fannst hann jafnvel
viðkunnanlegri svona, fékk ósjálfrátt
samúð með honum. Það hneykslaði hana
ekkert. að hann skyldi ekki vera í neinum
fötum. Hann var í staðinn vaxinn þéttu,
rauðbrúnu hári. Hún skildi líka geltið í
honum eins og það væri mannamál. Það
kom á daginn, að hann var ekki lengur
sópari, heldur skipaði nú ábyrgðarmikla
stöðu og var hér á einkaskrifstofu sinni.
Tíminn? Hver veit, hve mikið pláss tím-
inn þarf? Þeir voru komnir frá Moore-
mack Cormack Lines til að fá hjá
honum upplýsingar og sækja það sem
hann hafði átt að útvega. Allt ó-
sköp hversdagslegt. Fjórir einkenn-
isklæddir menn, líklegast yfirmenn.
Hann þurfti að sýna þeim eitthvað, hann
var jafnframt að reyna að leika mann.
Henni skildist, að það tilheyrði starfinu,
án þess að koma því beinlínis við. Það
voru ósköp, hvað hann lagði á sig til að
gera alla hluti eins og hann væri maður.
Samt dugði það ekki. Bersýnilega stóð
liann sig ekki í stykkinu. Þeir grettu sig
yfir skjölunum sem hann lagði á borðið
fyrir þá. Grettu sig þegjandi. Það var
ekki það, að hann var api sem þeir settu
fyrir sig, heldur eitthvað annað, skildist
henni, eitthvað í sjálfri framkvæmd
starfsins, eitthvert dularfulit smáatriði í
bókfærslunni kannski. Hann gerði sama
hlutinn upp aftur og aftur til að sannfæra
þá, það voru tilburðir sem hún skildi
ekki fyllilega, vegna ókunnugleika á
starfi hans. Þeir hristu bara höfuðið,
lu-istu höfuðið þegjandi. Þeir réttu honum
peninga áður- en þeir fóru, búnt af bláum
seðlum. Hafið þið séð apa taka við pen-
ingum? Hvernig á kviknakinn api að
stinga á sig peningum? Hann hélt á
seðlunum eins og hann hefði verið
beðinn að halda á þeim fyrir einhvern
og vildi skila þeim aftur, þegar honum
fannst, að hann væri búinn að halda á
92 Birtingur