Læknablaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 5

UMRÆÐfl 0 G FRÉTTIR
602 ^ sjónarhóli stjórnar:
Starfsemi
landsbyggðarsjúkrahúsa
Sigurður Krístófer Pétursson
603 Aðalfundur Læknafélags íslands
árið 2000
Anna Ólafsdóttir Björnsson
Samþykktir aðalfundar LÍ
<SD6 Nesstofusafni afhentur arfur
Jóns Steffensen
Birna Pórðardóttir
607
608
Ræða Sigurbjörns Sveinssonar
Yiðræðuslit hjá Læknafélagi
Islands og Islenskri
erfðagreiningu
Anna Ólafsdóttir Björnsson
Bráðaþjónustan þarf að komast
undir eitt þak
Rætt við Jóhannes Gunnarsson
framkvæmdastjóra lækningasviðs
Landspítala - háskólasjúkrahúss
Anna Ólafsdóttir Björnsson
615
Hugleiðingar um gæðastjórnun
Árni Björnsson
616
618
619
620
623
624
626
627
631
633
634
Netið, auglýsendur og
heilsufarsupplýsingar
íðorðasafn lækna 125.
Einkjörnungasótt
Jóhann Heiðar Jóhannsson
Urskurður Siðanefndar
Læknafélags Islands
Úrskurður Gerðardóms
Læknafélags Islands
Broshornið. Af yfirlæknum og
utanförum
Bjarni Jónasson
Norræna læknaráðið fundar
Lyfjamál 88
Frá Heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu og
landlœkni
Ráðstefnur og þing
Lausar stöður
Okkar á milli
Minnisblaðið
Sími Læknablaðsins er
564 4104
Bréfsíminn er 564 4106
LISTAMAÐUR
MÁNAÐARINS
Kjartan Ólason er fæddur 1955 og
nam myndlist í New York á síðari hluta
áttunda áratugarins. Hann hefur lengst
af sýnt málverk og þó gjarnan útfært
myndir sínar með þrívíðri umgjörð svo
úr verður eins konar lágmynd. Verk
Kjartans eru nær alltaf fígúratíf og
mannslikaminn er þar oft I aðalhlut-
verki, ólíkt því sem er I verkum flestra
samtímalistamanna hans. Myndir
Kjartans eru ekki beinlínis pólitískar en
i þeim felst þó oftast nokkur ádeila,
stundum allskörp. Undanfarin ár hefur
hann fengist við að taka á ýmsum
goðsögnum um íslenska menningu og
sögu, þá rómantísku endursögn á
veruleikanum sem íslendingar bregða
fyrir sig til að upphefja þjóðina og
anda hennar.
Verkið sem við sjáum hluta af á
forsíðu þessa tölublaðs Læknablaðs-
ins er Piltur og stúlka II sem Kjartan
sýndi i Listasafni ASÍ fyrr á þessu ári.
Þar var engu líkara en opnuð hafi verið
tvö kuml í salargólfinu og þar hvíldu
hræin af pilti og stúlku, hálfrotin og
óhugnanleg. Þótt ekki megi þekkja
þau var óhætt að álykta að þar væru
þau komin, Indriði og Sigríður úr sögu
Jóns Thoroddsens, holdgerðar sagna-
persónur draumkenndrar sveita-
sælunnar, þótt mjög væri farið að slá I
holdið. Skorpið holdið og ber beinin
voru jafnframt þakin blöðum úr
gömlum handritum og þannig dregur
Kjartan beina línu frá fornbókmennt-
unum til hjarðsagna rómantíkurinnar
og áfram til samtímans sem þráast við
að grafa upp sömu hræin aftur og
aftur, enda er það svo I goðsögninni
um íslenska menningu að við teljum
allt vera I beinan karllegg og okkur
sjálf réttmæta arftaka hinnar hetjulegu
sögu. Framsetning af þessu tagi kallar
á skörp viðbrögð áhorfenda og knýr
þá til að líta gagnrýnum augum á
skilning sinn á sögunni og eigin
hugmyndir um tengsl okkar við
fortíðina. Þannig verður verk Kjartans
ekki aðeins hæðin endursögn á
sögunni, heldur beitt ádeila á
samfélagið og menningarskilning
þess.
Jón Proppé
Læknablaðið 2000/86 549